หน้า: 1 ... 21 22 23 24 25 26 27 [28] 29 30 31 32 33 34 35 ... 84
 
ผู้เขียน หัวข้อ: FWD: งามๆ แบ่งกันอ่าน  (อ่าน 295888 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้




เคยแปะไปรึยังหว่า  ลืม  (เหงื่อแตกพลั่ก)

เอาเป็นว่า มันดี
บันทึกการเข้า

Las Noches Rubicundior
ช่วงนี้รักแต่ตัวเอง  ไม่มีหัวใจว่างไว้ให้ใคร ลันล้า


ปล. อ่านแล้วซื้งดี +
บันทึกการเข้า
ขอบคุณค่ะ  กรี๊ดดดดด

โดนใจชิมิ  เกย์ออก
บันทึกการเข้า

Las Noches Rubicundior
-'๐'- ผู้ชายที่ไม่อ่อนโยน -'๐'-

มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้ ..และเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้เด็กผู้ชายคนหนึ่งฟัง
เธอเล่าเรื่องน่าเศร้าไปพร้อมกับน้ำตาของเธอ
 

เด็กผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ เด็กผู้หญิง ..รับฟังเรื่องราวต่างๆ แล้วเขาก็เงียบ ..


เด็กผู้หญิงคนนั้นก็ยิ่งร้องไห้มากขึ้นเรื่อยๆ .. เรื่อยๆ
จนเด็กผู้ชายพูดขึ้นมาว่า “เธอจะร้องอะไรกันนักหนา ยัยบ้า”
เรื่องแค่เล็กน้อยแค่นี้ เธอถึงกับต้องเสียน้ำตามากขนาดนี้เชียวเหรอ

 

เด็กผู้หญิงเลยพูดขึ้นว่า ..

“ก็เธอน่ะมันคนใจร้าย เธอจะไปเข้าใจอะไรล่ะ”
“เวลาที่ฉันมีปัญหา.. เวลาที่ฉันเสียใจ ..พอฉันบอกให้เธอฟัง เล่าให้เธอฟัง เธอกลับหาว่าฉันบ้า”
“เธอไม่เคยเข้าใจฉันเลย”
“เธอมันเป็นผู้ชายที่ไม่มีความอ่อนโยน..”


“ทำไมนะ เวลาที่ฉันร้องไห้ .. ทำไม ..ทำไมเธอไม่เคยคิดจะพูดปลอบใจฉันบ้าง ..
ทำไมเธอชอบว่าฉันนัก ..หรือว่า แค่นี้ฉันยังเสียใจไม่พอ ..ต้องให้เธอมาทำให้ฉัน ยิ่งทรุดหนักลงใช่มั้ย”


เด็กผู้ชายคนนั้นได้แต่ .. นิ่งเงียบ ..
ในใจของเด็กผู้ชายคนนั้นได้แต่คิดว่า .. “เธอมันยัยโง่”
ในใจของเด็กผู้ชายคนนั้นมีคำถามมากมาย ..


คำถามเป็นร้อยๆ พันๆ คำถาม ที่อยากจะเอ่ยถามเด็กผู้หญิงคนนั้น
แต่เด็กผู้ชายคนนั้นก็ไม่เคยจะเอ่ยถามแม้สักคำ ..

 
เธอไม่เคยรู้หรอกเหรอว่า เวลาเธอน่ะร้องไห้ “ฉันแทบจะเป็นบ้า”
เธอไม่เคยรู้หรอกเหรอว่า .. เวลาเธอเศร้า “ฉันเศร้ายิ่งกว่า”
แล้วเธอไม่รู้หรอกเหรอว่า .. คนที่มันทำเธอร้องไห้ “ฉันอยากจะกระทืบมันให้ตาย”
นี่เธอไม่เคยรู้จริงๆ เหรอว่า .. “ฉันรักเธอมากแค่ไหน”
 

เธอไม่รู้หรือไงนะยัยโง่ ว่า .. “ฉันน่ะปลอบเธอไม่เป็น”
ฉันรู้นะ .. ถ้าฉันปลอบเธอ “เธอจะดีขึ้น”
แต่ ... ฉันก็ไม่ทำ ด้วยเหตุผลเพียงเพราะว่า ..ฉันไม่อยากเห็นเธออ่อนแอ
ฉันอยากเห็นเธอเข้มแข็ง และลุกขึ้นมาสู้กับปัญหาด้วยตัวของเธอเอง ..


ถึงแม้ว่าเธอ .. จะมองว่าฉันเป็นคนใจร้าย .. ฉันก็ยอม
ฉันอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่อ่อนโยน แสนดี ..
ฉันอาจไม่ใช่คนที่เธอต้องการยามเศร้า ..
ฉันอาจไม่ใช่ .. ใครคนนั้น .. สำหรับเธอ ..



ถึงเธอจะโกรธ จะเกลียดฉัน ..
แต่อยากให้รู้ไว้นะว่า “ผู้ชายที่ไม่อ่อนโยนคนนี้ก็รักเธอ”


น่าเศร้าใจนัก ที่เด็กผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางรู้เลยว่า ...
ความไม่อ่อนโยนที่เด็กผู้ชายคนนึงมอบให้.. กลับแฝงไปด้วยความอ่อนโยน ..
ถ้าเด็กผู้หญิงคนนั้นรู้สักนิดว่า ..เด็กผู้ชายคนนั้นรักเค้าแค่ไหน
“เรื่องนี้มันคงไม่เป็นแบบนี้”


อย่ามองแค่การกระทำภายนอกของเขา
แต่ลองมองลึกถึงหัวใจ ..
แล้วคุณจะรู้ว่า ใครบางคนที่คุณ ..คิดว่าไม่อ่อนโยนเอาซะเลย ..
เค้าคนนั้นอาจจะแฝงไปด้วยความอ่อนโยนที่เต็มเปี่ยม




แนนชอบ  ยิ้มน่ารัก
(แต่ว่ามันยาวไปใช่รึเปล่านะ--ขอโทษค่ะ) -*-
บันทึกการเข้า

Nothingness
||•• i-nan-za™``: วนัสนันท์ is back!
ยาวไปครับ สามนิ้วก็พอ
บันทึกการเข้า

สะพรึบสะพรั่ง ณหน้าและหลัง ณซ้ายและขวา ละหมู่ละหมวด ก็ตรวจก็ตรา ประมวลกะมา สิมากประมาณ
รักนะ...เด็กโง่
บันทึกการเข้า

กินรอบวง
6-7 นิ้วนะ มาตรฐานนะ  หมีโหดดดด
บันทึกการเข้า

เราจะต้องการอะไรมากมายไปกว่า อะไรมากมาย
6-7 นิ้วนะ มาตรฐานนะ หมีโหดดดด

เอ่อ.. ไส้กรอกชีสเหรอนั่น?
บันทึกการเข้า

Nothingness
||•• i-nan-za™``: วนัสนันท์ is back!
อยากกินสาวสวย แอบหื่น



ผีเดอะมอล์

เป็นที่ลือกันทั่วไปในหมู่ของคนขับรถแท็กซี่ว่า
บริเวณป้ายรถเมล์หน้าห้างสรรพสินค้าเดอะมอลล์งามวงศ์วาน) ตอนกลางดึก หลังห้างปิด) แล้วเนี่ยผีดุเป็นบ้าลือกันเป็นตุเป็นตะว่าเคยมีแท็กซี่หลายคันถูกผู้หญิงผมยาวเรียกจากหน้าห้างฯให้ไปส่งที่วัดสมรโกฏิ (ถ.รัตนาธิเบศร์)พอคนขับแท็กซี่ขับไปถึงหน้าวัดปรากฏว่าผู้โดยสารผู้หญิงผมยาวคนนั้นก็หายตัวไป  เป็นที่เลื่องลือกันว่าผีที่หน้าห้างเดอะมอลล์งามวงศ์วานนี้คือหญิงสาวที่เคยใช้ที่จอดรถของห้างฯ  เป็นที่ฆ่าตัวตาย จนปัจจุบันนี้ห้างฯด้ทำลวดตาข่ายมาอ๊อกปิดไว้หมดทุกด้านเพื่อป้องกันไม่ให้มีใครมาใช้เป็นสุสานอีก แต่ก็ยังไม่วายมีข่าวมาเรื่อย ๆ ว่ามีคนกระโดดตึกตายที่นี่เป็นประจำ เรื่องข่าวลือนี้นายกล้าโชเฟอร์แท็กซี่ (มือใหม่)ที่เพิ่งมาหางานทำในกรุงเทพฯ ก็ได้ยินมาเหมือนกัน แต่ความที่แกเป็นคนกล้าสมชื่อ แกจึงไม่เชื่อแล้วแกยังคงวนเวียนรับ-ส่งผู้โดยสารแถวงามวงศ์วานและใกล้เคียงเป็นประจำเพราะรายได้ดีเนื่องจากแถวนี้ตอนดึกๆ ไม่ค่อยมีแท็กซี่กล้าขับผ่านมาเรื่องของเรื่องคือมีอยู่วันหนึ่งดึกมากแล้วนายกล้าขับรถผ่านหน้าห้างเดอะมอลล์ฯก็ปรากฏว่ามีผู้หญิงสาวสวยไว้ผมยาวสยายยืนโบกรถอยู่หน้าห้างฯ ฉับพลันที่เห็นนายกล้าก็นึกไปถึงเรื่องที่เพื่อนๆ ชาวแท็กซี่โจษขานถึงเรื่องผีดุกันขึ้นมาทันทีแต่ความที่แกเป็นคนกล้าประกอบกับผู้หญิงคนนั้นก็ดูว่าเป็นคนชัดๆแกจึงจอดรถเข้าไปรับพอหญิงสาวเปิดประตูรถกลิ่นน้ำหอมฉุนกึกก็ปะทะจมูกของนายกล้าทันที "โชเฟอร์ไปแถววัดธาตุทองนะจะไปมั้ย ?" หญิงสาวถาม " ไปครับผม" นายกล้าตอบในใจคิดว่าไม่ใช่วัดสมรโกฏิแบบที่ลือกันนี่หว่าหญิงสาวก้าวขึ้นนั่งที่เบาะหลังพร้อมกับบอกนายกล้าว่า"ไปทางด่วนนะ"นายกล้ากดมิเตอร์แล้วออกรถขับตรงไปขึ้นทางด่วนงามวงศ์วานกลางดึกเช่นนั้นทางด่วนเงียบสนิท นาน ๆถึงจะมีรถขับมาสักคัน กลิ่นน้ำหอมของหญิงสาวยังเตะจมูกอยู่  บรรยากาศเงียบเชียบชวนอึดอัดถึงนายกล้าจะกล้าเพียงไรก็ตามแต่แกก็อดชำเลืองมองกระจกส่องหลังไม่ได้เมื่อเห็นหญิงสาวนั่งนิ่งไม่พูดไม่จา  แกก็เลยชวนคุยเพื่อทำลายบรรยากาศอันอึดอัดนี้ "รอรถนานมั้ยครับ"  นายกล้าถามหญิงสาว "นานสิแท็กซี่หายไปไหนหมดไม่รู้" หญิงสาวพูดเรื่อยๆ"ก็มีข่าวลือเรื่อง...เอ้อ............เรื่องผีแถวนี้ดุสิครับ  เลยไม่ค่อยมีแท็กซี่คันไหนกล้าวิ่งแถวนี้"นายกล้าตัดสินใจพูดหยั่งเชิงเพื่อดูท่าทีหญิงสาวหญิงสาวหันขวับมามองนายกล้าทันที "มิน่าล่ะ เมื่อกี้ฉันเรียกตั้งหลายคันไม่มีใครจอดเลยแล้วนายไม่กลัวเหรอ ?" หญิงสาวถามนายกล้ากลืนน้ำลาย " เอ้อ...ไม่กลัวครับ" "ก็ดี"หญิงสาวพูดพร้อมกับหันไปมองที่หน้าต่าง นายกล้าขับรถต่อไปเรื่อย ๆ บรรยากาศกลับเงียบสงัดอีกครั้งเงียบจนนายกล้าได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเองเพียงคนเดียว!นายกล้าแหงนขึ้นไปมองกระจกส่องหลังเมื่อนึกขึ้นได้ทันใดนั้น! หัวใจของแกแทบจะหยุดเต้นเมื่อเห็นภาพในกระจกเบาะหลังว่างเปล่าไม่มีแม้แต่เงาของผู้หญิงผมยาวที่นั่งคุยมาด้วยกันเมื่อกี้นี้เลย! 'ชิบหายแล้วกู เนี่ยเขาว่าไม่เชื่ออย่าลบหลู่ โดนดีเข้าแล้วมั้ยล่ะ 'นายกล้าคิดขณะที่กลิ่นน้ำหอมฉุนๆ ของผู้หญิงสาวยังคงคลุ้งอยู่ในรถ มือที่กำพวงมาลัยสั่นสะท้าน เหงื่อแตกพลั่กทั้งที่แอร์ในรถเย็นเฉียบขาของนายกล้าที่เหยียบคันเร่งชาจนแทบจะไม่รู้สึกแล้วบทสวดมนต์กี่บท ๆ ที่นึกได้ นายกล้าท่องจนหมดกลิ่นน้ำหอมก็ไม่หายไปไหน ยังลอยอบอวลคลุ้งอยู่ในรถแถมบางครั้งยังแรงขึ้นด้วยซ้ำไป มนต์บทแล้วบทเล่าที่นายกล้าท่องไม่ได้ทำให้กลิ่นน้ำหอมจางลงเลย

นายกล้าแหงนขึ้นมองกระจกอีกครั้งเบาะหลังก็ยังว่างเปล่าอยู่มีแต่กลิ่นน้ำหอมเท่านั้นที่บอกให้รู้ว่า" เธอ" ยังไม่ไปไหนนายกล้าเหยียบคันเร่งอย่างไม่คิดชีวิตในใจก็อาราธนาพระดังๆทั่วเมืองไทยให้มาอยู่เป็นเพื่อนเขา  ใจอยากบึ่งไปให้ถึงวัดธาตุทองเร็วๆเผื่อว่ากลิ่นน้ำหอมจะหายไป เพราะ"เธอ" คงต้องการไปลงที่นั่นจริง ๆ' โอ๊ย มาไกลเหลือเกินนะแม่คุณ ' นายกล้าคิดในใจขณะที่ยังคงเหยียบคันเร่งมิด
นายกล้ามารู้สึกตัวอีกทีเมื่อรถมาติดไฟแดงตรงเชิงทางด่วนนายกล้าสูดลมหายใจเข้าปอดเต็มที่ 3 ครั้งก่อนกลั้นใจแหงนหน้าขึ้นไปมองกระจกส่องหลัง และแล้วนายกล้าก็แทบจะหัวใจหยุดเต้นอีกครั้งมือเท้าเย็นวาบแทบจะหมดแรงขนลุกซู่ทั้งตัว เหมือนใครเอาน้ำแข็งมาโปะต้นคอ
ภาพที่ทำให้นายกล้าแทบช็อกก็คือ หญิงสาวคนเดิมมาปรากฏตัวที่เบาะเหลังอีกครั้ง
แต่คราวนี้หน้าตาเธอเปลี่ยนไป!
ใบหน้าของเธอมีเลือดไหลออกทาง จมูก และปาก
นายกล้าตัดสินใจรวบรวมความกล้าอีกครั้ง 'เป็นไงเป็นกันวะ
ไหน ๆ ก็ไหนๆ แล้ว จะถามให้รู้เรื่องกันไปว่า "เธอ" ต้องการอะไรกันแน่ '
พอคิดได้ดังนั้นนายกล้าก็หันกลับไปเผชิญหน้ากับ "เธอ" ผู้นั้น
ก่อนที่จะถามเป็นคำถามแรกว่า "คุณเป็นอะไรตาย ?"
" ตายพ่อ ตายแม่(-ท่าน-)สิ"
เสียงหญิงสาวคนนั้นตอบดังลั่นรถ
ไอ้ห่า!
กูก้มลงไปแต่งหน้าหน่อยเดียว
มึงเหยียบซะหน้าตากูแหกหมด
แล้วยังเสือกมาถามอีกว่าเป็นอะไรตาย



 กร๊าก
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07 ต.ค. 2006, 18:14 น. โดย เทพ » บันทึกการเข้า

지금은 소녀시대 , 앞으로도 소녀시대 , 영원히 소녀시대
ทำไมเธอร้องไห้? โดย "พระเจ้า"

ขี้เกียจก๊อบ ตามไปอ่านเองแล้วกันครับ

_http://www.geocities.com/o7a7k7/tear/tear.html
บันทึกการเข้า
ทำไมต้องทำ fwd เมว เป็นรูปภาพด้วยเนอะ  งง
บันทึกการเข้า

ที่สุดถ้ามันจะไม่คุ้ม
แต่มันก็ดีที่อย่างน้อยได้จดจำ
ว่าครั้งนึงเคยก้าวไป...
ยาว  อี๋~
บันทึกการเข้า
เรื่องราวของกระต่ายน้อย

วันหนึ่ง...กระต่ายน้อย ต้องการเดินทางไปยังเมืองข้างเคียงของกระต่ายน้อย
ซึ่งต้องใช้เวลาเดินทางหลายวันมาก.. แต่กระต่ายน้อยไม่รู้เส้นทางเลย

"ถามทางคนอื่นเอาก็ได้มั้ง" กระต่ายน้อยนึกในใจ

วันแรก.. กระต่ายน้อยน้อยเดินไป เรื่อยๆจนไปเจอแมวตัวนึง
กระต่ายน้อยจึงถามทางทันที แมวน้อยจึงบอกว่า "ขอหอมแก้มทีดิ"
กระต่ายน้อยก็ยอมให้หอม แล้วจึงเดินไปตามทางที่แมวบอก

วันที่2..
กระต่ายน้อยเดินไปอีกเรื่อยๆจนไปเจอค้างคาวตัวหนึ่ง
กระต่ายน้อยจึงถามทาง ค้างคาวจึงพูดว่า "ขอหอมทีดิเดี๋ยวบอกทางให้"
กระต่ายน้อยก็ยอมให้ค้างคาวหอมแต่โดยดี แล้วจึงเดินทางไปเรี่อยๆ

วันที่3.. กระต่ายน้อยได้ไปเจอหมาตัวหนึ่ง กระต่ายน้อยจึงถามทาง
หมาจึงบอกว่า "ขอหอมทีดิเดี๋ยวบอก" กระต่ายน้อยก็ยอมให้หมาหอมแต่โดยดี
แล้วจึงเดินไปตามทางที่หมาบอก กระต่ายน้อยเดินไปเรี่อยๆ.....

เพื่อนๆอยากรู้ไหมคะว่าต้องใช้เวลาเดินทางกี่วันกันแน่










อยากรู้ใช่ไหมหล่ะ  คริคริ






...



...



...



...



...



...



...




ถ้าอยากรู้ก็ "ขอหอมทีดิ"  หื่น



อันนี้นานมากแล้ว แต่ก็ยังชอบอยู่  ยิ้มน่ารัก
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08 ต.ค. 2006, 00:44 น. โดย ||•• i-nan-za™`` » บันทึกการเข้า

Nothingness
||•• i-nan-za™``: วนัสนันท์ is back!






อ๊างงงงง ยิ้มน่ารัก


บันทึกการเข้า

งบน้อย
บร้า  ยิ้มน่ารัก
บันทึกการเข้า
หน้า: 1 ... 21 22 23 24 25 26 27 [28] 29 30 31 32 33 34 35 ... 84
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!