ถ้าพรุ่งนี้ไม่ตื่นอีกเหรอ
จะนั่งรถกลับบ้าน ไปหาพ่อหาแม่ที่ขอนแก่น
ลาออกจากงาน บอกว่า ลาออกไปเตรียมตัวตาย
อย่าลืมไปงานศพบุ๋มนะ ชอบให้คนไปเยอะๆ
เขียนจดหมายบอกพ่อกับแม่ ว่าไม่ต้องปลุก เพราะจะไม่ตื่นแล้ว
แต่ไม่บอกเขาหรอก ว่าเราจะไม่ตื่นแล้ว
ลิสรายชื่อเพื่อนไว้ พร้อมเบอร์โทร
จะกอดพ่อกับแม่ กอดหมา ไปตลาด กับแม่เหมือนที่เคยทำ
พอตกเย็น ก็ออกมานั่งมานอนหน้าบ้าน
บอกพ่อกับแม่ว่าขอคุยด้วยนานๆหน่อย
คงจะหอมแก้มคนละที แล้วขอนอนด้วย
นอนคุยกับแม่กับพ่อสักพักแล้วก็คงบอก
ว่าพรุ่งนี้จะไม่ตื่นแล้วนะ
เค้าคงตกใจมากๆ แต่ดีกว่าไม่บอก
เพราะอย่างน้อยก็มีเวลาได้ทำใจ
อาจจะทำใจได้ยาก
สงสารและคิดถึง
คืนนั้นคงเป็นคืนที่เศร้าน่าดูเลย ...
ตอนแรกจะไม่บอก แต่ก็บอกอยู่ดี