ผมเห็นสื่อแนวกราฟิกของมาเลย์เฟื่องฟูมากเลยครับ
เมื่อเทียบกับบ้านเราแล้วน้อยๆ ยังไงไม่รู้สิ
เอ๊ะหรือจริงๆ ก็เยอะแหละแต่เราไม่เห็นเองก็ไม่รู้
เพื่อนบ้านแถวนี้อย่าง สิงคโปร์ มาเลเซีย คนทำงานด้านนี้น้อยกว่าเรามาก .... แถมโดยเฉลี่ยคนบ้านเราเก่งกว่าด้วยนะ (คนที่นั่นมันบอกมาอย่างนี้) .... แต่เวทีกับพวกสื่อแนว Graphic ของเขาทำกันแบบจริงจังไม่แอบแฝงมีเงื่อนงำด้านธุรกิจจนเกินไป ...... คือเขาจะทำอะไรสักอย่างจะแยกเลย ทำธุรกิจได้เงินมา ก็เอามาทำ Event สนับสนุนงานด้านศิลปะ ให้เป็นภาพลักษณ์บริษัทว่าสนับสนุนสังคม สนับสนุนประเทศ
จะไม่เหมือนบ้านเราตรงที่เวลาจะจัด Event ด้านศิลปะทีนึง มันจะกลายเป็นเรื่องธุรกิจจนเกินไป มีเรื่องผลประโยชน์จนเกินงาม เหมือนกับเอางานศิลปะมาขายองค์กรตัวเอง ไม่ได้เอาศิลปะนำหน้าแล้วองค์กรสนับสนุนแบบน่ารักๆอยู่ข้างหลัง วงการศิลปะบ้านเรามันถึงล้าหลังไง หอศิลป์แห่งชาติ มันเลยเป็นอย่างทุกวันนี้
(นึกแล้วเดือด) ....... ส่วนบ้านเขานี่คนทำงานด้านนี้มีน้อยกว่าเยอะ แต่ผลงานไปถึงระดับนานาชาติหลายต่อหลายคน เพราะมีเวทีสนับสนุนที่ดี
..... ถ้าเทียบกับบ้านเรากับบ้านเขานี่คงประมาณว่าบ้านเขามีคนทำงานด้านนี้ 1,000 คน มีไปสร้างชื่อในระดับนอกประเทศได้ 5 คน .... แต่บ้านเราคนทำงานด้านนี้มากกว่าเขา สมมุติว่า 2,000 คน อาจจะมีคนที่สร้างชื่อได้แค่ 1-2 คนแค่นั้น อัตราส่วนต่างกันเยอะ ...... ไม่ใช่ว่าคนบ้านเราไม่เก่งนะ แต่คนทำงานแนวๆนี้มันไม่รู้ว่าจะไปอยู่ตรงไหน มีเวทีไหนให้แสดงออกมากกว่า เลยทำงานไปวันๆ ไร้จุดมุ่งหมาย ..... ลองมีเวทีอย่างเป็นทางการดิ วงการนี้ในบ้านเราพัฒนาก้าวกระโดดแน่นอน
ตัวอย่างง่ายๆที่บ้านเราพัฒนาได้ชัด จนแซงเพื่อนบ้านแถวนี้ได้แทบขาดลอย ก็คือวงการดนตรี มันผ่านมาหลายยุค ทั้งยุคก๊อปเพลงเมืองนอก ยุคอินดี้ จนมาตอนนี้คุณภาพเพลงโดยรวมบ้านเราถือว่าดีมากนะ ถ้าไม่มีพวกแผ่นผี แผ่นเถื่อน คิดว่าดีกว่านี้อีก ....... ที่มันดีได้เพราะมีเวทีให้แสดงออกด้านดนตรีเยอะ ทั้งงาน FAT ทั้ง a day เทือกๆนี้ ส่วนนึงที่มันเจริญและมีธุรกิจมาเป็น Back เยอะคงเป็นเพราะดนตรีมันเข้าถึงคนง่าย และพวกองค์กรมองว่ามันสร้างอะไรให้กับเขาได้
นึกถึงตอนที่รัฐบาลบ้านเรามันเกิดความคิดเพี้ยนๆแบบสิ้นคิด สร้างสนามแข่งรถ ให้พวกเด็กแว้นนน ไปแข่งมอเตอร์ไซด์กัน
...... ไปๆมาๆเป็นสิ่งเปล่าประโยชน์ไปเลย น่าเอาเงินมาทำอะไรเกี่ยวกับศิลปะมากกว่า พัฒนาชาติกว่าตั้งเยอะ
