โพสประจำวัน
รูปนี้ เขียนมาจากปกอัลบั้มหนึ่งของวง Suede
วงร็อคอังกฤษที่โหยหวนและหวานหยาดย้อย ที่ชื่นชอบมาตั้งแต่ม.ต้น
มันเป็นรูปสีจางๆฟางๆคนจูบกัน เลยเอามาวาดให้เป็นเส้น เขียนผมให้เป็นเส้นขึ้นมา
แต่ยังไม่สาแก่ใจ เนื่องจากช่วงนี้กำลังอินกับเพลงของ ทูล ทองใจมาก
แล้วดันรู้สึกว่า ท่วงทำนองที่โหยหวนแทบละลายของ Suede กับทูล ทองใจ
ช่างไปด้วยกันได้อย่างไม่น่าเชื่อ เลยเอาชื่อเพลงที่ฟังแล้วแทบละลายใส่ไปสักหน่อย
ว่าแล้วดูรูป อ่านเนื้อเพลงในฝันไปด้วย ผมว่าเข้ากันดีนะ
หากฝันว่าฉันและเธอ
ละเมอความรักร่วมกัน
ทุกๆ วันแสนสุขฤทัย
หากความรักนั้นหนักเหลือ
แนบเนื้อเชื้อรักดังไฟ
ฉันขอตายบนตักนาง
หากเราได้รักร่วมกัน
ผูกพันธ์กระสันต์แน่นเหนียว
ขอรักเดียวไม่จืดและจาง
หากเป็นดังเช่นที่หมาย
จะตายฉันไม่ขอห่าง
ขอรักนางเนื้อนวลแน่นอน
* หากฝันฉันไม่หลอกหลอน
ตื่นนอนคงพบหน้าน้อง
สมดังปองใจปรารถนา
หากเป็นดังเช่นที่หมาย
จะตายฉันไม่นำพา
ขอบูชาน้องนางแน่นอน
รู้สึกว่าภาพแนวๆนี้ แสดงถึงส่วนผสมที่น่าพิศวงแบบที่ผมชอบได้เป็นอย่างดี
น่าเอามาโพสไว้ ก่อนจากกันไกล เนื่องจากว่า ในขณะที่ตอนเด็กๆ
เติบโตมาในที่ที่ค่อนข้างจะไกล (ยังจะใช้คำว่าค่อนข้างอีกนะ
)
รอบๆตัวเต็มไปด้วยเสียงเพลงลูกทุ่ง ลูกกรุงหอมกรุ่น พี่สาวข้างบ้านที่อ่าน
ดาราภาพยนต์และฟอนต์ตัวหนังสือหยาดย้อย หนีจากโลกความเป็นจริงสุดๆ
ผมรู้สึกว่าโลกแบบ "ทาสปรารถนา" "ในฝัน" "โปรดเถิดดวงใจ" พวกนี้
มันเซอร์เรียลลิสติกมากๆ มันหลีกหนีจากโลกความเป็นจริงมากๆ
มันจริงใจ ซื่อสัตย์ต่อตนเอง ไม่พยายามจะดูเท่หรือฉลาด
แล้วยังอ่อนหวานแทบละลาย
จนพอโตมาวัยมัธยม ก็โถมตัวเองไปกับกระแสวงร็อคอังกฤษ
พอเราคิดว่าสิ่งไหนเท่ เราก็จะกลายเป็นสิ่งนั้นใช่ไหมครับ
ตลอด 6 ปีของการเก็บตัง ซื้อเทป ก็เป็นอีกช่วงเวลาที่ดีๆของชีวิต
ที่ห้อมล้อมตัวเองไว้ด้วยดนตรีดีๆ
จนเมื่อได้เรียนออกแบบ ในปีแรกๆ ผมไม่เคยนึกรู้เลย
ว่าเรามีอะไรติดตัวมาดีแค่ไหน พยายามทำงานเท่ๆ ดูฉลาดๆ
แต่ไม่เคยซื่อสัตย์กับตัวเองเลย และไม่ว่ามันจะเท่ยังไง
ก็ล้วนแต่เป็น"สิ่งที่เคยเห็นมาแล้ว"ทั้งนั้น เมืองนอกทำกันมา
จนไม่รู้จะจับหาตัวตนใครได้จากที่ไหนอีก
ห่วงโซ่ความงามในแบบของเราเหล่านั้นเริ่มหายไป
เมื่อเราก็เริ่มดูถูกตัวเราเอง กลายร่างเป็นฝรั่ง
จนเมื่อปีท้ายๆของการเรียน
ถึงได้บังเกิดพุทธิปัญญาว่า เราควรอยู่ตรงไหน
โปรดเถิดดวงใจควรอยู่ตรงไหน เดอะแมนิคส์ควรอยู่ตรงไหน
แล้ววัยเด็กกับวัยมัธยมเหล่านั้น ก็กลับมาบรรจบอีกครั้งหนึ่ง
เป็นสิ่งที่ตัวเองอยากเห็น แต่ยังไม่เคยมีใครทำให้ดู
(อย่างที่เห็นในตอนนี้ และที่จะโพสต่อๆไปอีกมาก)
แต่การทดลองคงยังไม่สิ้นสุดง่ายๆครับ ต้องเรียนกันอีกหลายยก
เพราะรูปที่วาดมาส่วนใหญ่ หรือกราฟิกที่ทำ คือการแปรความเข้าใจ
ออกมาเป็นภาพเท่านั้น จุดประสงค์เรื่องความสวยงาม
เป็นเรื่องรองมากๆสำหรับผม (เพราะไม่ได้จะหากินด้านทำกราฟิกอยู่แล้วนี่นา
)
เล่าให้ฟังยาวๆ แบ่งปันความเข้าใจ เผื่อมีใครที่เดินบนเส้นทางเดียวกันนี้
กำลังค้นหาอะไรอยู่ หรือค้นเจอแล้วก็มาเล่าให้กันฟังบ้างนะครับ
