ลาวลอนดอนกลับมาอีกครั้ง
พอจะมีอะไรมาให้ดูบ้างแล้วครับ
หลังจากเมื่อวานล้างจานจนเพลีย
(ร้านที่ทำมันอยู่โซโห บรรยากาศพิลึกดีเหมือนกันครับ
เก๋งจีนกับรูปปั้นคิวปิด เข้ากันมาก)
วันนี้เลยเดินสำรวจโลกดีกว่า
เริ่มจากที่ห้อง มองออกไป วันนี้แดดออก อากาศดี
ไปทำธุระ นี่นั่นนู่น หลายอย่าง บ่ายๆ ไปลงสถานี เซ้าท์เคนซิงตัน
เดินออกมาไม่ไกล ก็เจอที่นี่ครับ พิพิธภัณฑ์ธรรมชาติแห่งชาติ
ใหญ่โตมโหฬาร ในรูปนี่แค่ปีกด้านนึงนะครับ
ข้างในก็มีอะไรๆเกี่ยวกับธรรมชาติทั้งหลายแหล่อย่างที่ควรจะมี
ในพิพิธภัณฑ์ระดับนี้ของโลกนั่นแหละครับ ตั้งแต่ไดโนเสาร์
และสัตว์สตาฟหลายร้อยหลายพันชนิด ดูกันจนเวียนหัว
ทุกตัวอยู่ในลักษณะอาการมีชีวิตปานจะกระโจนใส่เรา เยอะจนขี้เกียจถ่าย
สตาฟขณะที่เสือกำลังกินกวางพอดี แหม้ เก่งจริงๆ
อันนี้ชอบสุด เป็นต้นอคาเชียหรืออะไรสักอย่างที่อายุยืน ๑๓๓๕ ปี
แล้วอย่างที่รู้กัน เรานับอายุตันไม้จากวงๆชั้นของมัน
แล้วไอ้วงของต้นนี้พันกว่าวง แทนแต่ละปี เขาเลยบันทึกประวัติศาสตร์ตามวง
ของมันไล่ออกมาเรื่อยๆจนถึงวันที่มันถูกตัดเสียเลย เช่น วงในสุดเริ่มเมื่อ
คศ.ห้าร้อยกว่า เริ่มต้นศาสนาอิสลาม, สงครามครูเสด ฯลฯ
มันผ่านประวัติศาสตร์อะไรมาพร้อมๆกับโลกบ้าง ง่ายๆแต่อ่านแล้วขนลุกครับ
ผู้ชมส่วนใหญ่เป็นเด็กนักเรียนวิ่งกันวุ่ยวาย
สองคนนี้เลยมาแอบคุยกันหนุงหนิง บนระเบียงชั้นบนสุด
วนเวียนอยู่ตั้งนาน ขนาดไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้กับเขาเท่าไหร่
เดินลัดเลาะถนนมาอีก ผ่านอีกหลายพิพิธภัณฑ์ เช่น พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์
พิพิธภัณฑ์วิคตอเรียและอัลเบิร์ต ซึ่งแสดงงานออกแบบของไคลี่ มีโหนกอยู่
และอีก ๒-๓ พิพิธภัณฑ์ แต่มันเยอะเกิน วันหลังค่อยมาเก็บใหม่
เดินลัดเลี้ยวไปจนถึงนี่
รอแยล อัลเบิร์ต ฮอลล์ สถานที่แสดงดนตรีที่นักดนตรีบนโลกนี้ไฝ่ฝัน
กว่าจะเดินมาถึงตรงนี้ได้ ผมก็ต้องซ้อม ซ้อม ซ้อม แล้วก็ซ้อม
อ่านประวัติแล้ว มีตั้งแต่การแสดงออเคสตร้าและโอเปร่า
จนถึงนักดนตรีร่วมสมัยระดับตำนานของโลก
ไล่เรียงมาตลอดประวัติศาสตร์ดนตรี อาทิเช่น จิมิ เฮนดริกซ์ ,
แจนิส จอปลิน ,แอบบ้า, เจมส์ เทย์เลอร์, บ็อบ ดีแลน, เดอะ ฮู ,
เดอะ เคียวร์(กรี๊ดด) , แม้แต่โนเอล กัลลาเกอร์และโอเอซิส
เช่นเดียวกัน ผ่านมาทางลานอีกด้านของรอแยล อัลเบิร์ต ฮอลล์
จะมีถนนส่งตรงไปถึง รอแยล คอลเลจ ออฟ มิวสิค
คนที่นี่ก็ต้อง ซ้อม แล้วก็ซ้อมเหมือนกัน กว่าจะเดินมาแสดงที่อีกฟากได้
เหล่านักเรียนดนตรีว่าที่ศิลปินคงพึ่งจะเลิกเรียน
ออกมาเดินสุมหัวข้างนอกในวันอากาศดี แต่โปรดจำให้แม่น
ในรูปนั้น ทุกคนคือหัวกะทิด้านดนตรีของโลกใบนี้!
ที่ถนนหลัก ถัดจากฮอลล์ คือนี่ครับ ทีเด็ดของการมาที่ประเทศนี้
ถึงจะไม่มีโอกาสได้เข้า แต่ที่นี่คือความไฝ่ฝันของนักเรียนศิลปะทั้งโลก
รวมถึงข้าพเจ้าด้วยแน่นอน เลยอินเป็นการส่วนตัว ชักรูปไปสักล้านรูปได้ อินจัด
อยากจะเดินเข้าไป แต่ทางเข้านี่มันเป็นห้องทำงานภาพพิมพ์เขา
หาทางเข้าอื่นไม่เจอ จริงๆทั้งสถาบันมันก็แค่ตึกโบราณตึกหนึ่งน่ะนะ
พักโฆษณาเดี๋ยวครับ
แบ่งโพสหน่อย
// มาแก้ไขเพิ่มรายละเอียด รอแยล อัลเบิร์ต ฮอลล์
