อ่านแล้วครับ (ของเจ๊ศักดิ์ พอดีเจ๊มาเที่ยวบ้าน)
ขอติเลยละกัน ชมกันเยอะแล้ว
- บาง อันนี้สำคัญมากนะครับ มีผลกระทบต่อจิตใจของผู้ซื้อโดยตรงเลย
เข้าใจว่ามันเป็นการแสดงถึงต้นทุนที่แท้จริงของนิตยสาร
แต่ถ้ามีสปอนเซอร์มาช่วยตรงนี้แล้ว เล่มต่อๆ ไปก็ Stamp ตัวใหญ่ๆ
ว่า "เพิ่ม 16 หน้า" เพื่อดึงดูดใจ หรือ "สี่สีทั้งเล่ม" นิดๆ จะเสี่ยวไหมหว่า (คงเสี่ยวแหละ
)
- แสบตา พาลให้นึกถึงนิตยสารบ้าพลังอีกฉบับนึงชื่อ BAD
ฉบับนั้นก็เล่มละร้อยเหมือนกันครับ (แต่หนากว่า เข้าใจว่าเพราะทุนเขาหนาด้วยแหละ)
คืออาร์ตเวิร์กในเล่มมันแสบทรวงมาก มากจนกวนใจเวลาเราพลิกอ่านเพื่อจะหาที่เป็น Text น่ะครับ
อันนี้เข้าใจว่าอาจจะเป็นสไตล์ของหนังสือเอง ที่อาร์ตเวิร์กออกมาต้องกราฟิ้ก-กราฟิกจ๋า
ซึ่งบางทีส่วนสำคัญอย่างชื่อคอลัมน์ กับชื่อตอนอะไรงี้เป็นอาทิ.. มันต้องมีอะไรให้สังเกตสักอย่างสิน่า
ให้ดูนิตยสารตัวเป้งอย่าง
mars - สไตล์เรียบเท่ แต่ไม่น่าเบื่อ เขาทำได้ยังไง?
a day - อันนี้มันลงตัวมานานแล้ว บางฉบับถึงมีอาร์ตเวิร์กมันๆ โผล่มาที
EXIT - นี่เป็นหนังสือแนวการศึกษานะ แต่อาร์ตเวิร์กเขาดีมากจริงๆ ขอชมจากใจ
(หมายถึงการจัดวางเลย์เอาต์ พวกหัวเรื่อง การเลือกใช้ตัวอักษร* การวางเอละเม้นต่างๆ ของเล่มน่ะครับ)
ซึ่งล้วนเป็นจิตวิทยาเล็กๆ ที่จะช่วยทำให้คนอ่านรู้สึกจดจำภาพลักษณ์เชิงบวกของหนังสือได้เต็มตา
* สิ่งสำคัญที่ต้องบอกกันเลย คือเรื่อง Typography ของหนังสือขอเลือกพูดตรงๆ แต่จุดที่น่าติละกันครับ
อย่างการเลือกใช้ฟ๐นต์ iannnnnISO นี่ ขอบอกว่าฟ๐นต์นี้ข้อเสียของมันก็คือทำตัวดิสเพลย์ไม่ดีเลย
อย่างขนาดที่เหมาะสมก็แบบหน้าปก อันนั้นโอเคครับ แต่พอใหญ่กว่านี้แล้วมันดูแหม่งๆ (หน้า Tutorials)
หรือการวางเลขหน้าตรงมุมของแต่ละหน้า
มันสนุกได้มากกว่านี้วิธีสนุกก็ไม่จำเป็นต้องชะเวิ้บชะว้าบนะครับ
ลองดู EXIT แล้วจะเก็ตว่ามันเจ๋งได้ยังไงทั้งที่ทำได้เรี้ยบเรียบ?
หนังสือที่เป็นเนื้อหา อย่าง Magazine มันมีเรื่องของการขายวิญญาณให้ปีศาจอยู่
ก็เลยทำออกมาเป็นกราฟิกบริสุทธิ์ไม่ค่อยได้ เพราะมันมักจะวิ่งสวนทางกับความน่าอ่านของหนังสือ
ป.ล.ที่บังอาจมาอาจหาญแนะนำในครั้งนี้
ก็คงในฐานะคนเคยทำหนังสือมาเหมือนกัน
(แต่เป็นแบบกระจอกๆ นะครับ ไม่ได้โชว์เทพตลอดเล่มขนาดนี้)
ป.อ.กราฟิกครับ บ่แม่น กราฟฟิก - อภิธานศัพท์เหล่านี้ก็ต้องระวังนะมิ้มนะ
