FWD: งามๆ แบ่งกันอ่าน

ต้นฉบับจากลุมพินี พันทิปครับ
จำชื่อผู้เขียนไม่ได้เหมือนกัน

ฝากถึงคุณผู้หญิงทั้งหลาย ไม่ว่าคุณจะมีใครแล้วหรือไม่

อย่าได้ทำแบบนี้กับผู้ชายที่เราไม่ได้คิดอะไรด้วย ไม่ว่าจะเป็น...


- โทรหาเวลาดึกๆ เพราะเวลานี้มีไว้ให้คนพิเศษเท่านั้น

ดังนั้นขอร้องคุณ อย่าโทรมาบ่อยๆ ครั้งละนาน ๆ

เพราะไม่งั้นผมจะพาลคิดเข้าข้างตัวเองไปใหญ่


- อย่าโทรหาเพื่อร้องเพลงให้ฟัง และให้เราช่วยร้องด้วย

ถ้าผมถามว่าโทรไปร้องเพลงให้คนอื่นฟังบ่อยเหรอ อย่าตอบว่า . . .

"เปล่า เราโทรมาร้องให้เธอฟังคนเดียว"


- อย่าเล่าเรื่องราวครั้งก่อนกับแฟนคนเก่า และอย่าพูดว่าตัวเองเหงา

อยากมีใครสักคนให้ได้ยิน เพราะผมอาจจะอยากเป็นคนๆ นั้น


- อย่าบอกว่าชอบทำขนม และเมื่อผมขอให้ทำให้ทานบ้างก็อย่าตอบว่า "ได้"

เพราะสำหรับผมการมีใครสักคนทำขนมให้ทานมันไม่ได้แปลว่าเพื่อนธรรมดาๆ สักคนแล้ว


- อย่าร้องไห้ให้ฟัง หรืออย่างน้อยก็อย่าทำเสียงให้ผมเข้าใจว่า . . .

คุณกำลังร้องไห้เสียใจอยู่ เพราะไม่งั้นผมจะอ่อนแอ

และผมก็อยากจะช่วยคนที่กำลังอ่อนแอ แต่เวลานั้น

ผมไม่มีอะไรป้องกันตัวเลย ถ้าคุณกำลังจะทำร้ายผม


- อย่าคุยโทรศัพท์กับผมถึงเช้า

ก่อนจะบอกอรุณสวัสดิ์พร้อมกับราตรีสวัสดิ์

เพราะไม่งั้นก่อนนอนผมจะคิดถึง และในฝันก็คงมีแต่ภาพคุณ


- อย่าพูดว่าอยากเจอ หรือถามว่าว่างวันไหน

เพราะทุกครั้งที่คุณบอกว่าอยากเห็นหน้า

ผมเอง... อยากจะพูดอย่างนั้นตั้งแต่เริ่มโทรศัพท์หาแล้ว


- อย่าโทรหาผมตั้งแต่ผมยังไม่ตื่นนอน

เพราะคุยกับคุณถึงเช้าเพื่อบอกว่าวันนี้เราเจอกันนะ

ถ้าผมบอกว่ายังหลับอยู่เลย อย่าบอกผมว่าคุณจะรอที่นั่น...

คุณอยากจะไปไหนก็ไปตามใจคุณดีกว่า หากคุณรอ...

คุณก็กำลังจะได้ใจผมไปทั้งหมดใจแล้วนะ...


- อย่าเดินเข้ามาใกล้ผม อย่าแตะมือ และอย่าคล้องแขน

มันไม่ได้น้ำเน่าขนาดที่ว่าผมได้ยินเสียงหัวใจคุณเต้น

แต่ผมจะได้ยินเสียงหัวใจผมเต้นมากกว่าคุณต่างหาก


- ก่อนจะแยกกัน อย่าชวนผมไปหาอะไรทาน อย่าชวนผมไปเดินดูของ

อย่าแม้แต่จะให้ผมไปส่งให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้

เพราะผมอาจจะหาทางกลับมาคนเดียวไม่ได้อีกแล้ว


เหตุผลนะเหรอ . . . ก็เพราะผมกลัวรักคุณจนถอนตัวไม่ขึ้นนะสิครับ!

credit : มากับ fwd แล้วไม่ได้ลงไว้

ยังใช้จีบได้อีก สองสามปีเลยนะนี่ 

[มังกร]

งั้นจะลองทำดู ขอบคุณที่แนะนำค่ะ 

 

 

 

เช้าวันหนึ่ง..ที่โรงพยาบาล...

 

"ขอให้ชั้นดูหน้าลูกหน่อย..ได้มั๊ยคะ"
คุณแม่คนใหม่เอ่ยขึ้น..

 

เมื่อห่อผ้าน้อย ๆ .อยู่ในอ้อมกอดเธอ เธอค่อย ๆ คลี่ผ้าที่ห่อออก..
เพื่อมองใบหน้าเล็ก ๆ .

 

กรี๊ดดดด.....เธอกรีดร้อง
หมอต้องอุ้มเด็ก..ออกไปอย่างรวดเร็ว

 

**เด็กทารกที่เกิดมา...ไม่มีใบหู**

 

และแล้ว....กาลเวลาพิสูจน์ว่า.... การได้ยินของเจ้าหนู..ไม่มีปัญหา

 

ปัญหา..มีเฉพาะสิ่งที่มองเห็นภายนอก คือ....ใบหูที่หายไป

 

หลายครั้ง..ที่เจ้าหนูกลับจากโรงเรียน แล้ววิ่งมาบอกแม่

 

เธอรู้ว่า..หัวใจลูกปวดร้าวแค่ไหน...
เจ้าหนูพูดโพล่งออกมา..อย่างน่าเศร้า
"พวกเด็กตัวโต ..พวกมันล้อผมว่า
..
--ไอ้ตัวประหลาด--"

 

จนกระทั่ง... เจ้าหนูเติบโตขึ้น..หล่อเหลา.. เป็นที่รักของเพื่อน ๆ..
เค้ามีพรสวรรค์ ในด้านอักษรศาสตร์.. วรรณคดี..และดนตรี..
เค้าอาจได้เป็นหัวหน้าชั้น
...

 

แต่เพราะเจ้าสิ่งนั้น... ทำให้เค้า..ไม่อยากเจอใคร

 

"ลูกต้องพบปะกับผู้คนบ้างนะลูก" แม่กล่าว..ด้วยความสงสารลูก

 

พ่อของเด็กชาย.. ปรึกษากับหมอประจำครอบครัว
และได้รับข่าวดีจากหมอว่า...
"ผมสามารถปลูกถ่ายใบหูได้ครับ ถ้ามีผู้บริจาค..แต่ใครล่ะ..
จะเสียสละใบหู..เพื่อเด็กน้อยคนนี้" คุณหมอกล่าว

 

จนกระทั่ง ..2 ปีผ่านไป พ่อบอกกับลูกชาย..
"ลูกเตรียมตัวไปโรงพยาบาลนะ พ่อกับแม่..หาคนบริจาคใบหู

 

ที่ลูกต้องการได้แล้ว...
แต่นี่เป็นความลับ"

 


การผ่าตัด..สำเร็จด้วยดี และแล้ว...คนคนใหม่ก็เกิดขึ้น..

 

....เค้ากลายเป็น..ผู้มีพรสวรรค์...
เป็นอัจฉริยะในโรงเรียน...ในวิทยาลัย
จนเป็นที่กล่าวขานกัน..รุ่นต่อรุ่น

 

ต่อมาได้แต่งงาน... และทำงาน.. เป็นข้าราชการในสถานทูต

 

วันหนึ่ง.. ชายหนุ่มถามผู้เป็นพ่อว่า.

 

"พ่อครับ.. ใครเป็นคนมอบใบหูให้ผมมา ใครช่างให้ผมได้มากมาย..
แต่ผมไม่เคยทำอะไร.. เพื่อเค้าได้เลยสักนิด"

 

"พ่อไม่เชื่อว่า.. ลูกจะตอบแทนเค้าได้หมดหรอก.
เรื่องนี้..เป็นความลับ เราตกลงกันแล้ว"
พ่อตอบ..

 

หลายปีผ่านไป....
มันยังคงเป็นความลับ

 

และแล้ว..วันนึง..วันที่มืดมิดที่สุด.. ผ่านเข้ามา..ในชีวิตของลูกชาย

 


แม่เค้าได้เสียชีวิตลง.

 

เค้ายืนข้าง ๆ พ่อ... ใกล้หีบศพของแม่

 

พ่อเรียกเค้า..
"มานี่สิลูก..มานั่งใกล้ ๆ นี่"
พ่อลูบผมแม่อย่างช้า ๆ..และนุ่มนวล

 

ผมสีน้ำตาลแดง..ถูกเสยขึ้น จนมองเห็นใบหน้า..
ที่มองดูเหมือนคนนอนหลับ

 

...และแล้ว.. สิ่งที่ทำให้ลูกชาย..ถึงกับต้องตะลึง..
...ใบหูของแม่...หายไป!..

 

แม่ไม่มีใบหู...
"นี่เป็นคำตอบ.. ที่ลูกอยากรู้มาตลอดชีวิต"..
พ่อกระซิบผ่านลูกชาย

 

"แม่บอกพ่อว่า..เธอดีใจ.. ที่ได้ทำอย่างนี้..ตั้งแต่วันผ่าตัด..

 

แม่ไม่เคยตัดผมอีกเลย..
ไม่มีใคร..มองเห็นว่า.. เธอไม่สวยจริงมั๊ย?
- - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - -

 

จงจำไว้..

 

~สิ่งมีค่า..ที่แท้จริง~
ไม่ได้อยู่ที่..การมองเห็น.. หากแต่อยู่ที่..
~สิ่งที่เรา..มองไม่เห็น~
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 

~ความรัก..ที่แท้จริง~

 

ไม่ได้อยู่ที่.. เราได้ทำอะไร.. แล้วมีคน..รับรู้..

 

หากแต่อยู่ที่.. สิ่งที่เรา..กระทำ..แล้วไม่มีใคร..รับรู้ ..
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 

~ความรัก~

 

บางครั้ง.. ไม่จำเป็น.. ต้องพูดพร่ำเพรื่อ..

 

หากแต่อยู่ที่....การกระทำ. ซึ่งเรา..อาจรับรู้..

 

เพียงแค่..ฝ่ายเดียว..

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 


อ่านจบแล้ว..ใช้สมอง..ตรึกตรองสักนิด..

 

ถ้าพรุ่งนี้..เราตายไป..

 

บริษัท..
สามารถหาคนมาแทนเราได้
ภายในไม่กี่วัน..

 

แต่ครอบครัวเรา..
ต้องสูญเสีย..
และคิดถึงเรา..ไปตลอด

 

เราได้ใช้ชีวิต..กับการทำงาน
มากกว่าครอบครัว..หรือเปล่า?

 

ถ้ามากกว่า...
ก็เป็นการลงทุน..
ที่ไม่ฉลาดเลยจริง ๆ..

 

[ ส่งต่อเรื่องดีๆมาจาก.. คุณอรพรรณ ศรีวิชัย นักศึกษาปริญญาเอก

 

มหาวิทยาลัยมหิดล]

[THZHost]

ละโว้ครับ

แต่... อ่านกี่ทีก็ซึ้ง

 

อ้าวนี่ไม่ใช่กระจู๋ Re: FWD: ละโว้ แบ่งกันอ่าน เหรอ 

[มังกร]

 

  :45:ขอบคุณค่า แต่ละโว้จริงๆนะ

      ห้องทรงงานนี้ อยู่ใกล้ห้องพระบรรทมบนชั้น ๓ ของพระตำหนักเป็นห้องเล็กๆ ขนาด๓ x ๔ เมตร

ภายในห้องมีวิทยุ โทรทัศน์ โทรสาร โทรศัพท์ คอมพิวเตอร์ เทเล็กซ์ เครื่องบันทึกเสียง

เครื่องพยากรณ์อากาศ และอื่นๆอย่างครบวงจร

ผนังห้องโดยรอบเป็นแผนที่ทางอากาศแสดงถึงพื้นที่หมู่บ้านแม่น้ำ ภูเขาและป่าอย่างละเอียด

ห้องทรงงานของในหลวงในความคิดของคนทั่วไป อาจจะมีโต๊ะพระอักษร พระเก้าอี้ที่โก้เก๋

แต่แท้จริงแล้ว หาเป็นเช่นนั้นไม่  พระเก้าอี้นั้นมี แต่พระองค์มิได้ประทับเวลาทรงงาน

จะประทับบนพื้นเพราะทรงวางสิ่งของต่างๆได้สะดวก และเวลาทรงหาข้อมูลหรือรับสั่งกับผู้เฝ้าถวายงาน

จะทรงถนัดกว่าประทับอยู่บนพระเก้าอี้

บางเวลาทรงใช้ห้องนี้เป็นที่ทรงสมาธิด้วย แถมมีพระที่นั่งเล็กๆกว้างสัก ๒ ศอก ยาว ๒ ศอก

หนาประมาณ ๒ เซนติเมตร สำหรับทรงเอนในบางครั้ง

ห้องนี้ถือเป็นห้องทรงพระสำราญ ไม่มีผู้หนึ่งผู้ใดเข้าไปได้

นอกจากจะต้องขอพระราชทานพระบรมราชานุญาต

ข้างๆ ห้องจะเป็นเฉลียงเล็กๆ กว้างสัก ๓ วา ยาว ๔ วา ที่เฉลียงนี้ทรงปลูกไม้เพาะทดลองไว้หลายพันธุ์

คราวหนึ่งทรงปลูกถั่ว พระองค์เฝ้ามองการเจริญเติบโต พอถั่วออกผลก็จะทรงเก็บเมล็ดถั่วให้นกกินด้วย

[มังกร]

อยากหาห้อง หน้าเหลี่ยมมาเปรียบเทียบจัง

ขอบคุณค่า รักในหลวง 

ชอบครับเฟิร์น 

ใช่เลย .. เฟิร์นพูดถูดใจมากมาย ..

เอาห้องหน้าแหลมด้วย .. แหลม - เหลี่ยม ..

ตูจินตนาการได้ว่าห้องมันอาจจะออกมาเป็นวงกลม ..

 

[มังกร]

+1พี่เฟิร์น
ขอบคุณค่ะ

[มังกร]

FWD: ไม่งามเท่าไหร่ แบ่งกันอ่าน


พอดีว่าไปเจอข้อความบนเว็บบอร์ดๆหนึ่ง       
เค้าบอกว่าเค้าแปลเรื่องนี้มาจากหนังสือของชาวต่างชาติ ลองอ่านดูนะ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เมื่อครั้งที่พระเจ้าสร้างโลก     
พระองค์มีถุงหนังใบใหญ่เอาไว้ใส่ ของวิเศษต่างๆ
   
พระองค์เริ่มต้นด้วยการ
สร้างมหาสมุทร ทั้ง7 โดยการวางของวิเศษของพระเจ้า
พระองค์จะต้องวางทั้งของดีและของไม่ดี คู่กันไป
เพื่อไม่ให้ประเทศหนึ่งประเทศใดสมบูรณ์ไปกว่าประเทศ อื่นๆ

ทรงเอาเทือกเขาร็อกกี้ น้ำตกไนแองการ่า วางไว้ให้อเมริกา
แล้วก็เอาทะเลทรายอริโซน่า กับพายุทอนาโดวางไว้ด้วย

เอาป่าอเมซอนวางไว้ให้บราซิล
ทรงเอาไข้ป่า วางไว้ให้ด้วย

เอาขั้วแม่เหล็กโลกวางไว้ให้แคนาดา
แต่ก็ทรงเอาความหนาวเย็นวางไว้ให้

เอาเทือกเขาหิมาลัให้ธิเบตกับเนปาล เพื่อเป็นปราการกั้นข้าศึก
แต่ก็เอาความเบาบางของอากาศและความแห้งแล้งไว้ให้

ทุกประเทศจะได้ของคู่กันแบบนี้ทั้งหมด
จึงไม่มีประเทศใดน้อยหน้ากว่ากัน       
คราวนี้ พระองค์ทรงลืมประเทศรูปขวานเล็กๆ ทางแหลมอินโดจีน
ทรงสะพายถุงวิเศษ แล้วก้าวข้ามเขาหิมาลัยไป
แต่ด้วยความที่เขาสูงมาก

เกี่ยวถุงของพระเจ้าขาด
ข้าวของที่ดีๆที่เตรียมเอาไว้ให้ประเทศอื่นๆ
เช่น ชายหาดสวยๆ ผืนดินอุดมสมบูรณ์
ศิลปะวัฒนธรรมดีๆ อาหารอร่อยที่สุดในโลก
ดอกไม้ ผลไม้ ชายทะเล ก็เทไปกองรวมกันที่ประเทศไทยหมด
 
ว้า แย่แล้ว พระเจ้า ทรงคิด ประเทศนี้
ท่าทางต้องเจริญกว่าประเทศอื่นๆทั้งหมดแน่นอน
พระเจ้าทรงมองหาภัยธรรมชาติที่จะมาถ่วงดุล แต่สายเสียแล้ว
     
พระองค์ทรงเอาภูเขาไฟ กับแผ่นดินไหว ให้ญี่ปุ่นไปแล้ว
ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ ประเทศอื่นๆ
จะมาฟ้องร้องพระองค์ได้ว่าพระองค์ไม่ยุติธรรม
จะมีภัยธรรมชาติอันใดหนอที่จะทำให้ประเทศไทยไม่
เจริญกว่า ประเทศอื่นๆได้ เมื่อทรงคิดได้
เพื่อเป็นการป้องกันประเทศอันสมบูรณ์ที่สุดในโลกนี้
ไม่ให้ล้ำไปกว่าที่อื่นๆ พระองค์ก็เลยสร้างคนไทยขึ้นมา
     
 ถ้ามีคนไทยอยู่ล่ะก็ ต่อให้สมบูรณ์แค่ไหนไทยก็ไม่มีวันเจริญ
 

 เออ พี่โต ไม่อยากบอกเลยว่ามัน ละโว้แล้ว

มีใครเอามาให้อ่านเร็วๆนี้แหละ