ถึงเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคน
ฉันเคยได้รับ mail เรื่องคนชราขายกระเพาะปลาอยู่ที่แถวซอยพัฒน์พงษ์
แล้วหลังจากนั้นเวลาเดินผ่านตรงนั้นก็เห็นสองตายายขายดีขึ้น เลยคิดว่ามันน่าจะช่วยอาม่าคนนี้ได้บ้าง....
อาม่าคนนี้ขายขนมกุ้ยช่ายและก๋วยเตี๋ยวหลอดอยู่ในซอยละลายทรัพย์ ถนนสีลม (ซอย 5 น่ะ)
ทุกเช้า ถ้าฉันมาทำงานสายหน่อย ขับรถมาก็จะเห็นภาพเศร้าๆ.....
อาม่าลากรถเข็นจากถนนสวนพลู ข้ามถนนสาทร ซึ่งเป็นถนนที่กว้างมากๆ สำหรับคนแก่ ......
ลากมาเรื่อยๆ ....บางวันเห็นใส่หมวกสานแหลมๆ ไว้กันแดด.....มาขายที่ซอยละลายทรัพย์ .....
เคยจอดรถทำเป็นเนียน ซื้อกุ้ยช่าย แล้วชวนแกนั่งรถมาด้วยกัน เพราะที่ทำงานอยู่ไม่ไกลจากที่แกขายของ
แกยิ้มแย้มขอบคุณเสียงดังฟังชัด....แต่ไม่ยอมมาด้วย .... ตอนบ่ายแก่ๆ ก็เห็นลากกลับอยู่คนเดียว เหงามั้ยน้า....
เคยมาทำงานวันเสาร์ มารถไฟฟ้า มองลงมาจากสถานีรถไฟฟ้าช่องนนทรี
ก็เห็นแกนั่งขายอยู่หน้าเซเว่นริมถนนนราธิวาสอีก...อะไรว้า ทำงานทุกวันเลยรึ
สรุป จันทร์ถึงศุกร์ ขายในซอยละลายทรัพย์ เดินตรงมาเรื่อยๆ จนใกล้จะถึงวิลล่าซุปเปอร์มาร์เก็ต
มองเรี่ยๆ พื้นไว้นะ แกนั่งขายอยู่ทางซ้ายมือค่ะ
วันเสาร์ขายอยู่หน้าเซเว่น ตรงแถวถนนนราธิวาสฯ แถวนั้นมีแมคโดนัลด์ด้วย มองลงมาจากสถานีช่องนนทรี...
จะเห็นได้โดยไม่ต้องพึ่งกล้องส่องทางไกล
อยากให้เมล์นี้ผ่านตาคนเยอะๆ ให้เยอะที่สุด สำหรับใครก็ได้ที่จะมีโอกาสมาเดินละลายทรัพย์
ถ้านึกได้ .... ให้แวะช่วยซื้อขนมของอาม่าด้วย คนละนิด...ถ้าไม่กินเองก็ซื้อเอาไปฝากคนอื่นก็ได้
ฝากเพื่อน....พี่น้อง....พ่อแม่....ฝากแม่บ้าน...ฝากรปภ.ที่ออฟฟิศ ช่วยคนแก่ให้มีกำลังใจหน่อยนะ
ขอบคุณแทนแกด้วย
แมว
13/11/2551
--------------------------------------------------------------------------------
อาม่าบอกว่าอย่าถ่ายเลย แต่งตัวไม่สวย
มีขายขนมกุ้ยช่าย มีใส้เผือก, ใส้มันแกวด้วย แล้วก็ก๋วยเตี๋ยวหลอด
วางขายอย่างสงบเสงี่ยมอยู่ข้างร้านขนม, กระเป๋า...ที่มองเห็นขวาสุดด้านบนคือวิลล่าซุปเปอร์มาร์เก็ต ในซอยละลายทรัพย์
ให้สังเกตุตู้เอทีเอ็มก็ได้ค่ะ ถัดจากตู้นี้ก็เป็นรมย์รวินท์คลีนิค ตรงข้ามก็คือวิลล่า ซุปเปอร์มาร์เก็ต
ช่วยกันคนละนิดเท่านั้นค่ะ....เป็นกำลังใจให้แก
โทษที่ที่แอบอ้างมาซะไกลเลย คือจะบอกว่า อาม่าคนนี้ผมรเคยเห็นแกมาขายของของแกที่ตลาดสวนพลูแถวๆหอผมนะ
เพื่อนผมที่เป็นคนแถวนั้นก็บอกว่า มันเห็นแกมาตั้งนานหลายปีแล้ว แกก็ลากรถเข็นขายของของแกแบบนี้แหละ
แต่ที่มาเล่าเพราะมันบอกว่ามีอยู่วันหนึ่งเห็นอาม่าก็ขายลากรถขายของของแกอยู่นี้แหละ
แล้วก็มีรถยุโรปคันหรูมาจอดและมีชายแต่งตัวดีลงมาจากรถและพยายามจะยกของของแกขึ้นมาบนรถ
แล้วก็พูดว่า แม่ผมบอกตั้งกี่ครั้งแล้วเนี่ยว่าอย่าออกมาขายของแบบนี้อีก
ไปๆๆขึ้นรถกลับบ้าน
อาม่าก็พูดว่า ช่างอั๊ว อั๊วจะขายอยู่บ้านว่างๆไม่มีอะไรทำมันก็เบื่อ (อาจจะใส่สีตีไข่หน่อยนะเพราะเอามาจากปากเพื่อน)
แล้วผมก็ถามต่อว่า แล้วเคยซื้อของแกกินไหม เพื่อนตอบว่า เคยซื้อแต่มันไม่อร่อยเลยเลิกซื้อ
แล้วถามเื่อนต่อว่าเห็นแกมาขายของยังงี้รู้สึกยังไง เค้าตอบว่าก็โอเคนะอยู่บ้านว่างๆไม่มีอะไรทำก็มาขายของแกคงจะเพลินๆของแกละมั้ง
เลยถามต่อว่า ถ้ามันไม่อร่อยแล้วเกิดรู้ว่าบ้านแกจน จนมากๆเลยเนี้ยจะช่วยซื้อไหม
มันตอบว่าซื้อ ซื้อเพราะสงสารไม่ได้ซื้อเพื่อต้องการสินค้าชิ้นนั้น
ผมไม่มีเจตนาจะมาบอกว่า อาม่าแกทำสิ่งที่ไม่ดีนะครับอย่าเข้าใจผิด ผมแค่เอาประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองมาเล่าให้ฟัง
