ขุด
โว้ไม่โว้ ไม่สน
คืนนั้นฝนตก อากาศหนาวเย็นเหลือเกิน
ขณะที่ดิฉันกำลังยืนรอรถประจำทางอยู่คนเดียว
รถประจำทางคันหนึ่งก็วิ่งเข้ามาจอดตรงป้ายที่ดิฉันยืนอยู่
หญิงชราคนหนึ่งค่อยๆ ตะเกียกตะกายลงจากรถ
แล้วเดินตรงมาทางที่ดิฉันยืนอยู่อย่างเชื่องช้า
"แม่หนู….รถประจำทางคันต่อไปจะมาถึงเมื่อไหร่จ๊ะ"
หญิงชราผู้นั้นถามดิฉัน ดิฉันจึงถามแกไปว่า
“แล้วคุณยายจะไปรถสายไหนล่ะคะ"
พอแกบอก ดิฉันก็อุทานเสียงดังลั่น....
“อ้าว….. ก็คุณยายเพิ่งลงมาจากรถสายนั้นเมื่อกี้นี้เองนี่คะ….."
"เอ้อ……” หญิงชราตอบตะกุกตะกักอย่างอายๆ
"คือว่า…... บนรถคันเมื่อกี้นี้
มีชายหนุ่มพิการคนหนึ่งขึ้นมาแต่ไม่มีใครลุกให้เขานั่งเลย
ยายคิดว่า ถ้าคนแก่ๆ อย่างยายลุกให้เขานั่งเขาคงจะอายแน่ๆ
ยายเลยทำเป็นว่าจะลงเสียที่นี่
พอยายกดกริ่งให้รถจอด เ
ขาก็เดินมานั่งตรงที่ยายได้โดยไม่ต้องอึดอัดใจ
ส่วนยายก็…….. เอ้อ…...
รถประจำทาง มันมีเสมอไม่ใช่หรือจ๊ะ
แม่หนู…… "
