เมื่อตอนเข้ามาใหม่ๆ กลัวนั่นกลัวนี่ตลอด กลัวทำผิด ทำไม่ถูกใจ กลัวการไม่ยอมรับ
แต่อยู่ๆไปตัวเองกลับลืมกำพืด...หลงในพวกพ้องของตัวเอง
พูดคุยกันเป็นกลุ่มๆของตัวเอง แต่พอคนอื่นที่เพิ่งเข้ามาใหม่ได้โพสคุยกันเองในลักษณะที่พวกคุณก็กำลังทำอยู่ คุณก็มักจะบอกว่า ทำไมไม่ไปคุยกันในเอ็ม ทั้งๆที่การกระทำของพวกคุณก็ไม่ได้ต่าง
อะไรกันเลย เพียงแต่คุณมีพวก คุณอยู่มานาน เอาตัวเองเป็นสรณะ
คุณมักไม่แคร์คนอื่น คุณจึงไม่มีเพื่อนในชีวิตจริงซักเท่าไรนัก
หลายๆคนเข้ามา แล้วก็ถูกบีบให้ออกไป โดนพูดให้ด้วยวาจาอันบาดใจ พูดให้ชอกช้ำน้ำใจ
คุณมีเพื่อนนอกจากคนที่นี่ซักกี่คน
เพราะคุณอยู่มานาน...นานจนลืมว่าครั้งหนึ่ง คุณก็เป็นเพียงสมาชิกใหม่ธรรมดาคนนึง......
ชอบคำนี้