เมื่อก่อน สงสัยว่าผมไปอ่านเรื่องสมัยบุพผาชนมากไปหน่อย
เคยมีความคิดว่า จะไม่ยอมเป็นทหารเด็ดขาดไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดๆ
ในเมืองนอก ยุคสงครามเวียดนามเคยอ่านเจอว่า มีคนประเภทนี้อยู่มาก
ยอมโดนจับ แต่สุดท้าย เมื่อพิสูจน์ความเชื่อได้ขนาดนี้
เขาจึงให้อุธรณ์ด้วยการขอทำประโยชน์สาธารณะชนิดอื่นๆ
จะยากลำบากกว่าหรือใช้เวลาหลายปีกว่าเป็นทหารก็ได้
แต่ไม่ยอมเป็นทหารเด็ดขาดอะไรทำนองนั้น
เรื่องนี้ได้ยินแต่ในอังกฤษและอเมริกานะครับ
อย่างอเมริกา ก็เหตุการณ์นักศึกษารวมตัวกันเอาหมายเรียกทหารมาเผาประท้วง
หรือในอังกฤษ ที่จำได้แม่น ก็ภรรยาชาวอังกฤษของ อ.ป๋วย อึ้งภากรณ์
ในสงครามโลกครั้งที่สอง ที่ยอมโดนจับเข้าคุก (ผู้หญิงก็โดนหมายเรียก
)
แต่ก็ได้รับอุธรณ์ให้ทำประโยชน์สาธารณะอย่างอื่นแทน
ฟังดูตลกดี แต่ดันอินกับความคิดนี้ (ทุกวันนี้ก็ยังคิดยังงี้อยู่)
แต่โชคดีที่ตอนเกณฑ์นั้นแถวบ้านเขาคิดว่า เป็นทหาร
ดีกว่าอยู่บ้านทำนากัน เท่กว่าเห็นๆ เลยสมัครเกิน
รอดตัวไปตู
