ไม่รู้จะเอาเข้าจู๋ไหนดีเลยโพสต์ใหม่เลยแล้วกัน
พอดีว่าวันนี้เพื่อนมันโทรมาบอกว่า เพื่อนของผมรถคว่ำ(เพื่อนผู้หญิง)แต่คนที่ขับรถน่ะเป็นรุ่นพี่ของผม(ทั้งคู่เป็นแฟนกัน)ซึ่งแกเป็นเจ้าของร้านที่ผมเคยไปร้องเพลงอยู่ เหตุการณ์มันเกิดตอนวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ซึ่งคืนก่อนเกิดเหตุ ไอ้ผมเองก็ยังไปนั่งกินข้าว กินโค้กร้านแกอยู่เลย ไอ้ตอนที่ผมไปถึงที่ร้านแกเหล่าพลพรรคก๊วนวงเหล้าทั้งหลายก็เริ่มมึนๆเมาๆกันไปแล้ว (พึ่งจะ4ทุ่มเหล้าหมดไป 10 กลม กับเบียร์อีก 5 ขวด)พอดีวันนั้นลูกค้าก็ไม่มีด้วย ผมก็เลยบอกไปว่าอย่าไปกินเยอะนะพี่เดี๋ยวขับรถไม่ไหว ไอ้ผมก็ไม่รู้หรอกว่าแกใส่ใจจะฟังผมรึเปล่า ไอ้เพื่อนผู้หญิงของผมมันก็เมาหลับไปแล้วด้วยเพราะไม่เคยกินเหล้า พอกินข้าวเสร็จก่อนจะกลับผมก็เลยเตือนแกอีกครั้งว่า เพลาๆหน่อยนะพี่ เดี่ยวไปส่งแอร์(เพื่อนผม)
มันไม่ไหว แกก็รับคำ แต่ก็ยังคงกินต่อ ไอ้ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว แล้วก็ไปเปิดประตูรถปลุกเพื่อนเพื่อจะลา ผมก็บอกว่ากูกลับก่อนนะ กลับบ้านดีๆปลอดภัยนะเว้ย ไม่รู้ทำไมผมถึงพูดย้ำถึงสอง สามครั้ง เพราะปกติไม่ค่อยชอบพูดอะไรซ้ำๆ มันก็รับคำแล้วนอนต่อ
จนเมื่อกี้เพื่อนมันโทรมาบอกทั้งสองคนรถคว่ำ รุ่นพี่ผมไม่เป็นอะไรมาก แต่ไอ้เพื่อนผมนะอาการหนัก
กะโหลกร้าว มีแผลเหวอะที่หน้า ซี่โครงร้าว แล้วก็ขาหัก
อาจจะดูเหมือนเป็นคำเตือนที่ซ้ำซาก ไอ้เรื่องเมาไม่ขับ แต่ใครไม่เคยเจอกับตัวเองคงไม่รู้ ผมเคยเสียเพื่อน 3 คนจากการเมาแล้วขับ ผมเองไม่อยากเสียคนที่รู้จัก หรือคนที่รักจากเรื่องอย่างนี้
ในความรู้สึกของผมการกินเหล้า ไม่จำเป็นต้องกินให้มันเมาเละเทะเหมือนหมา การจะสนุกกับเพื่อนมันไม่จำเป็นต้องเมาก็ได้ ถ้าไม่กินเหล้าได้เลยยิ่งดี คนเราพอมันเมา ก็ควบคุมตัวเองไม่ไหว เป็นภาระคนอื่นอีก ถ้าอยากกินจริงๆ เต็มที่เอาแค่พอรู้สึกมึนๆนิดๆก็พอแล้ว เพราะผลที่มันตามมา มันอาจมากเกินกว่าที่เราคิดก็ได้ อาจไม่เสียแค่ตัวเราเอง อาจจะเอาชีวิตคนที่เรารักหรือคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ไปด้วยก็ได้
