กลอนรัก

[มังกร]

 

ขอ    ขยำถันน้องหน่อย     อย่าหมาง
กอด  ถนอมจอมปรางค์      แนบน้อง
สัก    ประเดี๋ยวเถิดนะนาง   พออุ่น อกนา
ที     หนึ่งอย่าเพิ่งท้อง      โทษให้ เรียมโหย

เอามาจากที่สกรีนบนเสื้อยืดที่เพื่อนซื้อให้ตั้งกะสมัยม.สี่

นี่มันสุดยอดเลยนะครับ 

[มังกร]

เป็นโคลงกระทู้ด้วยนะ ทะลึ่งด้วยนะ
แม่เห็นครั้งแรกนี่ฮาเลย (แม่สอนภาษาไทย)

คือแบ็คกราวน์ของโคลงมันสกรีนเป็นรูปนาวผู้หญิงน่ะครับ
แล้วข้างล่างโครงเนี่ย มันเขียนว่าจากสมุดข่อยบ้าบออะไรไม่รู้

แม่บอกว่าสมุดข่อยบ้านพ่อเอ็งสิ คำว่าประเดี๋ยวมันเพิ่งมีสมัยรัตนโกสินทร์เหอะ..
ว่าไปนู่น

อ้าว... แล้วแม่กับพ่อไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันหรอกเหรอครับ 

[มังกร]

  เออว่ะ

บ้านรวยน่ะเต่า มีกันคนละบ้าน มาอยู่กะพี่มั้ยล่ะ

 

[มังกร]

ถือว่าตกลงนะ

คิดถึงเธอ  ทำสิ่งใด     ก็เห็นหน้า
มองดูฟ้า   ก็เป็นหน้า  ไม่ห่างหาย
มองดูหมา ก็หน้าเธอ   อยู่มิวาย
แม้แต่ควาย  ที่ทุ่งนา   ก็หน้าเธอ

  แต่งตอนสมัยเรีย ปวช. ไว้ส่งเพจ(สมัยนั้นฮิต)

เรารัก เราหลง เราโกรธ
เราโทษ  ใครได้  เราทำ
เราเจ็บ  เราชอก  เราช้ำ
ระกำ  มังคุต  พุทรา

โอ้วว

รักเธอ ข้างเดียว เปลี่ยวจิต
หวนคิด หวนให้ เสน่ห์หา
หากมี เธอเคียง กายา
ให้เธอ ถูทา ยาใจ

แต่เองครับ มั่วสุดๆ 

อิฐศิลาหน้าพระลานเป็นล้านก้อน
นับวันกร่อนให้เห็นความเป็นสอง
ใจดวงน้อยอ่อนกว่าศิลากอง
เมื่อรักแล้วรับรองไม่สองใจ
                                     ขออภัยอย่างแรงค่ะ จำที่มาไม่ได้จริง ๆ

อกผู้ชายสามศอกเขาบอกไว้
แม้นอกใครเหมือนว่าคงน่าขำ
ถึงอกพี่ศอกหนึ่งเจ้าพึงจำ
รักเจ้าช้ำทำไว้พี่ไม่ตรม!!
                                    เพื่อนชื่อเมย์ แต่งคราไปเขียนนิราศ

The Rose Are Red
Violet Are Blue
Sugar So Sweet
Like you

          ถ้ารักกันลั่นเปรี้ยงเหมือนเสียงฟ้า    หูคงชาด้วยเสียงดังฟังไม่ไหว

แต่เงียบเสียงสิยังอึงคะนึงไป                    ราวกับไฟไหม้ฟางสว่างโพลง

                                                         - นิราศเดือน, นายมี แต่ง

ใครใครต่างต่อว่า        สองเรา
จะคบกันได้ยืดยาว      เพียงไหน
ทนมาตั้งนมนาน         ยังอยู่ ได้นา
ไหวไม่ไหวลองซักตั้ง   อย่าให้ คนติง

เลิกคิดจิตฟุ้งซ่าน      เถิดเธอ
กันและกันมีเสมอ      แน่แท้
ดีเลวเราเจอหมด       จากต้น จรดปลาย
กว่าจะถึงวันนี้ใซร้      ผ่านร้อน กี่ครา