เคยหนนึง
ตอนม.1 แอบรักเพื่อนข้างห้อง จากเกลียดขี้หน้ามัน
คนอะไรขี้เก๊กฉิบ ทำเป็นหล่อ @#$%
แล้ววันนึง ก็มีเหตุต้องขึ้นรถกระป๊อ รู้จักไหม
ที่เป็นรถเล็กๆยี่ห้อซูบารุ นั่งหน้าได้1 หลังได้6
วันนั้นไปกับแกงค์เพื่อนเต็มเลย ประมาณ7 คน
เพื่อขึ้นรถตรงซอยอมรพันธ์9 ทีนี้ตานี้มาก่อน
เค้านั่งด้านหลัง พวกปุกแอบเซ็ง แยกกันนั่ง
ไม่สนุก เค้าหันมาแว๊บนึง แล้วพูดว่า
" เดี๋ยวผมไปนั่งหน้าให้ครับ "
แค่นั้นเอง หัวใจก็ลอยไปในอากาศ ใครไม่เคยเป็น
อาจด่าอีนี่เวอร์ว่ะ แต่ถ้าเคยตกหลุมรักใคร จะเข้า
ใจอารมณ์นี้ เพราะหลังจากวันนั้น แอบมองตลอด
เห้ยทำอะไร ไปไหน เตะบอลกับใคร แต่ต้องแอบ
มอง เพื่อนรู้อายเขาตาย ถ้าเดินมาเจ๊อะกันแบบไม่
ตั้งใจ ต้องวิ่งหนี เหมือนวิ่งตกทองมาไปอีกฟากตึก
เก็บกดอยู่นาน จนทนไม่ไหว
พอวันวาเลนไทน์ เลยฝากดอกไม้ให้เพื่อนไปวาง
ใจตุ๊มต่อม ตื่นเต้น เหงื่อแตก ปากแห้ง หัวใจ
เหมือนระเบิดออกมานอกเสื้อคอซอง เค้า
จะรู้ไหมนะ เค้าจะชอบเราไหม ชีวิตจะเป็นยังไง
ลุ้นผลเอนท์ยังไม่เสียวเท่า
สุดท้ายความรักเขาข้างเดียวก็ปิดตัวลงอย่างเลวร้าย
พี่แกฝากดอกไม้กับอาจารย์ประจำชั้นปุกมา
อาจารย์ถามหน้าห้อง ว่าใครเอาไปให้ เนี่ยฝ่ายชาย
เขายกให้ครูเอาไปปักแจกัน ทั้งอายทั้งเสียใจ
ปิดฉากได้โคตรไม่แฮปปี้เอนดิ้งเอาเสียเลย
