ถ้อยคำ บางคำสามารถกลืนกินหัวใจที่แข็งกร้าวประดุจหนึ่งเหล็กกล้าที่ฝ่าเปลวเพลิง
ในการหล่อหลอมรวมเป็นหนึ่งด้วยความร้อนที่โชติช่วงชัชวาล ยิ่งกว่าเปลวไฟในรัตติกาล
อันแห้งเหือด ด้วยความมืดมิดที่ปกปิดเงาแห่งจันทร์ที่ส่องแสงกระทบเปลวควันที่โผยพุ่งไม่มีวันสิ้นสุด
ปิดบังท้องฟ้าไว้อย่างเงียบงัน ทำให้ชายคนหนึ่งที่นั่งเหงาเศร้าอยุ่ที่แห่งนี้ ได้ฉุกความคิดที่โลดแล่นผ่านสมองกลวงๆอันอ่อนไหว
ได้อย่างแนบเนียมถึงพฤติกรรมบางอย่างที่กำลัง ดำเนินอยุ่ของตน ที่ผู้คนเรียกมันว่า การปั่นบอร์ด ความคิดเตือนสติชายผู้นี้อีกครั้ง
หลังจากได้พิมพ์ อะไรไปมากมาย ว่า กำลังทำอะไรอยุ่ วะ อ๋อเห็นเอ...พิมพ์ แล้วมันดูสรวยดีจึง อยากทำบ้าง .....
แต่เป็นคนที่ไร้ซึ่งความรู้ที่แน่นเอียดด้านภาษาไทยจึ่งเสี่ยงมากที่จะ แสดงมันออกมาได้อย่างแยบยล
แต่ถึงกระนั้นก็ต้องการให้ผู้คนได้ฉงนกันดูบ้างถึงภาษาที่ ออกมาจากปลายนิ้ว จิ้มๆเขี่ยๆด้วยความคิดที่วิจิตรบรรจงบรมบะเร้อเฮ้อ.....กันดูสักครา.. .....
เปลียบประดุจอุปมาอุปมัยคล้ายคลึงเหมือนกันเป๊ะ
แทนที่จะสลับสับเปลี่ยนหมุนเวียนเปลี่ยนกันไป
