วันนี้ผมมาในรูปของ GAGABOY The Singulality of the singular
ผมอยากที่จะเริ่มต้นคำถามแบบนี้
"ภาษาพูดกับภาษาเขียนเป็นภาษาเดียวกันหรือเปล่า"
ภาษาพูด ที่เราใช้พูดกันในชีวิตประจำวัน กับ
ภาษาเขียน ที่เราใช้เขียนลงไปในกระดาษ เราสามารถเรียก
มันว่าเป็นภาษาเดียวกันได้หรือไม่ ? แน่นอน ในแง่หนึ่งมันมีความแตกต่างทางด้านการใช้อยู่อย่างแแน่นอน
ระหว่างภาษาที่ใช้พูดกับภาษาที่ใช้เขียน ในการที่มันต่างก็เป็นการใช้ทักษะทางภาษาหรือเป็นการใช้ทักษะ
ในการถ่ายทอดภาษาที่แตกต่างกัน ระหว่าง การพูด กับ การเขียน แต่ อย่างที่เรารู้กันอยู่แล้ว เรา พูด ในส่ิงที่
จะพูดออกไป ซึ่งมันขึ้นอยู่กับไหวพริบปฏิพานของการ ที่เรา
จะ "พูด"ออกไปตรงนั้น แต่ เมื่อกลับมามองใน
สิ่งที่เกิดขึ้นกับการเขียนเอง เรากำลังเขียนสิ่งที่เราพูด หรือ กำลังเขียนสิ่งที่กำลังจะเขียน ผมคิดว่า
ปรากฏการณ์ ตรงนี้ชัดเจนโดยเฉพาะสิ่งที่เกิดขึ้นกับภาษาที่เราเรียกว่าภาษา ทางการ หรือ ราชการ
(หรือ จะให้เรียกว่าภาษา โดยไม่ปกติ ของ พนักงานของรัฐก็ว่าได้) ตามที่แล้วแต่จะเรียกตรงนี้ บนพื้น
ฐานของการเขียนเองมันมีพื้นฐานของสิ่งเหล่านี้เองกำกับอยู่ และแตกต่างจากสิ่งที่เกิดขึ้นในการพูด
และตรงนี้ยิ่งชัดในสิ่งที่เรารวมเรียกมันว่า "ภาษาไทย" (โดยเฉพาะในตัวอย่างที่ผมยกไปข้างบน) สิ่งผม
สงสัยก็คือ เราไม่ได้กำลังเขียนในสิ่งที่เราจะพูด และสิ่งที่เขียนเอง ก็ไม่ได้เป็นสิ่งเดียวกับสิ่งที่พูด เรา
เขียนก็เพราะเรากำลังเขียน (หรือ พิมพ์ ก็ตามแต่) และมันกลับมาในสิ่งที่ผมถามเราใช้ภาษาเดียวกันอยู่
หรือมันเป็นคนละภาษากัน เพราะการพูดและการเขียนในหลาย ๆ ครั้ง มันไม่เคยเลยที่่จะมีหรือใช้ใน
ความหมายเดียวกัน หรีอว่าในที่สุดแล้วสองอย่างนี้ต่างก็มีอิสระจากกันและกัน และ ต่างก็มีภาษาและ
การใช้ภาษาของตัวมันเอง แต่มันก็อาจที่จะกล่าวแก้ได้ว่าคุณค่าของการเขียนเองแตกต่างจากคุณค่า
ของการพูดเป็นสองด้านของเหรียญที่ไม่มีวันแยกออกจากกัน แต่ สิ่งที่เรามักจะทำกับการเขียนคือเรา
ทำราวกับว่าการเขียน ไม่มีีค่าอะไรมากกว่ามันเป็นเพียงเงาสะท้อนของคำพูด หรือว่าในที่สุดแล้วการ
เขียนก็คงจะหายไปในการพูด เพราะสิ่งที่ถูกอย่างไม่มีค่ามากอะไรไปกว่าสิ่งที่จะถูกพูดในที่สุด ซึ่งในที่
สุดสิ่งที่ถูกอ่านก็ยังจะคงหายไปในสิ่งที่ถูกพูด คุณค่าของการเขียนไม่เคยถูกทำให้แสดงตัวของมันเอง
ออกมา สิ่งที่ถูกเขียน
(หรือ (ตัว) พิมพ์) จะมีคุณค่าเพียงแค่วัตถุของการมองผ่าน เพราะมันไม่มีคุณค่า
อะไรนอกจากวัตถุสำหรับการถูกอ่าน ....... แล้ว
เรา กำลังทำอะไรกันอยู่กับสิ่งที่ เรา ทำ (และผม
ที่กำลังเรียนรู้ที่จะทำ)
GAGABOY