กาลเวลาล่วงเลย

เค้าถามตามมารยาทอ๊ะป่าว

น้าคนนั้นแก่แล้ว หลงๆ ลืมๆ 

[มังกร]

แป๊บๆ ผ่านมาแล้วตั้ง ยี่สิบสามปี 

[มังกร]

อยากเจอพี่ดา 


วิวแถวหอ คุ้นมาก รู้สึกไม่ไกลเลย จริงๆนะ   



ซักวันอาจได้ติดไฟแดงร่วมกันนะคะ 

ระวังจะผ่าไฟแดงร่วมกันนะเคอะ 

จะผ่าทำไมคะ 

[มังกร]

เหมือนว่าไม่นานมานี้เพิ่งไปขึ้นทะเบียนเป็นนักศึกษา

เล่นกลหาค่าเทอม

เทอมสุดท้ายเครียดแทบตายกลัวไม่จบ

พอรู้ว่าจบ เงินหมด งานยังไม่มี เครียดหนักเข้าไปอีก

ได้งาน ...หลังจากเงินก้อนสุดท้ายของตัวเองร่อยหรอ

จากบ้านเกิดเมืองนอนไปเทรนด์สองเดือน

ทรหดอดทน ปานนางงามเข้าค่ายร.ด.

ออกมารบรากับผู้นับหมืนแล้วจนทุกวันนี้

ไวจริงๆ ทำงานครบปีแล้ว

ตอนนั้นเพิ่งเป็นนักศึกษาจบใหม่ ตกงาน หมดตัวอยู่เลย

(ตอนนี้ก็ยังไม่มีตังค์เหมือนเดิม  )

เล่าหรือยังหว่า


ก่อนที่จะมาเชียงใหม่
ไปตลาดกะแม่
แม่ก็เจอเพื่อนเก่า ก็เลยทักทาย

คุณน้าคนนั้นถามดาว่า จบ ม.6 มานานมากแล้วหรือยัง
โคตรภูมิใจเลย
เจอใครเล่าให้ฟังทุกคน 

ไม่เชื่อ ไหนเอามาสองพันดิ้ 










 

[มังกร]

พลาดจู๋ดีๆไปได้ยังไงเนี่ย

ไม่รู้ทำไมนะครับ ตอนเรียนไม่เคยอยากจะจบเลย
ไม่เคยนึกว่าเบื่อ เหนื่อย เมื่อไหร่จะจบเลย
จริงๆจะไม่จบก็ได้นะ อยู่นานๆหน่อย แต่ไม่เอาดีกว่า
คืออยากจะอยู่วัยนั้นนานๆ ทั้งมัธยม ทั้งมหาลัยเลย
แล้วพอมาทำงานก็รู้ว่า ตัวเองไม่เหมาะกับการทำงานเป็นอาชีพซะอีก 
เลยออกจากวงจรกลายตัวเองมาเป็นคนไม่มีหลักแหล่งอีกครั้ง
ถึงรู้สึกว่าเจออะไรที่ใช่อีกครั้ง ใช้ชีวิตล่องลอยไปเรื่อยๆ
มันวัยรุ้น วัยรุ่นดีนะครับ

ก่อนมา กลับบ้านไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำโรงเรียน
ซึ่งเคยมาไหว้ตอน ป.6 ตอนจะสอบเข้าที่นี่
จุดเดิมที่เคยยืน บรรยากาศเหมือนเดิมเปี๊ยบ
แต่คนยังเหมือนเดิมไหม อันนี้ไม่รู้ 

เหมือนเมื่อวานเพิ่งอายุ 18 อยู่เลย
เหมือนนอนหลับไป 34 ได้ไงวะ

[มังกร]

อยากเจอพี่ดา 


วิวแถวหอ คุ้นมาก รู้สึกไม่ไกลเลย จริงๆนะ   



ซักวันอาจได้ติดไฟแดงร่วมกันนะคะ 

พี่ขี่มอไซค์ผ่านโรงเรียนนานาทุกวัน 
เลี้ยวไปตามทางเลียบสนามกีฬา หนุ่มๆถอดเสื้อเล่นบอล 

เหมือนเมื่อวานเพิ่งอายุ 18 อยู่เลย
เหมือนนอนหลับไป 34 ได้ไงวะ

คืนนี้อย่านอนนะครับ
ไม่งั้นพรุ่งนี้ตื่นมาได้ปาไป 50 แน่ๆ

[มังกร]

 

แต่ชีวิตกิ้วผ่านมาเกือบสิบปีไม่มีวันไหนได้ตื่นสายเลย 
ไม่เคยมีปิดเทอมเกิน1อาทิตย์เลย
เรียนกับทำงานๆๆ

ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมายืนอยู่จุดนี้   กลับบ้านนอกไป เจอ เพื่อนๆ เป็นขี้เมาประจำหมู่บ้าน
 บ้างก็มีลูกมีเมีย มีครอบครัวกันหมดแล้ว   ไอ้เราจะชวนไปป่ายปีนต้นไม้เล่น คงไม่มีใครไปด้วยแล้ว......

หน้าเศร้า ที่หลายชีวิต ก็ ล้มหายตายจาก ตายไม่ตายเปล่า
ผู้ใหญ่บางคน ยังหอบเอาความทรงจำของผมเมื่อวัยเด็ก ตายไปพร้อมกับตัวด้วย

พ่อใหญ่ทอง ผู้เฒ่าตีนโตประจำหมุ่บ้าน ที่เคยตัดผมทรงนักเรียนให้ผมเมื่อครั้งยังอยุ่ ประถม
แม่ใหญ่แป้น  ยายเฒ่า โยมอุปถาก ประจำวัด ผู้ที่แม่เล่าให้ฟังว่า ท่านเป็นคนโกนผมไฟให้ผมเมื่อครั้งยังจำความไม่ได้ 
และเป็นคนที่เก็บอาหารเอาไว้ให้พวกเด็กวัดอย่างผมได้กินมื้อเย็นกันอย่างอิ่มหนำ...
หลวงพ่อสังเวย ผู้ประสิทธิ์ประสาท วิชาความรู้คู่ศิลธรรมให้กับเด็กวัดผู้น้อยด้อยปัญญา......

รวมถึงผู้เฒ่าผู้แก่ทั้งหลาย อีกทั้งมิตรรสหายที่วายชน ทุกผู้ทุกคน

ตราบใดที่เรายังคงไม่ลืมความทรงจำ  พวกเขาเหล่านี้จะไม่มีวันตายไปจากใจเรา....

จากหนังสือการ์ตูน  โคนัน เล่ม 36.........