กลอนปั่น

กลอนรวนเรวอนพี่เอช่วยแนะนำ
วรรคถ้อยคำทำอย่างไรจึงให้คล้อง
ให้อ่านแล้วมองเห็นเป้นทำนอง
ไม่ให้หมองลองคิดด้วยช่วยแนะที....

[มังกร]

ผมเองดูแววแล้ว
เรื่องกลอนจอดสนิท
ผมปั่นได้ไม่รอด
จบบทนี้ก็รู้

 

[มังกร]

กลอนรวนเรวอนพี่เอช่วยแนะนำ
วรรคถ้อยคำทำอย่างไรจึงให้คล้อง
ให้อ่านแล้วมองเห็นเป้นทำนอง
ไม่ให้หมองลองคิดด้วยช่วยแนะที....

สอนแต่งกลอนสอนไม่ง่ายเหมือนทำหนัง

ใช้พลังความคิดให้เป็นศรี

โปรดสังเกดคำท้ายบทให้ดีๆ

มันจะมีจุดสัมผัสจุดวัดใจ

มาบทสองอยากจะบอกเรื่องสัมผัส

เกี่ยวกระหวัดกอดรัดดูสดใส

อ่านแล้วพริ้ว เพราะในบาท สัมผัสใน

ใครใคร่ใช้ ให้ไพเราะ เก๊าะขอเชิญ

อ่านแล้ว งง ตกลง อันไหนแน่    ยากดีแท้แม้จะมั่นกลั้นใจหมาย

สู้สุดฤทธิ์คิดจะทนจนตัวตาย       แม้ชีพวายก็ไม่กล่นบ่นสักคำ...

[มังกร]

ขออนุญาติเป็นร้อยกรอง

คือ เก๊าะขอเชิญ

ต้องแต่งให้ลงสระเอิน ในบาทที่สองคำสุดท้าย

และไล่เรียงไปเรื่อยตามสีแดงที่เอทำให้ดู

วนยังงี้ไปเรื่อยๆ 

ร้อยแก้วไม่ใช่เหรอ ที่ว่ามา

งั้นโอเค ธรรมดา จะเริ่มฝึก

จะค่อยๆ แกะเกา เข้าลึกๆ

ไว้ดึกๆ มาปั่นต่อ ก่อคงดี

[มังกร]

ร้อยแก้วไม่ใช่เหรอ ที่ว่ามา

งั้นโอเค ธรรมดา จะเริ่มฝึก

จะค่อยๆ แกะเกา เข้าลึกๆ

ไว้ดึกๆ มาปั่นต่อ ก่อคงดี

ต๊ายตาย พึ่งมารู้ ว่าจำผิด

เออเนอะ กลับมาคิด น่าบัดสี

อุตส่าห์ทำ ตัวเป็นผู้ เชี่ยวชาญกวี

ตกม้าที หลังเดาะ เจ็บจริงๆ 

ขอบคุณครับสำหรับเอที่เอื้อเฟื้อ       

ช่วยแผ่เผื่อทุกข์ภัยไม่ทอดทิ้ง

เรื่องบทกลอนบทร่าย ทั่วทุกสิ่ง

จะไม่นิ่งหลุดหลวมความเป็นไทย

ปั่นปั่นปั่น ปั่นปั่น ปั่นปั่นปั่น
ปั่นปั่นปั่น ปั๊นปั่น ปันปั่นปั๋น
ปั่นปันปั๋น ปันปัน ปันปั่นปัน
ปั๊นปั่นปั้น ปั่นป๊น ปั่นปันปัน

 

["ร่าย"]

นั่น..เพิ่งนึกได้เมื่อบ่าย
ว่ามันคือ "ร่าย" ไม่ใช่กลอน
คือเอาอักษรมาเรียงต่อกัน
แล้วหั่นด้วยคำคล้องจอง
นะพี่น้อง ปล่อยไก่ด้วยคน 

เป็นคนดีสวยสมชมว่าหมี
ดูทีวีเห็นพอลล่าหน้าเหมือนตัว
เปลี่ยนอีกช่องเจอกระแตนั่งกินทั่ว
หมีมองตัวดูดีกว่าน่ารักเอย 

แล้วป้าแสนเชย
ก็เลยเวลา
มาช้ากว่าคนอื่น ทุกที

เห็นป้าปิ๊กเศร้าใจทนไม่ได้
เข้าสวมกอดป้าปิ๊กไว้ให้อุ่นนิ่ม
เดินไปหาสะดุดหินล้มหน้าทิ่ม
หมีเดินยิ้มทำท่าโนเนะเอย

โอ้ว ลงสระเอย
พี่แอนเคยบอกว่าให้เล่นกลอนปั่น
แสดงว่าร่ายเท่านั้นไม่ใช่เหรอคะ
ถ้างั้นจะแต่งกลอนแปดก็ไม่ได้ดิ
เดี๋ยวจะมิใช่กลอนปั่นเอา นะจ๊ะ

ฉันสวยสุด ในเมือง แม่ย่าโม
มิสพะโล้ รางวัล ฉันเคยได้
เป็นนางเอก ละคร ของชาวไทย
ทุกคนไซร้ ติดตาม ดิฉันเอย

แล้วไม่เคย คิดจะบ่น ว่าท้อแท้
คอยเป็นแม่ ศรีเรือน เหมือนอย่างเคย
แต่ไม่มี ชายใด หลงรักเลย
ดั่งเชลย ที่ถูกทิ้ง มาแรมปี

มาวันหนึ่ง มีกบ กระโดดมา
ใจผวา ตัวอะไร ดำปิ้ดปี๋
เสียงมันร้อง โอ้บโอ้บ เสนาะดี
จึงเป่าปี่ ปู้ดปู้ด คล้อยตามกัน

พลันใดนั้น เจ้ากบ ผู้ขี้เหล่
ร้องโบ้เบ้ กลับกลาย เกษมสันต์
กะโดดมา ประกบจูบ ดิฉันพลัน
รูปร่างมัน เป็นเจ้าชาย แสนงดงาม

เรื่องของหนู มีเท่านี้ ที่จะกล่าว
ไว้สูจ้าว มาฟัง อีกภายหน้า
เรื่องมันยาว เล่าสามวัน ไม่จบนา
ไว้พรรณา อีกครั้ง กาลอื่นเอย