อ่านมาตั้งหลายหน้า ตกลง "คนนั้น" ผู้ชายหรอ
พึ่งเข้าใจเช่นกัน
ถามนิดนึงไอซ์ แล้วเวิลด์คือใครอะ งงอยู่ 
อืมม์..เราเองก็เคยเป็นแหละนะ กับเรื่องอย่างนี้
และเพราะว่ารักมาก ผูกพันมาก ก็แน่ล่ะที่มันจะมีความทรงจำที่เจ็บปวดมากตามมาด้วย
ซึ่งเราในตอนแรก คิดแต่เพียงว่าเค้าผิด อะไรๆ ก็เอาแต่ทำให้มันแย่ลง
ทำทุกอย่างรอบตัวให้จมดิ่งอยู่กับความเสียใจอยู่อย่างนั้น..
เราพูดกับคนรอบตัวเรา..ว่าเราอยากลืม..ลืมเพื่อที่จะไม่ต้องมาเสียใจอีก
และก็ได้ยินคนพูดปลอบใจตลอดว่าเวลา..จะช่วยรักษามันได้
แ่ต่เอาจริงๆแล้ว เวลาไม่ได้ช่วยเรามากสักเท่าไหร่
เพราะเราพูด..ว่าเราอยากลืม..แต่เราไม่เคยพยายามที่จะลืมมันเลย
ส่วนหนึ่งของความรู้สึก..ก็ยังมีความหวังเล็กๆอยู่เสมอ..ถึงแม้เราจะไม่ยอมรับมันก็ตาม
ถึงตอนนี้..ผ่านเวลานั้นมาก็ปีกว่าๆแล้ว..เจอะเจอคนใหม่ก็หลายคนอยู่
แ่ต่เรื่องของคนๆนั้นก็ยังอยู่..และเป็นสาเหตุที่ทำให้รักครั้งใหม่ไม่ราบรื่นสักที
และแม้ว่าจะรู้อย่างนั้น..เราก็ยังจะเก็บเค้าไว้อยู่ดี..
พูดไปหลายร้อยครั้ง..ว่าลืมเค้าได้แล้ว..เราไม่เป็นไรแล้วเว่ยแก
แต่..ยังไงก็ไม่มีทางลืมได้แน่นอน..เราหลอกตัวเองไปวันๆได้เท่านั้น
ก็ได้แต่หวังว่าจะเจอคนใหม่..ที่เรารักเค้าได้เ่ท่าเค้าคนนั้น..
ในตอนนี้..จะเจอคนใหม่สักกี่คน..เราก็จะเอาแต่มองว่าเค้าคนนั้นคือคนที่ดีที่สุด
และคอยเปรียบคนใหม่กับเค้าอยู่เสมอ..และแน่นอนว่า..ใครจะไปดีได้เท่าเค้ากันหล่ะ
รักเราจึงไม่นานสักที .. เมื่อไหร่จะลืมได้วะ ขำตัวเอง
ถ้าตอนโตย้อนกลับมาดูตัวเอง คงหัวเราะตัวเองตายเลย
แต่ตอนนี้..ยังไม่โต..ก็ขอทำเรื่องโง่ๆนี่ต่อไปแล้วกัน
สู้เค้านะไอซ์ คนเยอะแยะยังผ่านไปได้ ไอซ์ก็ต้องผ่านไปได้
