หน้า: 1 2 3 4 5 6 7 8 [9] 10 11
 
ผู้เขียน หัวข้อ: มากลัวผีกันเถอะ  (อ่าน 28150 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้
โหวววว โหดอ่ะ ให้เดินกลับทีละคนรึ
ของป้าแค่เดินแตะหลังเพื่อนแบบขบวนรถไปไปเรื่อยๆหัวใจจก็จะวายอยู่แล้วววว  เหวอ
บันทึกการเข้า

เราแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่เราทำปัจจุบันให้ดีได้
ไฟฉาย ก็ไม่ให้ ใจร้ายอ้ะ ชิ
บันทึกการเข้า

E entao pergunta Se eu estou em paz E eu digo sim, i feel wonderful tonight
ตอนเป็นทหาร เข้าค่ายในป่า
แล้วทดสอบความกล้าด้วยการเดินผ่านป่าช้าสุดเฮี้ยนในวัด
ตูออกเดินคนท้ายๆ เลย (เขาสุ่มเรียกชื่อเอา)


เนื่องจากผีคงเหนื่อยหมดแล้ว เลยไม่เจอสักตน กร๊าก
บันทึกการเข้า

ทำมาหากินด้วยการเปิดร้านสกรีนเสื้อยืด จ้ะ
ตูนี่แหละ นั่งชักผีขึ้นๆ ลงๆ อยู่  หน้ามึน

ซุ่มในป่า ยุงก็กัด พอทหารเริ่มมาถี่ มันเห็นกันแล้วก็ไม่กลัวแล้ว
ไม่กลัวไม่ว่า เสือกกวนตีน น่ากลัวๆ จังเลยๆ
แหม... อยากออกไปถีบจริงๆ  เอือม
บันทึกการเข้า

Today you , Tomorrow me.
 กร๊าก กร๊าก กร๊าก

พี่โอ้เอ้ ตัวใหญ่ไปนี่นา เป็นผีไม่เหมาะ




แล้วตกลงทำไมเราต้องกลัวผี ฮิ้ววว
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25 ธ.ค. 2006, 14:54 น. โดย หง่าวว » บันทึกการเข้า

E entao pergunta Se eu estou em paz E eu digo sim, i feel wonderful tonight
ไม่รุ้ซิ  ฮิ้ววว

  เวลา เดินผ่านป่าช้า  วังเวงจนต้องวิ่ง  ก็ไม่เคยถามเหตุผลกับตัวเองว่าทำไมถึงวิ่ง
บันทึกการเข้า

ล้ำลึกคนึงหาในดวงจิต ใจเคยคิดตัดสวาทมิอาจสิ้น
ดั่งก้านบัวหักกลางชลาสินธุ์ ผิว่าสิ้นไร้เยื่อยังเหลือใย
ตูนี่แหละ นั่งชักผีขึ้นๆ ลงๆ อยู่  หน้ามึน

ซุ่มในป่า ยุงก็กัด พอทหารเริ่มมาถี่ มันเห็นกันแล้วก็ไม่กลัวแล้ว
ไม่กลัวไม่ว่า เสือกกวนตีน น่ากลัวๆ จังเลยๆ
แหม... อยากออกไปถีบจริงๆ  เอือม


 กร๊าก กร๊าก กร๊าก กร๊าก กร๊าก กร๊าก กร๊าก กร๊าก กร๊าก กร๊าก กร๊าก
บันทึกการเข้า

กินรอบวง
 กร๊าก กร๊าก กร๊าก กร๊าก
บันทึกการเข้า

ที่สุดถ้ามันจะไม่คุ้ม
แต่มันก็ดีที่อย่างน้อยได้จดจำ
ว่าครั้งนึงเคยก้าวไป...
ไม่ต้องชักผีหรอก กระโดดจ๊ะเอ๋เลยครับ ฮิ้ววว
บันทึกการเข้า

สะพรึบสะพรั่ง ณหน้าและหลัง ณซ้ายและขวา ละหมู่ละหมวด ก็ตรวจก็ตรา ประมวลกะมา สิมากประมาณ
 ชิ
บันทึกการเข้า

Today you , Tomorrow me.
 โวย ว่าพี่เอ้เหมือนผีได้ไง 
บันทึกการเข้า

ล้ำลึกคนึงหาในดวงจิต ใจเคยคิดตัดสวาทมิอาจสิ้น
ดั่งก้านบัวหักกลางชลาสินธุ์ ผิว่าสิ้นไร้เยื่อยังเหลือใย
การกลัวผีนี่ เป็นปัญหาจนถึงกับต้องบรรจุเป็น
หลักสูตรการฝึกทหารในกองทัพของประเทศนี้เลยแฮะ

ประเด็นนี้น่าคิดๆ

หมายถึง ผมไม่คิดว่า การฝึกทหารในประเทศฝรั่งจะมีน่ะครับ
แสดงว่าคุณผีได้รับการยอมรับในกองทัพหรือครับ ว่าเป็นส่วนหนึ่งของการฝึก

แล้วที่พี่เอ้ไปทำนั่น มันคือยังไงเหรอครับ อยากรู้จริงๆนะ
รูปผีหรืออะไร แล้วไปซุ่มหลอกแบบไหน คนเยอะ แถมบอกว่าทดสอบเรื่องความกล้า
ชัดเจนเสียขนาดนั้น ใครมันจะไม่เตรียมใจไว้ก่อน หรือคิดไว้ก่ิอนว่าเป็นเรื่องเตรียมไว้ล่ะ
หรือเค้าสร้างสถานการณ์เนียน  งง


บันทึกการเข้า

I ROCK , THEREFORE I AM
เอาล่ะ เล่าคร่าวๆ แล้วกัน
ถึงตูจะอยู่ในกลุ่มครูฝึกทหารใหม่ แต่ก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรมาก
ไปในฐานะร้านค้ากองร้อย

เค้าเรียกการฝึกนี้ว่า "การทดสอบกำลังใจ"
การฝึกนี้ "ไม่ใช่การหลอกผี" เพียงอย่างเดียว

การฝึกนี้ความจริงจะเป็นการเก็บเงียบไว้ ไม่ให้มีข่าวออกมาก่อน
แต่ก็มีหลุดรอดมาบ้าง จากการอกเล่าของทหารรุ่นพี่

การฝึกคือการให้ปฏิบัติภาระกิจ
โดยกำหนดให้ "ความกลัว" เป็นอุปสรรคของภาระกิจ
หน้าที่ทหารคือประฏิบัติภาระกิจให้สำเร็จ

โดยทหารจะถูกเรียกจากที่พักทีละคู่ ขณะที่นอนหลับอยู่
โดยการสุ่มให้มารับภาระกิจ
เริ่มจากรับเข้าพบจ่าเวร เพื่อรับทราบภาระกิจ
และเริ่มด่านแรกด้วยการฝึกประสาทสัมผัส ด้วยการล้วงไห  ฮิ้ววว (เหมือนลูกเสือเลย)
ภาระกิจในที่นี้คือ การเขียนชื่อตัวเองลงบนกระดาษ แล้วนำไปใส่ไว้ในเมรุ
โดยบอกแค่เพียงให้เดินตามแสงไฟที่ตั้งไว้เป็นจุด ตลอดทางเดิน
หน้าที่ครูฝึกคือ ทำให้ทหารเหล่านั้นกลัว ระแวง เพื่อให้ไม่สามารถทำตามภาระกิจได้ครบ

ตอนตูเป็นครูนั้น คือทำหุ่นผีผ้าขาว เอาแขวนไว้บนยอดไว้ แล้วต่อรอกเพื่อดึงขึ้น ปล่อยลงได้
พอทหารผ่านมาในจุดที่กำหนดไว้ ก็ปล่อยเชือกลงมา ให้หล่นตรงหน้าทหาร ฮิ้ววว

(ทหารรุ่นเดียวกับแอน มีลงไปชักกับพื้นคนนึงด้วย เล่นเอาตูกับจ่าเสียขวัญเลย กลัวมันช็อคตาย  (เหงื่อแตกพลั่ก))

ผ่านจุดนี้ไปก็จะเดินเข้าในเมรุ ก็จะมีครูอีกกลุ่มนึงรออยู่ คอยดึงโลงให้ขยับ
ดึงให้ต้นไม้ล้ม โยนถาดให้เสียงดัง ฯลฯ อะไรต่อมิอะไรก็ได้ ที่ทำให้ทหารลนลาน จนลืม

ทหารต้องเขียนชื่อในกระดาษที่มีให้ แล้วยื่นมือไปในช่องเตาเผา แล้ววางกระดาษลงในพานข้างใน
จังหวะที่กำลังวางนี่แหละ ถาดจะหล่น เสียงสนั่น!! ถ้าขวัญอ่อน กระดาษมักไม่อยู่บนพาน  (อิอิ)

เสร็จสิ้นภาระกิจ ให้นอนอยู่ในเมรุ รอจนกว่าทุกคู่จะมาครบ

เมื่อครบแล้วถึงจะเปิดไฟ แล้วสรุปภาระกิจ ใครไม่มีชื่อตามจุดต่างๆ และชื่อในพาน โดนแดก!
และโดนแดกพร้อมเพรียงกันทุกคน ถือว่าภาระกิจล้มเหลว
ซึ่งตอนโดนแดกนี่ล่ะ น่ากลัวที่สุดเลย  กลางวันก็ฝึก กลางคืนยังมาเล่นแบบนี้ ไม่ได้นอนอีก เอือม

ปล. รุ่นตูกับรุ่นแอนนี่ฝึกไม่ค่อยเหมือนกัน
อย่างด่านที่ว่าด้านบนกว่าตูจะออกมาจากเมรุก็เกือบหกโมงเช้าแล้ว
ของแอนประมาณ ตีสองเองมั้ง

ด่านนี้ไม่ได้แดกตูหรอก ตูไม่กลัว(แบบออกนอกหน้า)
อีกอย่างคู่บัดดี้ตูเป็นอิสลาม  กร๊าก


สรุป คือการฝึกปฏิบัติภาระกิจ แต่เอาเรื่องความกลัวมาเป็นอุปสรรค ซึ่งเรื่องผี ก็เป็นอะไรที่ยอมรับว่าหลายคนกลัว  ฮิ้ววว
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26 ธ.ค. 2006, 13:23 น. โดย นายโอ้เอ้ » บันทึกการเข้า

Today you , Tomorrow me.
อ้าว เขาให้ไปเป็นคู่เหรอ
ทำไมตอนตูไปถึงได้ไปคนเดียวฟะ (เหงื่อแตกพลั่ก)



(ทหารรุ่นเดียวกับแอน มีลงไปชักกับพื้นคนนึงด้วย เล่นเอาตูกับจ่าเสียขวัญเลย กลัวมันช็อคตาย  (เหงื่อแตกพลั่ก))

ผมนั่งรอเรียกอยู่ครับ
อยู่ดีๆ ก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนแบบกลัวที่สุดในชีวิตดังลั่นขึ้นมา "เหวออออออออออออ~~~!!!!"
ไอ้พวกที่นั่งรอด้วยความกลัวก็กลัวกันไป ไอ้พวกที่ไม่กลัวก็นั่งขำกัน กร๊าก
บันทึกการเข้า

ทำมาหากินด้วยการเปิดร้านสกรีนเสื้อยืด จ้ะ
จัดทริปแบบนี้กันมั่งดีมั๊ยครับ  กรี๊ดดดดด

บันทึกการเข้า

E entao pergunta Se eu estou em paz E eu digo sim, i feel wonderful tonight
หน้า: 1 2 3 4 5 6 7 8 [9] 10 11
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!