ที่ข้างบ้านมีรังนกพิราบอยู่1รัง ตั้งอยู่บนปูนเหนือหน้าต่างห้องน้ำ รังนี้ตั้งแบบง่อนแง่นมาก ลมพัดก็แทบจะตกลงมา เวลาตื่นเช้าผมต้องเก็บเศษกิ่งไม้ที่หล่นลงมาเอาไปทิ้งเป็นประจำ
เวลาผ่านไปเดือนกว่าๆ เริ่มได้ยินเสียงลูกนกร้องขึ้น ... มีสมาชิกใหม่แล้ว
พอสักสองสัปดาห์ก่อน ก็เกิดเหตุการณ์ รังนกร่วงลงมาจากที่ตั้ง แต่ลูกนกยังอยู่บนนั้น ผมก็เลยเอาบันไดพาดแล้วก็ปีนเอารังนกไปวางไว้ที่เดิมจากนั้นก็เสริมฐานให้แข็งแรง... หลังจากนั้นผมไปประชุมวิชาการ1สัปดาห์
พอกลับมาที่บ้านพัก รังนกหล่นลงมาหมดแล้ว แต่ลูกนกก็ยังอยู่บนนั้น ขนแก่เริ่มขึ้นเต็มตัวพร้อมจะหัดบิน... แต่ก็ปรากฎว่า ลูกนกตัวนึงหล่นลงมาจากข้างบนแล้วกลับขึ้นไม่ได้ ผมก็ไปตามจับมันแล้วก็เอาบันไดมาพาด เอามันไปคืนที่เดิม (จริงๆจับตั้งนานแต่จับไม่ได แต่แมวที่เลี้ยงไว้ไปตะครุบไว้ก็เลยจับได้)
เมื่อวานมันก็หล่นลงมาอีก ท่าทางตอนนี้ดูไม่ค่อยดีเพราะมันมีแผลใหญ่ที่คอ ขนก็ดูไม่เงาเหมือนอีกตัว บินก็ไม่ได้ ... สุดท้ายก็ต้องจับขึ้นไปอีก ซึ่งพรุ่งนี้ผมต้องเข้ากรุงเทพฯไปประชุมอีก5วัน สังหรณ์ใจว่ามันจะไม่รอดเพราะแถวนี้แมวเยอะ
ว่าแล้วก็มานั่งนึกเล่นๆแบบคราวที่ช่วยหนู เพราะมีคนบอกว่าหมอไปช่วยมันทำไม ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติก็ดีแล้ว ตัวไหนตกลงมาก็สมควรตาย
*ถ้าเปลี่ยนเป็น*
นกรังนี้ไปตั้งรังในบ้านคนรวย ซึ่งแถวนั้นไม่ค่อยมีนก ในบ้านมีเด็กอายุ4-5ขวบ และแถวบ้านมีแมวจรจัดมาก
... เรื่องอาจกลับกลายเป็นว่า เด็กช่วยนก แล้วเอาหนังสติ๊กยิงแมว
*ถ้าเปลี่ยนเป็น*
นกไปสร้างรังแถวโรงสีที่มีรังนกเยอะแยะ ลูกเจ้าของโรงสีเลี้ยงแมว
.... เด็กอาจจะชอบใจที่เห็นแมวไปไล่ล่านก หรือไม่ก็เอาหนังสติ๊กยิงนกให้แมวเล่นก็ได้
บ่นไปงั้นแหละครับ
