หน้า: 1 ... 3 4 5 6 7 8 9 [10] 11 12 13 14 15 16 17 ... 111
 
ผู้เขียน หัวข้อ: กระจู๋สูญเสีย  (อ่าน 385336 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้




ย่าน้องอุ๊ เค้าไปสบายแล้วนะจ๊ะ
บันทึกการเข้า

Las Noches Rubicundior
อ่านที่ลั่นเขียน

ร้องไห้เลย

 ฮือๆ~ ฮือๆ~ ฮือๆ~
บันทึกการเข้า

 ไหว้ ย่าสอนลั่นเยอะมากๆ

 เศร้า คิดถึงย่าจัง

วันนี้ไม่มีย่าแล้วมันดูแปลกๆ

ล่าสุดที่ได้เจอย่าแล้วได้คุยกับย่า ... ครั้งสุดท้าย
ตอนไปเข้าค่ายที่เชียงราย แล้วผ่านบ้านนอกพอดีเลยบอกให้เค้าจอดแล้วลง
ทีแรกกะจะไม่ลงแล้ว
พออีก โลเดียวจะถึงบ้าน

เอาวะ .. ลงก็ลง  ฮือๆ~

 เศร้า แต่ก็ได้อยู่กับย่าแค่คืนนั้นคืนเดียว
ได้นอนกับย่า .. แ่ต่ตอนนั้นย่าแข็งแรงดี

ปกติ ย่าจะไม่กอดหอมแก้มหลาน
พอย่าเริ่มไม่สบาย.. เริ่มแก่ขึ้นมากๆ
ย่าจะเข้ามากอดเรา หอมแก้มเรา
เพราะเราเป็นหลานสาวคนเดียวน่ะ ...  ฮือๆ~

ปีใหม่ก็ไม่ได้กลับไปหาย่า  เศร้า
ไม่ค่อยได้โทรไปคุยเลย

______________________________________

ตอนนี้เหลือแต่ยายกับตา...

ลั่นประทับใจยายมากๆ

เมื่อคืนลั่นต้องมีเหตุต้องไปซื้อสก๊อตเทปแถวซุปเปอร์มาเก็ตใกล้ๆบ้าน
แต่ขอน้าไปส่ง น้าไม่ไป .. เลยตัดสินไปเดินออกไปเองตอน 2 ทุ่ม (น้าเป็นคนบ้าเป็นบางครั้ง)
ซักพักขณะที่กำลังเลือกดูของ ...
ยายก็เดินมา ..

แทบตกใจ  หน้าแตก
ถ้าโดนฉุดไปจะทำยังไงล่ะนั่น 

ความจริง ยายอายุ 80 ย่าง 90แล้วนะ ขาก็ไม่ค่อยจะดี เิดินก็ไม่ค่อยจะได้
 (เหงื่อแตกพลั่ก) แต่ยายลั่นเปรี้ยวนะ .. ขึ้นต้นมะยมได้ด้วย  เจ๋ง

3 ทุ่ม ลั่นหิวข้าว ก็ยังจะทำให้กิน 
ถ้าน้าบ้าขึ้น .. ยายต้องรีดชุดนักเรียนให้ ซึ่งตาก็ไม่ค่อยจะดีเลย  (เหงื่อแตกพลั่ก)
แต่บางทีลั่นก็รีดเอง
... ยายไม่ค่อยจะมีฟัน .. ลั่นชอบซื้อขนมโก๋ สีขาวๆที่ซุปเปอร์มาเก็ตให้วันละ 3 อัน  คริคริ

มีคนแ่ก่อยู่ที่บ้าน ก็รักคนแก่ให้มากๆนะคะ  ยิ้มน่ารัก
บันทึกการเข้า
ตากิ้วมาอยุ่ที่บ้านหลายเดือนแล้วค่ะ
ตั้งแต่ยายเสียไป
ตาเป็นอัลไซเมอร์  ลืมว่าใครเป็นลูกแต่รู้เรื่องฟังรู้เรื่องเกือบจะทุกอย่าง
ไม่รู้ว่าใครเป็นหลาน
ที่แย่คือเค้าพยายามจะข่มขืนกิ้ว

 แก70แล้วแต่แรงงเยอะมาก
บางทีเค้าก็ป่วนแม่กิ้วด้วยการเอาอึป้ายตามกำแพงบ้าน

เดินแก้ผ้า
กินกระดุม
ทุกๆอย่างเค้าทำเฉพาะเวลาแม่กิ้วเห็น
เวลาพาไปหาหมอก็ปกติทุกอย่าง

แต่พอกลับบ้านมา แกก็จะเป็นเหมือนเดิม

 ไม่อยากพูดว่าตาแกล้ง
แต่เท่าที่เห็นเป็นแบบนั้นจริงๆค่ะ
 เศร้า
ทุกๆๆคนเห็นแบบที่กิ้วเห็น
แม่กิ้วเหนื่อยมาก
ค่ายาตาเดือนเป็นหมื่น
บ้านก็กำลังจะถูกยึดแล้ว
 
มาเล่าให้ฟังเฉยๆค่ะ
อยากมีแค่คนฟังก็พอ  เศร้า
บันทึกการเข้า

อันโตนิโอกะเมโระ ~~
 :38:จริงดิกิ้ว

 ฮือๆ~ ทำไมมันน่าเศร้าอะไรอย่างงี้

เฮ้อออออ
บันทึกการเข้า

กิ้วยืนยันนอนยั นนั่งยันว่าเค้าฟังเราออกทุกคำและไม่ได้เสียสติ
แต่เค้าทำเพราะ เค้าเรียกร้องความสนใจแล้วก็ไม่อยากอยู่ที่นี่ค่ะ ทั้งๆที่ ที่บ้านเคยมีเงิน200ใช้ได้ทั้งวัน
พอตามาอย่างต่ำเลยต้อง500 เพราะค่าข้าวค่าผลไม้ตา ค่าขนมหวานกินเล่น
  เศร้า เศร้า
แกแก้ผ้าแกล้งแม่กิ้วเพื่อไม่ให้แม่กิ้วจับเค้าอาบน้ำค่ะ
เค้ารู้ว่าแม่กิ้วไม่ชอบเวลาเค้าแก้ผ้าแล้วก็จะเดินหนี
แม่กิ้วเจอเค้าทำแบบนี้ใส่จนแม่กิ้วเลิกกลัวแล้ว  เศร้า
บันทึกการเข้า

อันโตนิโอกะเมโระ ~~
 เศร้า 

ตาลั่นก็เป็นบ้า .. แต่แค่เก็บขยะเข้าบ้าน
ตีหนึ่ง ตีสอง ก็ต้องไปคุ้ยขยะ
ของเน่าของเสีย  ง่ะ
ชอบเอาข้าวไปโปรยหน้าบ้านแล้วบอกว่าเดี๋ยวนกก็มากิน
เอาน้ำตาลโรยตามระเบียงบ้าน บอกว่าทำบุญให้มด
 (เหงื่อแตกพลั่ก) แต่จิตใจเป็นปกติทุกอย่าง
แค่ความคิดผิดปกติ

 ฮิ้ววว

แต่พอฟังปัญหาของกิ้วแล้ว
ถือว่าโชคดีแล้วนะเนี่ย  (เหงื่อแตกพลั่ก)

แนะนำกิ้วบอกอาการให้หมออย่างชัดเจนตอนที่เป็นอยู่ที่บ้านค่ะ *
บันทึกการเข้า
คือว่าไม่ใช่ว่าเค้าเป็นจากอาการที่ผิดปกตินะ
เค้าฉลาดเกินไปต่างหาก
เค้ารู้หมดว่าทำแบบนี้แล้วจะกลัว
ทำแบบไหนจะยังไง
รักษาไม่ได้ค่ะ
คือเค้าแค่จำไม่ได้ว่าใครลูกใครหลานแค่นั้นเอง  เศร้า
นอกนั้นปกติค่ะ
ของกิ้วตาเก็บขยะไปทิ้งไว้ในสวนบ้านข้างๆ กร๊าก กร๊าก
เราต้องไปปีนตามเก็บมา
เก้าอี้ผ้าใบอันเก่าเค้าเริ่มดำเค้าก็เอารองเท้ามานอนในเก้าอี้ผ้าใบแทน
แบบว่าเก้าอี้ชายหาดอ่ะค่ะ
 พอเราไปซื้อเก้าอี้ไม้มาให้ใหม่เค้าก็เอารองเท้าลง
สรุป ที่ทำคือจะเอาเก้าอี้ใหม่  เหลือบ
   ตอนแกเอารองเท้ามานอนบนเก้าอี้นะ แซวแกว่าแกเอารองเท้ามาใส่เปลเลี้ยงลูก

 กร๊าก กร๊าก
แต่พอต้องเสียตังค่าเก้าอี้ใหม่เลยขำไม่ออก โวย
บันทึกการเข้า

อันโตนิโอกะเมโระ ~~
 เศร้า โห
บันทึกการเข้า
รุนแรง

บันทึกการเข้า
   อ่านเรื่องของลั่นกับกิ้วแล้วได้ข้อคิดเยอะจริงๆ

   เคยคิดเล่นๆเหมือนกันว่าถ้าแก่ตัวไป ลูกหลานจะดูแลรับเลี้ยงหรือเปล่า ไม่อยากเป็นอะไรที่ไปเพิ่มภาระให้กับเขา ชีวิตเขาครอบครัวเขาต้องดูแล ถ้าแก่แล้วยังพอช่วยเหลือตัวเองอยู่ได้บ้างท่าจะดีไม่น้อย จะได้ไม่ต้องลำบากลูกหลาน
บันทึกการเข้า

สู่ความโดดเดี่ยว อันไกลโพ้น
ทำแบบอินเดียสมัยก่อน
พอแก่ตัวลงก็จัดการยกหุ้นให้ลูกแล้วหลังจากนั้นก็ออกเดินทางไปอังกฤษ ยกทรัพย์สมบัติให้ลูก แล้วออกเดินทางแสวงหาหนทางสว่างแห่งชีวิต
บันทึกการเข้า

ฝันซ่อนสับสนวุ่นวาย หย่อนคล้อย
ถ้าหาไม่เจอคงน่ากลัวพิลึก  (เหงื่อแตกพลั่ก)
บันทึกการเข้า

อันโตนิโอกะเมโระ ~~
มีเด็กนักเรียนชายชั้น ม.2 โรงเรียนยุพราชได้เสียชีวิต
เนื่องจากพลาดตกตึก ขณะเก็บลูกบอลบนหลังคาที่ยื่นออกมาระหว่างชั้นตึก  (เหงื่อแตกพลั่ก)
เด็กผู้หญิง ชั้น ม.6 กำลังเดินกลับบ้านได้เห็น ก็ช๊อคไปตามๆกัน  (เหงื่อแตกพลั่ก)

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02 ก.พ. 2007, 17:13 น. โดย ลั่นฟ้า » บันทึกการเข้า


เด็กนักเรียนชั้นม 6 เห็นเลยช๊อค เสียชีวิต  งง
บันทึกการเข้า

เราจะต้องการอะไรมากมายไปกว่า อะไรมากมาย
หน้า: 1 ... 3 4 5 6 7 8 9 [10] 11 12 13 14 15 16 17 ... 111
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!