ผมเข้าใจความรู้สึกนี้แล้วครับ
จอม (จอมถนนแห่งใหญ่ จากชื่อที่หลานๆตั้งให้แมวหลงตัวนี้)
เราเจอกันคืนที่ผมนั่งเล่นเกม ตอนนั้นเธอยังตัวเท่าฝ่ามือ ผอมแห้ง
เราเล่นด้วยกัน โยนทิ้ง ดีดหู ดีดหัว ดุ พาไปวิ่งเล่น
แล้ว....
เธอจากไปตอนตี 3.09 น.
ผมกอดเธอเอาไว้และลูบหัวตั้งแต่ตีสองครึ่ง อาการทรมานจากการขาดอากาศกระตุก ดิ้น ร้องเรียกด้วยความทรมาน
ผมกอดเธอไว้จนถึงนาทีสุดท้าย ของลมหายใจ
สองวันก่อนยังนอนทับตัก ปีนขึ้นทับคีย์บอร์ด ขูดโซฟา ปีนขึ้นพาดิชั่นสูงเมตรกว่า แล้วโดดลงมา เคยต้องหาหมอเพราะเอ็นขาช้ำ
ก่อนเอาไปฝัง ตัวเริ่มแข็งแล้ว
แม่งงเอ๊ยยยย....วันนี้ต้องไปทำงานด้วย....
