กระจู๋สูญเสีย » ฟอนต์.คอม

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อวาน
พี่จ๊อส เป็นพี่คนนึงที่ทำหน้าที่เดินเอกสารในภาควิชา เป็นคนที่แพทย์ทุกคนรู้จักดี เพราะทุกสิ้นเดือนพี่เค้าจะมาควานหาตัวคนที่ไม่ได้เซ็นชื่ออยู่เวร
พี่แกจะจำหมอได้ทุกคน และบอกได้ว่ารายชื่อใครคนไหนอยู่เวรซ้อนกัน(ต้องไปแลกใบเวรก่อนจึงจะเบิกเงินได้)
เมื่อวันศุกร์แกก็เอาใบเวรของเดือนเมษา พฤษภา มาให้เซ็น และตามทวงใบที่ยังไม่ได้คืน

วันศุกร์ผมเจอแกที่ตึกตรวจผู้ป่วยนอก แกเอาเอกสารของภาควิชาที่ต้องให้ผมเซ็นชื่อเพิ่มมาให้ ... ณ ตอนนั้นผมคิดออกมาว่า ถ้าขาดพี่แกไปสักคนนึงงานในภาคต้องปั่นป่วนแน่ๆ เพราะว่าหลายๆเรื่องที่คนอื่นไม่รู้ แกรู้หมด
ผมเลยพูดออกไป

"พี่จ๊อส นี่ถ้าพี่ไม่อยู่สักคนนี่สงสัยพวกผมแย่แน่ๆเลยนะ"
"โอ๊ย ไม่ต้องห่วงหรอกหมอ ผมยังอยู่กับพวกหมอไปอีกนาน"

... ในความหมายที่ผมพูดตอนนั้น (และความหมายที่พี่แกพูดออกมา) หมายถึงพี่แกคงไม่ย้ายงานไปที่ไหนแน่ๆ เพราะงานนี้ก็ดีพอสมควร

...
นั่นคือเรื่องของวันศุกร์

เย็นวันเสาร์ ขณะที่ผมกำลังอยู่เวรที่ห้องICUโรคหัวใจ พอเดินกลับมาก็เจอรุ่นพี่ที่เป็นหัวหน้าเวร
"น้องโอครับ"
"ครับ"
"เอ้อ พี่จ๊อสเสียแล้วครับ"
"เหรอครับ เป็นอะไรเหรอครับ"
"ครับ เห็นเค้าว่าพี่จ๊อสนอนหลับแล้วก็เสียไปเฉยๆครับ สงสัยจะMI เพราะเห็นว่าช่วงหลังแกเจ็บหน้าอกบ่อยๆ"

ความตายไม่เข้าใครออกใครเลยจริงๆ
โรคภัยมันถามหาเราได้ทุกเวลา

...
ทั้งนี้
พี่จ๊อส อายุมากกว่าผม 2 ปี

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กระจู๋สูญเสีย (อ่าน 385309 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้