หน้า: 1 ... 89 90 91 92 93 94 95 [96] 97 98 99 100 101 102 103 ... 111
 
ผู้เขียน หัวข้อ: กระจู๋สูญเสีย  (อ่าน 414354 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้
เพื่อนญี่ปุ่นเพิ่งบอกวันนี้ หลังจากสอบถามเรื่องสึนามิที่ญี่ปุ่นไป
เพื่อนบอกว่าเมื่อเดือนที่แล้วที่มีแผ่นดินไหวที่นิวซีแลนด์
มีเพื่อนเค้าหายไปคนนึง เป็นชาวไต้หวัน

หายไปร่วมเดือน ติดต่อไม่ได้
ทางครอบครัวก็ปลงใจแล้วว่าลูกจะกลับมาในสภาพไหน แต่ก็หาร่างไม่เจอซักที

จนเมื่อเร็วๆนี้เพิ่งได้รับข่าวดี(หรือข่าวร้าย) ว่าพบร่างของลูกสาวแล้ว อยู่ใต้ซากอาคารที่พังถล่มลงมา  ฮือๆ~

เพื่อนพูดไปจะร้องไห้ไป เพราะว่าสงสารครอบครัวนั้นมาก
ลูกสาวเรียนจบจากที่ม.อิ่ม แล้วขอไปเรียนภาษาต่ออีกนิดทีนิวซีแลนด์

เป็นคนน่ารัก หัวดี เรียนเก่ง

แต่ก็ต้องจากไปด้วยภัยธรรมชาติ


ไปสู่สุขคตินะ เราไม่ได้รู้จักกัน แต่เราเศร้ามากเลย  ไหว้
บันทึกการเข้า

ฮ่าๆ ฮือๆ
สำหรับผม มันน่าเศร้าที่ต้องไปเป็นอะไรต่างบ้านต่างเมืองตัวเอง  ฮือๆ~
บันทึกการเข้า

คิดเหมือนเอ็ม

ถ้าจะเป็นอะไร ก็อยากอยู่ใกล้ๆ พ่อแม่หน่อย อย่างแย่ก็อยู่ใกล้เพื่อนสนิทก็ยังดี
ถ้าอยู่ไกลๆ แบบนั้น มันว้าเหว่ชะมัดเลย   เศร้า
บันทึกการเข้า

 ไหว้
บันทึกการเข้า
เช้าวานขณะนอนหลับไม่รู้เรื่อง
ฝันว่าพี่ที่ทำงานด้วยกันโทรมาบอกว่าช่างไฟโดนรถชน
ตื่นมาเที่ยงๆ เปิดดูโทรศัพท์ก็เฮ้ยโทรมาจริงๆ นี่หว่า

สองเดือนพอดีมที่ผมรู้จักกับลุงบุญช่วย
แกทำงานที่นี่มาหลายปีมาก ผมจำไม่ได้
ช่างหลายๆ คนเรียกแกน่ารักๆ ว่า Help
แกตัวเล็กๆ เงียบๆ ไม่มีพิษมีภัย
ทำงานตลอด
แกคงผูกพันธ์กับที่นี่ไม่น้อย

เย็นวันเสาร์ผมเพิ่งเจอแก
ยังไม่ได้ลาแกกลับบ้านเลย
แกโดนชนตอนสามทุ่มวันเสาร์
เสียอีกวันต่อมา
เสียใจมากที่ไม่ได้ไปเยี่ยมแกที่ ICU
คิดว่าไม่หนักขนาดนี้
คนเรานี่ ตอนอยู่ไม่ทำ อยากทำก็ต่อเมื่อทำไม่ได้แล้วมาเสียใจทีหลัง

กำลังหลักของแผนกผมหายไปหนึ่งคน
ยังนับรวมกับความรักของคนที่นี่ที่ทำงานร่วมกับแกมานาน
คนที่เหลือก็คงต้องก้าวต่อไป


 ไหว้

บันทึกการเข้า

ขอขอบคุณมา ณ โอกาสนี้
 ไหว้
บันทึกการเข้า

กินรอบวง
 ไหว้
บันทึกการเข้า

 ไหว้
บันทึกการเข้า

 ไหว้
บันทึกการเข้า

สู่ความโดดเดี่ยว อันไกลโพ้น
 ไหว้
บันทึกการเข้า
เสียใจด้วยครับ  ไหว้
บันทึกการเข้า

        AH_LuGDeK, AH_LuGDeK_R
 ไหว้
บันทึกการเข้า

เราเป็นเช่นเราเชื่อ    :: tK ::    :: สีมา ::
เสียดาย  ไหว้
บันทึกการเข้า
คุณย่าของสองหมีเสียแล้วค่ะ  ไหว้

อิ่มเพิ่งรู้ข่าวเมื่อตอนประมาณ 5โมงเย็น แม่โทรมาบอก
จากนั้นก็ร้องไห้มาตลอด ร้องจนอ้วกไปสองรอบ ครั้งที่สามไม่มีอะไรให้ออกแล้ว ตอนนี้ปวดลิ้นมากเลย

จนตอนนี้เพิ่งคุมสติอยู่ค่ะ

คุณย่าทรมาณมานานแล้ว ถึงเวลาที่ท่านจะสบาย ไปเจอคุณปู่ซักที ท่านคงจะดีใจ
พ่อบอกคุณย่าอดทนมาก เพราะถ้าคุณย่าไปวันธรรมดา ทุกคนคงยุ่งวุ่นวายกว่านี้
และคงไม่ได้มาอยู่พร้อมหน้ากันแบบนี้..

คุณย่าจากไปด้วยโรคมะเร็งค่ะ เป็นมะเร็งที่ท่อน้ำดี
คุณย่าอายุ 93ปีแล้ว จะรักษาก็ไม่ได้เลยต้องปล่อยไปตามอาการ

อิ่มได้คุยกับคุณย่าครั้งสดท้ายเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว หมีทวิตมาบอกว่าคุณย่าตื่น หลังจากหลับไป 15วัน
อิ่มรีบโทรไปหา คุณย่าพูดไม่ได้แล้วค่ะ แต่พยายามพูด อิ่มได้ยินเสียงเป็นลมๆออกมา
เดาๆว่า "นี่ใครน่ะ?" พออิ่มบอกว่านี่อิ่มเอง คุณย่าก็ถามว่า "อยู่ที่ไหน"

อิ่มก็เล่าเรื่องไปเรื่อย เพราะคุณย่าพูดไม่ได้แล้ว
สุดท้ายก็สวดมนต์คาถาหลวงพ่อโต ที่คุณย่าย้ำนักย้ำหนาให้ท่อง
ป้าบอกว่า ระหว่างที่อิ่มคุย คุณย่ายิ้มตลอดเลย รู้สึกดีใจค่ะ

อิ่มเช็กตั๋วเครื่องบิน บินกลับไทยภายในอาทิตย์หน้า
ปรากฏว่าค่าตั๋วแพงมาก แพงจนท้อใจ เพราะยิ่งกระชั้นชิดมากเท่าไหร่ตั๋วจะยิ่งแพงค่ะ
พ่อกับแม่เลยบอกให้สวดมนต์ทำใจอยู่ที่นี่

อยากกลับไปหาท่านค่ะ อยากไปกราบคุณย่าเป็นครั้งสุดท้าย
ตั้งแต่เด็กจนโตอิ่มกราบคุณย่าทุกครั้งที่เจอกัน
จากวันนี้คงไม่มีอีกแล้ว..


อิ่มกะว่าจะไปบริสเบนค่ะ ไปวัดไทยที่โน่น
อย่างน้อยจะได้ทำบุญ ไปพักใจด้วย
อิ่มเสียใจมากๆ ทั้งๆที่รู้ว่า เกิด แก่ เจ็บ ตาย มันเป็นเรื่องธรรมดา
แต่ถึงอย่างงั้น มันก็ยากที่จะทำใจค่ะ


หลับให้สบายนะคะคุณย่า อิ่มรักคุณย่านะคะ
 ไหว้
บันทึกการเข้า

ฮ่าๆ ฮือๆ
 ไหว้
บันทึกการเข้า
หน้า: 1 ... 89 90 91 92 93 94 95 [96] 97 98 99 100 101 102 103 ... 111
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!