สิ่งที่ผมจะเล่าต่อไปนี้มันประสบการณ์จริงของผม พึงเกิดด้วยครับ
ผมชอบผู้หญิงคนหนึ่งชื่อ ยุ้ยครับ แต่เธอเป็นเพื่อร่วมห้องกับผมเราสนิทกัน ผมมารู้อีกทีก็ตอนที่ผมชอบยุ้ยไปแล้ว ผมบอกชอบยุ้ย แล้วยุ้ยก็บอกชอบผม ผมถามยุ้ยว่าถ้าไม่ชอบกันก็บอกตรงๆจะได้ไม่เสยใจภายหลัง
และแล้วเราก็คบกันเป็นแฟน โดยที่ผมรู้ว่ายุ้ยมีแฟนอยู่แล้วอยู่โรงเรียนเดียวกัน เขายอมบอกเลิกแฟนที่คบอยู่เพื่อมาคบกับผมและยังต่อยกำแพงพิสูจน์อีก ดูเหมือนผมเป็นคนไม่ดี แย้งแฟนชาวบ้าน แต่ที่จริงแล้วยุ้ยไม่เคยชอบแฟนเก่าเลย และทุกครั้งก็พยามจะบอกเลิกแฟนเก่าบ่อย เมื่อเจอคนใหม่เสมอ
แล้ววันหนึ่งผมก็เห็นในสิ่งที่ไม่ครวเห็น ยุ้ยบอกผมว่าเรากับแฟนเก่าเป็นแค่เพื่อนกันแล้ว แต่สิ่งที่ผมเห็นมันไม่ใช่เลย เวลาผมอยู่เขาทั้งสองพยายาม มาคุยกันเจอกันตอนที่ผมไม่อยู่ จนผมเข้าไปถามยุ้ยว่ายังคบกับแฟนเก่าอยู่หรอ ยุ้ยโมโหแล้วบอกว่า ไม่เคยเชื้อใจกันเลยใช่ไหม ยุ้ยโมโหผม ไม่คุยด้วย ผมตางง้อจนคืนดีกัน และวันหนึ้งเหตุการณ์แบบนี้ก็เกิดขึ้นมาอีก ยุ้ยกำลังกับบ้านแต่รออะไรบ้างอย่างอยู่ ผมยื่นมองอยู่ในโรงเรียน เธอรอแฟนเก่าแล้วขึ้นรถเมล์ไปด้วยกัน ผมซึ่งเห็นแฟนตัวเองไปกับแฟนเก่า วิ่งตามรถเมล์คันนั้นไป สรุปผมวิ่งตามไปไม่ทัน ผมเสียใจมากๆมากๆ รุ้งขึ้นยุ้ยไม่สบาย แต่ผมก็อยู่เฉย ๆ ไม่ได้ทำอะไร แต่แล้วสิ่งที่ผมเห็น ยุ้ยกับแฟนเก่าโผ้เข้ากอดกันต่อหน้าเพื่อนทุกคนแล้วร้อง แล้วผมละผมเป็นแฟนเขาแต่ทำไมเขาถึงทำแบบนี้ เขาพยายามคบหากัน เขาโกหก เขาหลอกหลวงทุกอย่าง แม้กระทั่งคนที่เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน ถ้าคุณเป็นตอนนี้คุณจะทำยังไง นี่หรือคำว่าให้เชื้อใจกัน ไม่มีอีกเลย ผมพูดมาคำนึงว่า ถึงตายก็ไม่เสียใจเท่านี้เลย
ถ้าเป็นคุณในตอนนี้คุณจะทำยังไง
ช่วยตอบด้วยที่ Namilovelove @ hotmail . com จะขอบคุณมาก
