หน้า: [1] 2 3 4 5
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ถ้ารู้สึกว่ากำลังจะยอมแพ้...  (อ่าน 11652 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้
คิดว่าน่าจะรู้จักความรู้สึกแบบนี้ดี

เราต้องฝืนตัวเองทำอะไรอยู่เสมอๆ
อย่างเช่น ลุกขึ้นมาอาบน้ำ แล้วไปทำงาน ในเช้าที่ฝนพรำและอากาศเย็นสบาย
หรือ การนั่งทำงาน อ่านหนังสือต่อไป ในขณะที่ละครน้ำเน่าที่ติดงองแงมกำลังฉายอยุ่

ถ้ายอมแพ้ ก็หลับต่อไป ... เลิกทำงาน ไปนั่งดูทีวี ...

....................

สมมติว่ามีเว็บไซต์ ่จะต้องทำให้เสร็จในเวลา 1 เดือน
มีทีมงาน 4 คนที่จะช่วยกันทำงาน

และคุณพบว่าไอ้ 3 คนที่เหลือแม่งไม่สนใจ
คุณเริ่มวางแผนงาน และจัดแจงว่าควรจะต้องทำอะไร ให้เสร็จเมื่อไหร่
คุณตัดสินใจจะใช้ host ที่หนึ่ง

แต่คนในทีมบอกว่า อีกที่นึงดีกว่า เขาจะจัดการเอง
ด้วยความไว้ใจ และไม่อยากเถียง คุณจึงให้เขาไปจัดการ

...
คุณพบว่าคนในทีมเขียนใบสมัครว่าเป็น programmer
เพราะกลัวว่าจะไม่ได้รับคัดเลือก แต่ใช้ Dreamweaver เขียน html เป็นอย่างเดียว

คุณตัดสินใจใช้ CMS ตัวหนึ่ง ทำ design และปรับแต่งมันไปพร้อมๆกัน
2 สัปดาห์ต่อมา คุณพบว่า Host ที่จะใช้ยังไม่ได้ติดต่อเลย
คุณโทรติดต่อ hosting เอง และรอการตอบกลับ

...
สัปดาห์ที่ 3 คุณนั่งจ้องจอคอมทั้งวันทั้งคืน
และเช้าวันหนึ่งพบว่า เมล์จาก hosting ยังไม่มา
และคุณไม่สบายอย่างแรง....

------------------------------------------------------------ จบ case study

ถามว่า... ถึงจุดหนึ่ง
ที่เรากำลังพยายามสู้ เพื่อจะทำอะไรให้สำเร็จ (แม้จะไม่คอขาดบาดตาย)
แต่มันทำต่อไม่ได้แล้ว

ราวกับว่า จะวิ่งต่อไป แต่ขามันไม่มีแรงจะวิ่งแล้ว
มันมีทางเลือกคือ หยุดวิ่งแล้วพักซะ หรือคลานต่อไป

...
ถ้าเกิดว่ากำลังจะสอบตก

ผมควรจะเลือกสอบตก แล้วค่อยลาออก

หรือลาออก ก่อนจะสอบตก ครับ

(ถามด้วยความหดหู่ใจ กรุณาเล่นมุกกวนตีนด้วยความสุภาพครับ)
บันทึกการเข้า
เด็กอายุ ๑๖ เขาทำอย่างนี้กันเหรอเนี่ย เฮ้ย!?
บันทึกการเข้า

สะพรึบสะพรั่ง ณหน้าและหลัง ณซ้ายและขวา ละหมู่ละหมวด ก็ตรวจก็ตรา ประมวลกะมา สิมากประมาณ
แอบอ้าง
หยุดวิ่งแล้วพักซะ หรือคลานต่อไป
เหนื่อยนักก็พักแล้ววิ่งต่อ ไม่รีบร้อนครับ ไม่งั้นหัวใจวายตายคาสนามแข่ง

แอบอ้าง
ถ้าเกิดว่ากำลังจะสอบตก
ทำยังไงถึงมั่นใจว่าจะสอบตก??
ไม่มั่นใจว่าจะผ่านมั่งเลยเหรอ หรือว่าไม่ได้อ่านหนังสือ ไม่ได้เข้าเรียน ไม่ได้เตรียมตัว
ถ้าคิดว่าต้องสอบตกชัวร์ๆ ก็ลองๆสอบไปก่อนครับ เผื่อข้อสอบมันอาจจะเข้าทางเราก็ได้เนอะ ปลื้ม

อย่าเพิ่งเดาอนาคต อะไรๆมันก็พลิกผันได้ ถึงเวลาเดี๋ยวก็รู้
บันทึกการเข้า

กำลังโหลดข้อมูล .....
อุปสรรค์มีไว้ท้าทายครับ ลูกผู้ชายสู้ตายให้ถึงที่สุดจะเป็นไงช่างมัน ฮี่...
บันทึกการเข้า

เหลือเวลา 10 วันครับ
ไม่รีบก็ไม่ได้...

สถานการณ์แบบนี้

สอบตกแน่ๆ ครับ  หน้ามึน
บันทึกการเข้า
เคยได้ยินมั้ยที่เค้าบอกกันว่า " นิ้วไหนมันเน่าก็ตัดทิ้ง "

ไหนๆก็ต้องทำงานคนเดียวก็ตัดแม่งทิ้งไปเลย  หมีโหดดดด
บันทึกการเข้า

นานๆ จะเข้ามาที
ก่อนหน้านั้นต้องลองยัดเยียดงานให้ก่อนนะครับ ถ้าเป็นผมถ้าให้ให้งานก็จะทำแค่เดินไปเดินมา หมีโหดดดด
บันทึกการเข้า

สะพรึบสะพรั่ง ณหน้าและหลัง ณซ้ายและขวา ละหมู่ละหมวด ก็ตรวจก็ตรา ประมวลกะมา สิมากประมาณ
เคยได้ยินมั้ยที่เค้าบอกกันว่า " นิ้วไหนมันเน่าก็ตัดทิ้ง "

ไหนๆก็ต้องทำงานคนเดียวก็ตัดแม่งทิ้งไปเลย  หมีโหดดดด

เห็นด้วยค่ะ หมีโหดดดด
บันทึกการเข้า
แต่ถ้ามองอีกแง่คือเราได้ประสบการณ์(แถมทำงานขนาด 4 คนด้วยตัวคนเดียวอีก เท่ห์ขนาด)
แล้วแต่จะตัดสินใจละ
บันทึกการเข้า

ผมติดต่อ host เอง 3 วันก็เสร็จละ  เอือม
DNS พึ่งเมล์มาให้ตะกี้  กรี๊ดดดดด
ตอนนี้ก็เหลือแค่
ย้าย domain point
install WP & SMF
เขียน content
ทำ theme WP ที่เน่าให้เสร็จ
ทำ theme SMF
promote เว็บ
ก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย (โดยกูคนเดียว)

ผมเลือกสอบตกแล้วค่อยลาออกว่ะครับ

(คลองหน้าบ้าน ปริ่มถนนแล้วครับ ฮือๆ~)
บันทึกการเข้า
ทำงานไปก็เปิดเพลงนี้ไปด้วยละกัน






เค้าบอกให้ทำ เค้าบอกให้ดู เค้าบอกว่าดี พอสักทีเถิด
อยากทำตามฝัน ก็ฉันนั้นห้ามไม่ไหว ใจอยากลอง
ผู้ใหญ่ก็มอง ผู้ใหญ่ก็เตือน คุณอาจจะดูว่าฉันเหลวไม่คิด ไม่แคร์
แต่อยากบอกให้รู้ ชีวิตฉันไม่ได้ง่ายดายอย่างนั้น

เปลี่ยนกันดูไหม...
หากได้ลองคุณคงเข้าใจ
ว่าชีวิตไม่เคยหยุด

เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อย เป็นวัยที่ช่างเหนื่อย
ต้องทำอย่างโน้น ต้องทำอย่างนี้ทุกทาง
เป็นวัยรุ่นมันหนัก เป็นงานที่มันเหนื่อย
กดดันอย่างโน้น ต้องแบกรับอย่างนี้ ทุกทีไป ....

ต้องอ่านตำรา นอนดึกตื่นเช้า ต้องกวดวิชา ต้องเป็นคนดี เป็นคนพิเศษ
ต้องทันสมัย มีเรื่องมากมายให้รู้ให้อยากลอง
ต้องเล่นกีฬา ต้องดูทีวี ต้องหัดดนตรี ต้องมีความรักปัญหาหัวใจ
ไม่มีใครรู้ ชีวิตฉันมันสับสน มันวุ่นวาย

เปลี่ยนกันดูไหม...
หากได้ลองคุณคงเข้าใจ
ว่าชีวิตไม่เคยหยุด

เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อย เป็นวัยที่ช่างเหนื่อย
ต้องทำอย่างโน้น ต้องทำอย่างนี้ทุกทาง
เป็นวัยรุ่นมันหนัก เป็นงานที่มันเหนื่อย
กดดันอย่างโน้น ต้องแบกรับอย่างนี้ ทุกทีไป ....
บันทึกการเข้า

ทำมาหากินด้วยการเปิดร้านสกรีนเสื้อยืด จ้ะ
ยังไม่ทันเข้าสอบ รู้ได้ยังไงว่าตก...
ใจสู้ซะอย่าง ถึงจะตกจริงๆก็ถือว่าได้ทำสุดฝีมือแล้ว
คราวหน้าฟ้าใหม่ต้องทำได้ดีกว่าเดิมแน่ค่ะ เจ๋ง
บันทึกการเข้า
ยอมแพ้ไปแล้ว แพ้หมดรูปเลย  เอือม แฮนด์บอลเนี่ย เอือม

กลายเป็นคนบ้า ซ้อมอยู่คนเดียว ทุกวันๆ
คนอื่น ไม่เคยสนใจ ไม่เคยมาซ้อม
สุดท้าย ตอนจัดทีม มันให้ตูเป็นตัวสำรองหมายเลข1
ท้อ หมดหวัง ยอมแพ้ เอือม

ไม่สู้แล้ว สู้ไม่ไหว

ซ้อมคนเดียวชาติหน้าก็ไม่มีทางเก่ง เพราะแฮนด์บอลมันเล่นเป็นทีม เอือม
สรุป ที่ตูดิ้นรน อยากจะเ่ก่ง อยากจะซ้อม ที่ตูทุ่มเทมาซ้อมทุกวันๆ มันก็ไม่มีความหมาย เอือม

จะให้สู้ต่อยังไง ในเมื่อไม่เคยมีใครคิดจะสนใจเลย เอือม

แค่บ่นไปเรื่อยๆ  ฮิ้ววว
บันทึกการเข้า

"ความรักนั้น...ง่ายดายกว่าที่คิด...ยากเย็นกว่าที่เห็น"
ตูนึกว่ากระทู้ MLM  แบร่
บันทึกการเข้า

นักเขียนการ์ตูนรายปี
แอบอ้าง
ถ้าเกิดว่ากำลังจะสอบตก

ผมควรจะเลือกสอบตก แล้วค่อยลาออก

หรือลาออก ก่อนจะสอบตก ครับ
ตรงส่วนอื่นๆ ผมขอรับฟังไว้ แต่ไม่วิจารณ์นะครับ เรื่องส่วนตัวบางอย่าง ต้องแก้เอง
แต่สำหรับการเลือก ขอแนะไว้ว่า
ถ้าเป็นคนที่ยอมรับความพ่ายแพ้ได้จริง ... ให้สอบตกไปก่อนเลยครับ จะลาออกก็ทำทีหลัง
แต่ถ้าคิดว่าใจไม่แข็งพอ  ลาออกก่อนสอบตกดีกว่า ถ้าเป็นผู้ใหญ่หรือโตกว่านี้ คงไม่แนะนำ เพราะการชิงลาออกก่อน เป็ฯการหนีปัญหา

วัย16 ถ้าปล่อยให้สู้ต่อไปแบบไม่เห็นทางแล้วสอบตก มันก็บั่นทอนกำลังใจได้มาก อายุยังน้อยแค่นี้ การถอยมาตั้งหลักก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายไม่ใช่เรื่องน่าอายแต่ประการใด

เลือกวิธีใดก็ได้ครับ ตราบใดที่ยังมีกำลังใจ เราก็สามารถสู้ต่อได้
บันทึกการเข้า

ฝันซ่อนสับสนวุ่นวาย หย่อนคล้อย
หน้า: [1] 2 3 4 5
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!