1. หากใช้ตัวอักษรประเภทหัวแตกหัวงอ
เปลี่ยนให้ตรงตามมาตรทันทีเช่น บาตร กลายเป็น บาด
ข้อดี เขียนง่าย แปลความหมายยาก (ดีตรงไหนวะ)
แต่ก่อน - ไม่เคย
ตอนนี้ - ไม่
2. หากเป็นคำที่ออกเสียงสั้น เปลี่ยนเป็นลากเสียงยาวสุดจะยาว
เช่น กัน เปลี่ยนเป็น กาน (อาจจะทำให้ซ้ำกับคำว่า การ ที่เพี้ยนแล้วได้)
แต่ก่อน - ไม่
ตอนนี้ - ไม่
3.เปลี่ยนสระแม่งไปเลย
เช่น ทำไม กลายเป็น ทำมัย (ก็ยังดีวะ อย่างน้อยพวกเอ็งก็ยังเขียนให้อ่านออก) อะไร กลายเป็น อาไร หรือ อารัย
แต่ก่อน - ไม่
ตอนนี้ - เหมือนแต่ก่อน
4. เปลี่ยนแบบไม่จำกัดคำพูด
เ ช่น งุงิ (อันนี้ไม่รู้จริง ๆ ว่ามาจากคำอะไร) แย้ว (คาดว่าเพี้ยนมาจากคำว่า แย้ กับ แล้ว) เวงกำ (มาจากคำว่าเวรกรรม (เป็นเวรกรรมของผมจริง ๆ ที่มานั่งแปล)) ชิว ๆ (เคยนึกออกว่ามาจากอะไรซักอย่าง แต่ลืมไปแล้ว)
แต่ก่อน - ใช้แต่งุงินะฮิ ยังมีหุหิหุหิจากบอยด้วย
ตอนนี้ - ก็มีบ้าง
5. ภาษาพิลึก เช่น : D , ^ ^, T_T , - - " อาจจะพอหยวน ๆ ให้บ้าง แต่ใช้บ่อยเหมือนนิยายรักสมัยนี้ก็ไม่ดีนะโว้ย รกลูกตา
แต่ก่อน - คงใช้มั้ง
ตอนนี้ - ก็น่าจะใช้มั้ง
6. ผิดที่
อันนี้เจาะจงคำว่า ค่ะ กับ คะ
แต่ก่อน - ไม่ใช้
ตอนนี้ -
7. การเติมคำควบกล้ำ
มีไว้เพื่อใช้ในเกมออนไลน์ไม่ให้โดนแบน
เ ช่น กรู (ตอนแรกนึกว่า สกรู "เอ็งจะเป็นนอตหรอวะ") มรึง (ตำลึง กับ รึ กับ อื้ออึง ตกลงคนเขียนมันมั่วหรือคนตีความหมายมันมั่วกันแน่)
แต่ก่อน - ใช้เสริมอารมณ์มั้ง
ตอนนี้ - คงใช้เสริมอารมณ์มั้ง
8. เปลี่ยนคำควบกล้ำเป็นอย่างอื่น (ไอ้ข้างบนก็ขยันกระดกลิ้น ไอ้นี่ก็ตรงข้ามกันซะอย่างนั้น)
เ ช่น เหรอ เป็น หยอ (เหรอ เพี้ยนเป็น หรอ กลายเป็น หยอ อีกทีนึง ยุ่งจริง ๆ ภาษาวัยรุ่น) จริง เป็น จิง (โจ้ หรอวะ) ใคร เป็น คัย (อันนี้กูหาความหมายไม่ได้ว่ะ)
แต่ก่อน - ไม่
ตอนนี้ - ไม่
สุดท้ายที่อยากฝาก
ระหว่างทบทวนความรู้สึกไปนี่
ไม่เห็นได้อะไรดีๆเลยหงะ
