จะใจร้ายไปมั้ยถ้าตูบอกว่าไม่
บอกแล้วว่าอยากให้ลองตอบตัวเองให้ดีก่อน
ยิ่งถ้าเป็นครอบครัว เป็นคนที่ให้กำเนิด
ไม่รู้นะว่าจะจัดความสำคัญไว้ในระดับไหน
แต่สำหรับตัวเอง
แม่เราคือคนสำคัญมากๆ
เราเคยสละความสุข สละศักดิ์ศรี สละอะไรหลายๆ อย่างที่เรายึดมั่นถือมั่นได้เพื่อผู้หญิงคนนี้น่ะ
เพราะเรารักเค้ามาก
แค่คิดว่าเราจะไม่มีเค้าเ้ราก็ทนไม่ได้
คิดว่าเค้าทนอะไรหลายๆ อย่างเพื่อเรา
แค่นี้เราจะให้เค้าไม่ได้เชียวเหรอ
เค้าให้ตัวตนเรามา แล้วเราจะเสียตัวตนเราเพื่อแม่บ้าง มันก็คงไม่เป็นไร
ถามว่ามันจะมีลิมิตการยอมฝืนใจตัวเองมั้ย ตอบว่ามี
แต่เราเชื่อว่าแม่ทุกคนย่อมรักลูก อยากเห็นความสุขของลูกมากกว่าฝืนใจลูกนะ
มันก็แล้วแต่กรณี
เราไม่รู้ว่ากรณีของคุณเป็นยังไง
ก็ขออวยพรให้สู้ๆ และเข้าใจกันได้เร็วๆ ละกัน
กรณีของผม ไม่ได้มีอะไรมากหรอกครับ
เพียงแค่ผมรู้สึกว่า จะหาความพอดี
ระหว่างความเป็นตัวของตัวเอง
กับการแคร์คนที่รัก มันยากเหมือนกัน
เพราะว่า คำตอบ มันไม่ใช่ ขาว หรือ ดำ
ใช่ หรือ ไม่ใช่, ทำ หรือ ไม่ทำ
เพราะคำตอบในเรื่องแบบนี้สำหรับผม
มันเป็นเรื่องที่ต้องใช้ เวลา และ ความเข้าใจ
เอาใจเขามาใส่ใจเรา และหาความ "พอดี"
ที่ลงตัวมากที่สุด โดยที่เราไม่ต้องฝืนตัวเองมากจนเกินไป
และในขณะเดียวกัน ก็ต้องไม่ทำร้ายความรู้สึก
ของคนที่เรารัก ซึ่งนั่นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
จริงไหมครับ
ผมเชื่อว่า คงไม่มีใครตั้งใจ อยากทำร้ายความรู้สึก
พ่อแม่ของตัวเอง รวมถึงคนอื่นที่เรารักด้วย
แต่ก็คงมีน้อยคน
ที่ไม่เคยทำร้ายความรู้สึกใครเลย ในชีวิต .....
คุณเห็นด้วยกับผมไหมครับ...
