ดีขึ้นบ้างแล้วครับ
พอถึงจุดที่เครียดมากๆ ทนไม่ได้แล้วมันก็ระบายมากับน้ำตาเอง
เสร็จแล้วก็สบายใจ เริ่มสะสมความทุกข์ต่อ
เมื่อวานนั่งร้องไห้ตอนฝนตก แล้วก็เอามีดกรีดนิ้วมือซ้าย
ปล่อยให้ฝนชะเลือดลงดิน กรีดไปสี่นิ้วแล้วก็นึกได้ว่ามันจะเจ็บ
รู้ตัวนะ ว่ากำลังฟุ้งซ่านมากๆ รู้ว่ากำลังทำอะไร แต่มันสวยดี
นั่งดูเลือดไหลออกจากปลายนิ้วช้าๆ แล้วดูตัวเองทรมาน
คงไม่ได้โรคจิต แค่เป็นประเภทหนึ่งของคนที่เป็นไปอย่างนั้นเอง
ผมระบายความเครียดไม่เป็น ต้องรอให้มันทนไม่ได้ แล้วถึงเป็นแบบเนี้ย
กลับมาทำงานต่อแล้วนะ
พยายามดึงตัวเองไว้บ้าง แล้วให้กำลังใจตัวเองไว้
ไม่มีใครช่วยเราได้ นอกจากเราจะช่วยตัวเราเอง
พอผ่านจุดนี้ไปได้ แล้วอายุเท่าเจ๊
จะรู้ว่า เรื่องพวกนี้มันตลก ตูทำไปได้ไง..5555 แต่ก็ยังดี ที่มีเรื่องเก็บไว้เล่าให้พวกน้อง ๆ ฟัง