ตอนก่อนนี้
แนนเป็นเหาอยู่นานเลยค่า...
แต่ว่ายังไม่ได้ใช้หวีเสนียดตั้งแต่แรกหรอกนะพี่แอน เพราะแม่เคยบอกว่า
- ให้เอาใบน้อยหน่าตำพอแหลก ละเลงบนศีรษะให้ทั่ว
- หมักไว้สักครู่นึงก่อน น้องเหาก็จะสิ้นลมหายใจไป
เมื่อมั่นใจในระดับหนึ่งว่าครอบครัวน้องเหาสิ้นลมแล้วก็...
- ล้างขยุ้มใบน้อยหน่าออกจากศีรษะเรา
แล้วเส้นผมของเราก็จะเป็นสีดำสนิท นุ่มลื่น มีน้ำหนัก (เอ๊ะ! ไม่ใช่นี่นา)
- แล้วเราก็สางผมด้วยหวีเสนียดเป็นขั้นตอนเกือบสุดท้าย เป็นการกำจัดเจ้าพ่อเหาที่มีสุขภาพแข็งแรงและสามารถกลั้นลมหายใจได้นานกว่าเพื่อน (แต่อย่าคิดว่าจะรอดเงื้อมหวีเสนียดไปได้นะ ว่ะฮ่ะฮ่า!)
ทั้งหมดที่กล่าวมา-- เป็นถ้อยคำที่ร้อยเรียงจากปากคุณแม่ของแนนเองเลยนะคะ
แนนไม่ได้มีประสบการณ์อะไรพวกนี้หรอก
ก็ตอนเด็กๆ หัวล้านเหม่ง เหาเห็บหมัดอะไรก็ลื่นตกจากหัวแนนหมดแหละ
ที่เข้ามาตอบน้อยก็เพราะว่าสนุกกับการเรียนรู้อยู่นะ...
การเรียนรู้คนอื่นๆเป็นการเรียนรู้ตัวเองทางอ้อม แล้วก็มีประโยชน์ไม่แพ้เรื่องทางวิชาการนะคะ (ความเห็นส่วนตัวอย่างเดียวเลย)
แต่ช่วงไหนนึกสนุกก็จะพยายามเล็มๆ แทะๆ ปั่นๆ บ้างแหละ
น้องตัวน้อยๆ มาทีหลัง ก็ต้องใช้เวลาในการเติบโตนิดนึงงงงงงง
เนาะๆ
(ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่า..)
