ส่วนมากเจอคนมาขอให้ช่วย
จะถามก่อนเลย
อาจารย์ให้มาตั้งแต่วันไหน ถ้าเกินสองวันจะด่า ไม่ทำด้วย โดนด่าฟรี
เค้าเป็นใคร? ถ้าน้องที่สนิทกัน ต้องทำให้เหมือนกันแต่จะไม่ทำแบบคนใจบุญ
ตูจะให้น้องเค้าเรียงความคิดให้เสร็จแล้วมาบอก คือคิดด้วย
ถ้าพวกขี้เกียจ แต่หาเหตุผลว่า ไม่มีเวลาจริงๆค่า ช่วยหน่อยนะค๊า
จะให้น่ารักปานเทพธิดาตูก็ไม่ทำให้หรอกครับ
จะบอกอะไรให้
เคสนี่เจอล่าสุด
บ้านตูก็เป็นร้านคอม รับพิมพ์รายงาน
มีเด็กคนนึงต้องแต่งเรียงความวันแม่ส่งอาจารย์
แล้วพอมาถึงร้าน
"พี่คะ พี่แต่งเรียงความเรื่องวันแม่ส่งอาจารย์ให้หน่อย"
เหี้ยอะไรเนี่ย เด็กสมัยนี้เหี้ยอะไรกัน ไม่เข้าใจครับ
มีสมองไว้คั่นหูหรือไง
ตูงงมากกว่า นี่สมัยนี้เป็นแบบนี้กันแล้วเหรอ
ตอนตูเรียน การส่งโปรเจ็คแต่ละครั้ง จนกระทั่งถึงตอนทำวิทยานิพนธ์ส่ง
คืนสุดท้ายของแต่ละโปรเจ็ค ถือเป็นสุดยอดคืนนรกแตก
โอย ถ้าคอมพังจะเป็นไงวะเนี่ย ถ้าร้านถ่ายเอกสารปิดตอนเช้าจะยังไงวะเนี่ย
(ส่งช้า 1 วินาที แปลว่างานชิ้นนั้นโดนหัก 1 เกรดนะครับ จาก B -> C )
ทำทำไปก็นึกขึ้นได้ว่า
เฮ้ย สมัยก่อน เขาอยู่กันได้ยังไงวะ เรียนกันได้ยังไง ทำงานกันได้ยังไงโดยไม่ใช้คอม
มันยากมาก เยอะมาก หนักหนาสาหัสและใช้ความพยายามอย่างสูงเกินกว่าที่จะจินตนาการได้
รุ่นพี่เหล่านั้นก็จบมาเป็นแบบ... เอ้อ ... แบบลุงอ๋าห์ กันทั้งนั้น
แล้วรุ่นตูล่ะ มีคอมใช้แล้ว โอ้น สบาย
ยังเหลือที่ยากหน่อยก็แค่เรื่องเทคโนโลยีที่ยังไม่ค่อยกลมกล่อม
คอมยังช้า พรินเตอร์แพง หมึกแพง เน็ตไม่มี
แล้วสมัยนี้ มีสเก็ตชั่พใช้ มีเน็ตใช้ เปิดกูเกิ้ลเอิร์ททีเดียว แผนที่เอย สภาพภูมิศาสตร์ทุกอย่างครบ
ทำการบ้านทีก็เปิดเน็ต เสร็จแล้วก็ก็อปปี้วาง ก็อปปี้วาง ปรับแต่งขัดเกลานิดหน่อย ส่งครูได้แล้ว
โอ้ย มักง่ายจริงๆ
ที่แย่คือ คนเหล่านี้หลายคน ดันโตไปเป็นนักการเมืองครับ
มักง่ายครับ ไอ้เด็กพวกนี้
สบายเกินไปแล้วใช่ไหม
