หึหึหึ
[ i'll be back }
มันแล้วแต่กรณีจ้ะ แบบนี้ เรื่องของความรู้สึกน่ะพูดยากนะ
อย่างคนอื่นเห็นว่าเป็นเรื่องเล็กนิดเดียวทำไมใจแคบจัง
แต่ในมุมของเรามันเป็นเรื่องใหญ่ที่ไม่น่าให้อภัยเลย
เรื่องแบบนี้เรารู้ด้วยตัวของเราเองว่าผิดหรือถูก
ถ้าเรานั่งใส่ใจว่าที่เราทำน่ะถูกต้องไหม
แสดงว่าเราเริ่มรู้สึกว่าเราผิดแล้วหล่ะ
เพียงแต่ทิฐิมันมีมากไปจนไม่สามารถปรับความเข้าใจหรืออภัยได้
แต่ถ้าเรายังยืนยันว่า เราไม่ผิดและไม่ใส่ใจว่าฝ่ายนั้นจะขอโทษหรือไม่ล่ะก็นะ
ก็คือไม่ผิดนั่นหล่ะ เพราะกรณีนี้มันเหมือนว่าเราสับสนกับตัวเองมากกว่านะ
เรื่องนี้น่ะต้องใช้ทั้งเวลาและประสบการณ์ ถ้าเราเติบโตขึ้น
เราก็จะมองปัญหาได้กว้างขึ้น พอถึงตอนนั้นเราก็จะกลายเป็นคนที่ใจกว้างขึ้นกว่าที่เคยเป็น
(พูดมากอีกแล้วเรา อุวะฮ่าๆๆๆๆๆ)
ป.ล.ถ้ายังไง้ ยังไงเราก็เป็นแบบนี้ล่ะ
ชาตินี้จะไม่มีวันเปลี่ยนเด็ดขาด
คนที่คบหากับเราต้องเป็นฝ่ายที่ปรับตัวเข้าหาเรา และเข้าใจเรามากกว่านะ
