หน้า: 1 [2]
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ขอไว้อาลัยนิดนึงนะครับ  (อ่าน 6336 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้
พอดีเขียนเรื่อง
บันทึกการเข้า

ทำมาหากินด้วยการเปิดร้านสกรีนเสื้อยืด จ้ะ
ตอนนั้นพวกเราก็ขนลุกครับ
เราไม่อยากเชื่อ

ผมขออนุณาติเล่าถึงบอยซักนิดนะครับ

วันสุดท้ายที่พวกเราได้เจอบอย
เป็นวันที่เรากำลังจัด thesis เพื่อให้อาจารย์ตรวจเป็นครั้งสุดท้าย
บอยไม่มีโอกาสได้ทำ เพราะบอยไม่ผ่านในการตรวจครั้งก่อน
บอยมาที่คณะเพื่อยืมกล้องดิจิตอลจากผม
ทุกคนกำลังกระตือรือร้นและมีความสุข เพราะใกล้จบแล้ว
ในขณะที่บอยต้องทำ thesis ใหม่
บอยได้กล้องแล้ว ก็กลับไปเงียบๆ

ไม่มีใครนึกถึงเรื่องบอย
จนวันนึง ผมยืนเช่าการ์ตูนอยู่
เพื่อนโทรมาหาผมแล้วบอกว่า
บอยขับมอเตอร์ไซด์แล้วโดนรถฝ่าไฟแดงมาชน
ตอนนี้นอนสลบอยู่ที่โรงบาล 3 วันมาแล้ว
ผมงงมาก
ทำไมถึงไม่มีใครรู้วะ ตั้งสามวัน ทำไมไม่มีใครบอก
บ่ายวันนั้นพวกเรารีบไปโรงบาลกัน
หมอบอกว่าสมองเค้าตายแล้ว(เค้าใส่หมวกกันน็อคแล้วนะตอนชน)
ทุกคนเข้าไปดูบอย
หลายคนร้องไห้ ทั้งผู้ชาย ผู้หญิง

ผมได้รู้ทีหลังว่า
วันที่เค้าประสบอุบัติเหตุ เย็นนั้นเค้าเอากล้องดิจิตอลไปคืนผมที่หอแถวศิริราช
แต่ผมไม่อยู่ เราคุยกันทางโทรศัพท์ ให้เค้าวางไว้ที่ข้างล่าง
นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้คุยกะบอย
คืนนั้นเอง เค้าก็ประสบอุบัติเหตุ

ไม่กี่วันต่อมา
บอยก็จากพวกเราไป

เราช่วยกันจัดงานให้บอย
เพราะทางบ้านบอยค่อนข้างมีปัญหา
บอยเหมือนเสาหลักและอนาคตของที่บ้าน
บอยทำงานส่งตัวเองเรียน
และวันที่บอยโดนรถชนนั้น
ก็เป็นการกลับจากการขี่รถไปส่งงาน

ไม่มีใครนึกว่า
วันนึง ชีวิตในรั้วมหาลัย
เราจะต้องยืนอยู่ที่วัด
แล้วดูร่างของเพื่อนที่กำลังเข้าสู่เปลวไฟ
ผมรับหน้าที่ถ่ายภาพในวันนั้น
ผมถ่ายจนบอยจากไป
ผมถ่ายรูปทั้งน้ำตา

เมื่อทำสูจิบัตร thesis
เราไม่ลืมที่จะใส่รูปบอย
และคำอาลัยจากพวกเราลงไปด้วย

เมื่อไม่นานมานี้ เราก็ไปทำบุญให้บอยกัน
ผมไม่รู้ว่าคนทำบาปมากกว่าบุญอย่างพวกเรา
ทำบุญแล้วบุญจะเหลือถึงบอยมั้ย
หวังว่าจะถึงนะ

ปล.ขอโทษทีนะครับ เขียนซะยาวเลย
ผมแค่อยากบอกทุกคนว่า
มันไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆครับ...ชีวิต
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17 ม.ค. 2008, 05:58 น. โดย เบลครับ » บันทึกการเข้า
ผมเคยเข้าไปอ่านของพี่แอนมาแล้วก่อนหน้านี้ครับ
เข้าใจเลยพี่
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17 ม.ค. 2008, 05:58 น. โดย เบลครับ » บันทึกการเข้า
กระทู้นี้เศร้าจัง  ฮือๆ~
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17 ม.ค. 2008, 05:59 น. โดย เบลครับ » บันทึกการเข้า

ตามหารักแท้ค่ะ โฮกกก
โมลอน(กำแพง) ตอนนี้เป็นหน้าของพี่เซรามิคส์ที่เสียเพราะสึนามิ
พวกผมเป็นคนทำเองครับ

เพราะเป็นรุ่นซีเนียร์พวกผม (43) จบไป 3 ปีแล้ว
พอดี พี่ๆมาบอกหลังเหตุการณ์นานแล้ว ถึงพึ่งได้ทำ


ทุกคนมาช่วยกันทำ ถึงจะไม่รู้จักพี่เค้าเป็นการส่วนตัว แต่ยังไงก็คือพี่
เพราะสิ่งที่เราทำให้ได้ก็มีเท่านี้ล่ะครับ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17 ม.ค. 2008, 05:59 น. โดย เบลครับ » บันทึกการเข้า

I ROCK , THEREFORE I AM
เศร้าจิงๆค่ะ

เสียใจด้วยนะคะ
บันทึกการเข้า

อยา
ผ่านมา 3 เดือนแล้ว

ขอไว้อาลัยจากใจจริงคะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17 ม.ค. 2008, 05:54 น. โดย เบลครับ » บันทึกการเข้า

เยิ้ม ...  หยุดปั่น
เศร้ามากเลยค่ะT-T หวังว่าทุกคนที่ได้ถึงแก่รรมไปจะได้สงบสุข และสุขใจกับการกระทำของคนที่รู้จักซึ่งยังอยู่ในโลกนี้นะคะ อยากให้พวกเขารู้ว่า เราจะไม่ลืมเขาเลย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17 ม.ค. 2008, 05:54 น. โดย เบลครับ » บันทึกการเข้า

"ความรักนั้น...ง่ายดายกว่าที่คิด...ยากเย็นกว่าที่เห็น"
ขอไว้อาลัย้วยคนน่ะค่ะ เศร้า
บันทึกการเข้า
               เป็นเรื่องที่น่าเศร้านะถ้าอยู่มีคนที่เรารู้จักและสนิทมาจากเราไปแบบไม่มีรางอะไรบอกก่อนเลย
         เราเองก็เคยน่ะหลายคนรอบตัวค่อยๆตายไปทั้งน้า ยาย เพื่อน
         ถึงกระจู๋นี้จะมีคนมารวมไว้อาลัยน้อยแต่เราว่าทุกคนก็คงเสียใจเหมือนๆกันเหละ ถึงจะไม่ได้เสียใจเท่ากันก็เถอะ ไหว้
บันทึกการเข้า
หน้า: 1 [2]
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!