วันนี้ตอนกินก๋วยเตี๋ยว
มีเด็กในชุดนักเรียน หอบกระเป๋าสีดำใบโต
เดินเข้ามาหาแล้วยกมือไหว้ พร้อมพูดว่า
"ขออนุญาติค่ะ วันนี้หนู"
พอสิ้นคำว่า "วันนี้หนู"
ก็หันกลับมากินก๋วยเตี๋ยวต่อในทันที แล้วทำไม่สนใจ
แต่แล้วเด็กคนนั้นก็ไม่พล่ามต่ออย่างที่เคยเจอมา
กลับยกมือไหว้ แล้วพูดว่า "ขอโทษค่ะ" อย่างนิ่มนวล แล้วเดินจากไป
เท่านั้นแหละ เจ็บแปล้บในใจ
รู้สึกว่าตัวเองใจดำ ทั้งๆ ที่เด็กเค้าก็พูดดีๆ
ไม่ได้เซ้าซี้ เค้าก็แค่ขายของ ไม่ได้จี้ปล้น
ทำไมเราถึงได้อคติได้มากมายขนาดนี้
แล้วยิ่งเห็นเค้ามารยาทดีกับทุกๆ โต๊ะ
ก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองใจดำมากๆ ที่ทำเป็นไม่สนใจ
พอกินเสร็จ เรียกเก็บตังค์ เห็นน้องเค้ายังอยู่แถวนั้น
ก็เลยเดินเข้าไปหา ถามว่ามีอะไรขายบ้าง พี่ขอดูหน่อย
ทุกอย่าง ขายราคาเดียว 199 บาท แน่นอนว่ามันแพงเกินราคา
แต่ถือว่าเป็นแม่ค้าที่มีอัธยาศัยดี ไม่เซ้าซี้ลูกค้า
แม้ถูกปฏิเสธก็ไม่ชักสีหน้า
น้ำเสียงราบเรียบอ่อนหวานตามเดิม
ก็เลยอุดหนุน สมุดจดบันทึกไป 1 เล่ม
----------------------------------------------------------------
มีอคติกับเด็กที่แต่งชุดนักเรียนแล้วมาเดินขายของ
สงสัยว่า เค้าไม่เรียนหนังสือรึไง ทำไมมาเที่ยวเดินขายของแบบนี้
แล้วเป็นแก๊งอะไรรึเปล่า คิดไปโน่น