หน้า: 1 2 3 [4] 5 6 7
 
ผู้เขียน หัวข้อ: เด็กหอ+โรงเรียนประจำ  (อ่าน 26302 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้
เคยไปช่วยโมนาส่งเสื้อกีฬาสีให้น้องจากโรงเรียนชายล้วนแห่งนึงจากภาคเหนือ
เป็นเด็กหอเหมือนกัน แต่ตัดผมหัวเกรียนสกินเอดกันหมดเลย
แล้วบอกว่าที่นั่นวันนึงเรียกรวม 7 ครั้ง (ตอนเป็นทหารวันนึงตูโดนแค่ 5 ครั้งเอง)

ไม่ไหวครับ เป็นผม ผมไม่เอา

รู้สึกพลังกายพลังสมองหดหายหมด
บันทึกการเข้า

ทำมาหากินด้วยการเปิดร้านสกรีนเสื้อยืด จ้ะ
ดูแล้วอนาถใจ ดีแท้
หนิงไปอยู่ค่ายทหาร 3-4 วัน ตารางแน่นๆแบบนั้น
ตะบะจะแตกแล้วค่ะ  โวย

ที่โรงเรียนหนิงก็บังคับ เข้าโบสถ์ทุกเช้ามั้งคะ
หกโมงรึไงเนี่ย 
บันทึกการเข้า

<3.
ฮือๆ~ ตอนนี้อยู่ที่โรงเรียนแล้วนะค่ะ

คิดถึงคอมฯที่บ้านจัง

อยากนั่งปั่นเว็บฟ๐นต์เหมือนเมื่อก่อนมากๆค่ะ

ตอนนี้อยู่กินนอนที่หอมาได้ อาทิตย์นี้อาทิตย์ที่ 2 แล้ว

อ่อ..โรงเรียน สิรินธรราชวิทยาลัย นครปฐมค่ะ

ใครว่างๆมาเยี่ยมบ้างเน้อ...555+ กร๊าก

ชีวิตลำบากนะ เวลาทำการบ้านไม่ค่อยจะมี

เค้าจะมีกิจกรรมให้เราทำตลอดเวลาเลย

เลิกจากสวดมนต์ก็ 3 ทุ่มแล้ว ไหนจะการบ้าน

ต้องตื่นตี 5 ครึ่ง กินข้าวตรงเวลาตลอด ( คิดถึงคุ้กกี้พี่นุชมากๆ )

โทรศัพท์ห้ามใช้..ห้ามพกเงินเกิน 100 โอ้วววว



ปล. คิดถึงทุกคน ที่นี่เหงามาก
ปล.2 จะพยายามมาเล่นบ่อยๆค่ะ


ตอนม.ต้นเกือบได้เรียน ดีนะไม่ได้รับโอกาสนั้น  (อิอิ)

ของกินที่องค์พระ ไม่สามารถกินได้ทุกร้านหรอกค่ะ มันเยอะ  ไอ้มืดหมี

ยกเว้น กินวันละร้านๆไป  ยิ้มน่ารัก
บันทึกการเข้า

Las Noches Rubicundior
ประถมเรียนที่ยอแซฟอุปถัมถ์ก็อยู่หอครับ ฮิ้ววว
บันทึกการเข้า

เอ้ออ

พี่น้ำ คิดยังไงถึงย้ายไปล่ะคะ  ฮิ้ววว
บันทึกการเข้า

<3.
พ่อ-แม่ คงคิดให้สิท่า  ไอ้มืดหมี
บันทึกการเข้า

Las Noches Rubicundior
เห็นน้ำเคยบอกว่า เลือกไปเอง เพราะจะหนีอะไรบางอย่าง  งง

(อย่าใส่ใจผมเลย ผมก็พูดไปตามที่ได้ยิน)
บันทึกการเข้า

Today you , Tomorrow me.
ปีนี้ผมขึ้น ม.1 เเละผมสอบได้โรงเรียนประจำ ผมก็รู้สึกเหงาบางคืนก็เเอบร้องไห้ เเล้วคนอื่นที่ต้องไปเรียนโรงเรียนประจำล่ะ รู้สึกอย่างไรบ่าง  เศร้า
บันทึกการเข้า
โอ้ สวัสดี "เด็กหอ"

เข้าใจความรู้สึกเลย เราก็เคยอยู่ ประจำตั้งแต่ ป.3
ตอนแรกก็ร้องไห้ คิดถึงพ่อแม่ คิดถึงบ้าน

อยู่ในระเบียบ โดนลงโทษ
แต่พอเริ่มโตขึ้น มันกลับเป็นสิ่งที่สอนให้มีความอดทน
ทนความกดดันต่างๆ

และ "เพื่อน" เป็นสิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกผูกพัน
ไม่น้อยไปกว่าความรักโรงเรียนเลย

ม.6 ตอนร้องเพลงลาโรงเรียน
น้ำตาคลอเบ้า
แต่มันกลายเป็นน้ำตาแห่งความผูกพันแทน...
ไม่อยากจากเพื่อน ไม่อยากจากบ้านหลีงที่สองไป


ผมว่าอยู่ประจำก็จะสอนอะไรอีกหลายๆอย่างครับ

สู้ๆ  เจ๋ง
บันทึกการเข้า

เพื่อนของเราชื่อความเหงา
ไม่เคยอยู่แฮะ  ไอ้มืดหมี

เคยเห็นเพื่อนที่อยู่หอมันก็บอกว่าแรกๆคิดถึงบ้านนะ

แต่พออยู่ๆไป มีเืพ่อนๆเยอะมันก็หายเหงาเองแหละมั้ง  หมีโหดดดด
บันทึกการเข้า

ยิ้มน่ารัก น้องดำ
ผมเป็นโรคติดบ้านครับ  ถ้าไม่จำเป็นจะไม่ออกจากบ้านเลย
ไม่เคยมีความคิดจะอยู่โรงเรียนประจำ...  ฮิ้ววว
บันทึกการเข้า

เอามั่ง
น้องคงยังอยู่ในช่วงแรกๆ น่ะค่ะ เพิ่งเข้า ม. 1 เองนี่คะ
อาจจะยังไม่คุ้นเคยกับบรรยากาศและก็สิ่งแวดล้อม
แต่ไม่เป็นไรนะคะ ขอให้น้องสนุกกับชีวิต มองทุกอย่างให้เป็นความสุขค่ะ

มองว่าเป็นโอกาสดีที่เราจะได้เจอเพื่อนใหม่
มองว่าเป็นโอกาสดี ที่เราจะมีเวลาเรียนรู้เต็มที่
มองว่าเป็นโอกาสดี ที่เราจะรับผิดชอบชีวิตได้เร็วขึ้น

สู้ๆ นะคะ
บันทึกการเข้า

..ชีวิตต้องเรียนรู้..
ข้อดีของโรงเรียนประจำคือ ทำให้เป็นคนรับผิดชอบชีวิตตัวเอง
เพราะโรงเรียนประจำส่วนใหญ่ก็จะเป็นลักษณะของการให้ดูแลเอง

บางที่ อย่างจุฬาภรณ์ จะมีตารางเวลาบังคับว่าต้องทำอะไรบ้าง
เช่นต้องเล่นกีฬา หรือทำอะไรซักอย่างในช่วงเวลาไหน แล้วเวลาไหนจะปล่อยตามสบาย

จะไม่มีโอกาสใช้เวลาในการปั่นบอร์ดยันตีหนึ่งตีสอง เพราะเค้าห้าม(มั้ง)

อีกอย่างนึงคืออยู่โรงเรียนประจำจะตัดกิเลสได้เยอะครับ
มันไม่ค่อยมีเวลาให้เสพสื่อ ไม่ค่อยมีลู่ทางให้ใช้เงิน...  ฮิ้ววว







แต่ข้อเสียอย่างนึง สำหรับโรงเรียนประจำคือ
ผมว่ามันเป็นลักษณะการทำให้เด็กเป็นแบบขวาจัด
พยายามทำให้ได้เด็กในรูปแบบอุดมคติ(ของใครไม่รู้)ขึ้นมา

แต่ว่าสาวๆโรงเรียนประจำนี่แจ่มแทบทุกคนครับ
เหมือนถูกบ่มมาอย่างดีในโรงเรียนครับ น่ารักๆเยอะมาก  หื่น

 ฮิ้ววว
บันทึกการเข้า

เอามั่ง
เป็นวีเบื่อตายเลย
ไม่เหงาเท่าไหร่หรอก = =
บันทึกการเข้า
จำได้ว่าเคยอยู่ตั่งแต่ ป.1...... ฮือๆ~


ร้องไห้ก่อนนอนทุกวันเลย ทำให้เรารู้ว่าต้องมีเพื่อนไว้

สนุกกับเพื่อนทำให้ลืมความเหงาไปชั่วขณะ  ลันล้า
บันทึกการเข้า

เยิ้ม ...  หยุดปั่น
หน้า: 1 2 3 [4] 5 6 7
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!