เมื่อก่อนพ่อผมสูบบุหรี่และกินเหล้า แม่ผมก็กินเหล้า
พ่อให้ผมและพี่ๆลองสูบบุหรี่ตั้งแต่ 5 ขวบว่ารสชาติมันเป็นยังไง ชอบมั๊ย ถ้าชอบอยากสูบก็สูบ
แน่ละ.. เด็ก 5 ขวบที่ไหนจะชอบควัน..ทำให้ผมและพี่ เกลียดบุหรี่นับแต่นั้นเป็นต้นมา
ผมเริ่มโตขึ้น พ่อผมเลิกสูบบุหรี่ แต่ก็ยังกินเหล้าอยู่ แม่ผมก็กิน และผมก็กิน
พ่อให้เหตุผลที่เลิกสูบบุหรี่แต่ยังกินเหล้าว่า
พ่อกินเหล้า ก็ไมได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร(ยกเว้ยเมาแล้วพูดมากบ่นเยอะแค่นั้น
)
จะกินจนพ่อตาย พ่อก็ตายของพ่อเอง พวกลูกๆไม่ได้เป็นอะไรด้วย
แต่ถ้าพ่อสูบบุหรี่ สารพิษก็จะไปสู่พวกลูกๆหรือคนอื่นที่ไมได้สูบด้วย อันนั้น พ่อไม่เอาละ..
ปัจจุบัน พ่อผม 62 ก็ยังชอบกินเบียร์ชมวิวริมทะเลหลังเลิกงานอยู่ทุกวัน
เค้าบอกว่า อย่าให้เค้าเลิกเลย เค้าอยู่มาจนตอนนี้แล้ว
จะเป็นอะไรตายก็ให้มันตายเถอะ คุ้มแล้ว แค่ขอช่วงเวลาแบบนี้ไปอีกสักพักก็พอ...
แต่ขออย่าง ถ้าพ่อเป็นอะไรแล้วต้องรักษาแพงๆ อย่ารักษานะ ปล่อยตายไปเลย เสียดายตังค์ลูกๆ เอาไปใช้อย่างอื่นเถอะ
ผมกินเบียร์กินเหล้า ตั้งแต่อยู่ ป.6 ส่วนใหญ่ก็จะกระแดะกินจากแก้วของพ่อ
อร่อยมั๊ย ไม่เลย แต่รู้สึกถึงความเป็นผู้ใหญ่ เลยกินมาเรื่อยๆ
ตอนมหา'ลัย ช่วงนั้นกินเยอะมาก กินยันเช้า กินหลังเรียน กินหลังโปรเจค
กินจนรู้สึกว่า ใน 1 อาทิตย์อย่างน้อย ต้องกินสักวันหนึ่ง ไม่ว่าจะกับกลุ่มไหนก็ตาม
บุหรี่ จะดูดมั่งเวลาเมาๆ แต่ปีนึงไม่ถึง 5 มวน เพราะไม่ชอบมากๆ
ผมเคยเมาหมา นอนกลางถนน หรือขาดสติมากๆก็หลายครั้งแล้ว...
ปัจจุบันผมเลิกเหล้ามาเกือบ 2 ปีแล้ว..
มีกินเบียร์มั่ง เวลาเข้างานสังคม เหนื่อยๆ หรือเจอเพื่อนก็ตามแต่
แต่ก็ไม่เยอะ ความรู้สึกที่อยากกินมันไม่เหมือนเดิมแล้ว..
ผมว่าเรื่องเหล้าเรื่องบุหรี่ ปัจจุบันมันลามไปเรื่อยเปื่อยแล้ว
ผมเห็นด้วยกับที่จอยว่าไว้นะ ว่าโทษคนเถอะ อย่าไปโทษพวกนี้เลย
อะไรที่มากไป ย่อมไม่ดีทั้งนั้น "สติ" คนกินต่างหาก ที่ควรจะมี
แทนที่จะรณรงค์ให้เลิกกินอย่างนั้นอย่างนี้ ยอมรับความจริงที่ว่ามันทำไม่ได้
แล้วหาทางปลูกฝัง ให้คนกินแบบมี"สติ" กันน่าจะดีกว่า
คนเราควรรู้อะไรพอไม่พอ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับการศึกษาหรอกครับ
ผมว่ามันเป็น common sense ที่สุดในโลกแล้วอ่ะ
แต่อย่างว่าแหละ อะไรที่ง่ายที่สุด ก็คือสิ่งที่ยากที่สุดน่ะที่จะทำ
