อ๊ากกก สยอง » ฟอนต์.คอม

แอบอ้างจาก: http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2007/03/A5186074/A5186074.html

"ตะบองพลำ"เป็นตะขาบป่าชนิดหนึ่ง มีขนาดค่อนข้างใหญ่มาก (โดยทั่วไปที่พบเห็นยาวประมาณ ๑ ฟุต
คงประมาณไอ้ตัวที่ไปกัดตาไชยยันต์เข้านั่นแหละ) ตัวของมันจะมีสีออกแดง ค่อนไปทางแดงเพลิง
ผิดกว่าตะขาบทั่ว ๆ ไป(คงคล้ายๆตะขาบไฟกระมัง) แล้วก็มีพิษร้ายแรงมาก ขนาดที่สามารถกัดช้างล้มได้
โดยส่วนตัวของผมเองไม่เคยเห็นแม้กระทั่งรูปของมัน แต่แรกเข้าใจว่าคงสูญพันธุ์สิ้นไปแล้ว
แต่ที่ไหนได้ กลับมีรายงานการพบเห็นเจ้าร้อยขาเหล่านี้อยู่อย่างสม่ำเสมอ แม้จะเป็นเพียงขนาดเล็ก
(ราวๆ1ฟุต เล็กที่ไหน(ว่ะ))เท่านั้น แต่มันก็ยังคงอยู่ มิได้สูญพันธุ์ไป

เคยอ่านเจอเรื่องเล่าของนักเดินป่าบางคนได้ไปเจอ "ปล้อง"ของมันแขวนอยู่ในหมู่บ้านแถวๆภาคใต้
ว่ากันกัน ปล้องนั้นใหญ่เท่ากระด้งฝัดข้าวเลยทีเดียว ชาวเขาเล่าว่า แค่แขวนปล้องของมันไว้หน้าบ้านเท่านั้น
เสือก็เสือเหอะ ยังไม่กล้าย่างกรายเข้ามาแหยมเลย นั่นแค่ปล้องเดียวนะ

1ปล้องใหญ่เท่ากับ 1 กระด้ง

1กระด้ง มีเส้นผ่าสูญกลางประมาณ 2ฟุต

ตะขาบหนึ่งตัว มีปล้องราวๆ 30 - 40 ปล้อง (อันนี้ผมกะเองคร่าวๆ ถูกผิดยังไงไม่รุ ไม่รับผิดชอบ)

30 คุณ 2 = 60 ฟุต

60 = 18.28800 เมตร

อุแม่เจ้า ตะขาบบ้านป้าไรอ่ะ ตัวยาวร่วมยี่สิบเมตร จะเท่าๆกับไอ้ร้อยขาที่คณะเดินทางเจอเลยกระมังเนี่ย
ถ้าอีตะบองพลำมันตัวใหญ่ปานนั้นจริง กะอีแค่ล้มช้าง คงไม่มีปัญหาแล้วหล่ะ แล้วถ้าว่ากันตามยุคสมัยที่
ท่านน้อย อาจารยางกูรยังดำรงชีวิตอยู่เนี่ย (กว่าร้อยปีมาแล้ว) ในยุคนั้นอาจจะมีตะขาบตัวโต
ขนาดปล้ำรัด หรือล้มช้างได้ อยู่จริงๆก็เป็นได้ ใครจะรู้ ไม่เช่นนั้นท่านน้อย อาจารยางกูรจะนำเอาชื่อมันมาใส่
ไว้ในบทเรียนให้เราร่ำเรียนกันทำไมล่ะ จริงมั๊ยขอรับ ???

	ผู้เขียน	หัวข้อ: อ๊ากกก สยอง (อ่าน 256265 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้