ตอนสอบย่อยตก แล้วอาจารย์แกให้เอากลับไปแก้ ก็แกอยู่อย่างนั้น5-6รอบ แก้แล้วแก้อีก กว่าจะได้
อารมณ์ตอนนั้นสามารถฆ่าคนตายได้เลย เดืิิอดสุดๆ แล้วอาจารย์แกก็บอกเดี๋ยวค่อยลงไปส่งข้างล่าง
ไอเราก็ยังต้องนั่งแก้อยู่ เพื่อนมันก็รอเราแก้อยู่(ต้องขอบคุณเพื่อนคนนี้
)
พอแก้เสร็จจะลงไปส่ง ก็เดินไปกับเพื่อนคนนั้น ก็บอกมันไปว่า
"อย่าเพิ่งชวนเราคุยนะ แล้วอย่าพูดถึงเรื่องที่ต้องแก้นี่ด้วย เพราะตูอาจจะเผลอฆ่าแกก็ได้"
คือตอนนั้นต้องบอกว่าเดือดสุดๆในชีวิตเลย กำหมัดแน่นตลอดทาง หน้านี่แดงด้วยความเดือด
เพื่อนมันก็ไม่ว่าอะไรด้วยนะ ซึ้งจริงๆ
พอส่งเสร็จด้วยความเครียด เดือด น้ำตามันมาออกันตรงขอบตา
กลั้นน้ำตาแทบตาย ไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วง
แล้วพอดีวันนั้นต้องไปคัดเลือก (คือคนที่ได้คะแนนสูงสุึด3คน จะได้รับการติวเข้มจากอาจารย์ เพื่อไปสอบที่เตรียม)
เราก็เข้าห้องสอบทั้งๆอารมณ์แบบนั้นเลย หัวว่างเปล่า ไม่มีอะไรในสมอง
แต่พอนั่งทำไปสักพัก อารมณ์เย็นลงขึ้นเยอะ
นั่งทำไปยิ้มไป มีความสุขมากๆ
ขอบคุณอาจารย์ที่ให้ตูแก้แล้วแก้อีก สอนให้ตูรู้จักควบคุมอารมณ์
ขอบคุณที่มาจัดคัดเลือกวันนั้นพอดี ทำให้ไม่ได้ไประเบิดกับใครเข้า
และขอบคุณไอเพื่อนเลิฟที่แสนดี ที่ทนตูได้
