พึ่งเห็นจู๋นี้
โดยส่วนตัวผมคิดว่างานเขียน (งานศิลปะทั้งหมด)
เป็นเครื่องมือสื่อสาร
วาดรูป ก็เหมือนพูดกับคนดู
เขียนนิทาน ก็เหมือนคุยกับคนอ่าน
ถ้าเป็นกรณีบล็อค มันก็ไม่ซีเรียส ใครอยากเขียนอะไรก็เขียน
จะใส่อะไรก็ได้... พอมีคนอ่านก็คอมเม้นท์ทิ้งไว้ เหมือนตอบสิ่งที่เราสื่อ
บางครั้งเราพยายามจะสื่ออะไรบางอย่าง แต่ไม่มีคนเข้าถึง...
เราก็ต้องปรับปรุงให้คนอ่านเข้าใจที่เราจะสื่อบ้าง...
...
ส่วนเรื่องโฆษณา...
ถ้าเราพูดแล้วไม่มีคนตอบ... คุยแล้วเค้าเมิน...
มันก็ไม่ค่อยสนุกใช่มั้ยล่ะ... ใครจะนั่งพูดอยู่คนเดียวได้ตลอดชาติ...
ก็ต้องอยากหาคนมาพูดคุยด้วยบ้าง...
...
สุดแล้วจริงๆ มันคงขึ้นอยู่กับจุดยืนของแต่ละคน...
ว่าอยากจะทำไปเพื่ออะไร.... แล้วความสุขของการทำมันอยู่ที่ตรงไหน
สุขที่ได้เขียน
สุขที่มีคนตอบ
สุขที่มีคนชอบ
สุขที่ได้ระบาย...
ความสุขเป็นเรื่องที่ควรจะเกิดขึ้นเดี๋ยวนี้...
