เคยเห็นหนังสือเล่มนึง ชื่อว่า
How to be famous designer without losing your soul
น่าจะเป็นคำถามเดียวกัน
ส่วนบล็กเร่ เราชอบมากกว่าบล็อกพี่แอน
เอ๊ะ เคยบอกเป็นการส่วนตัวแล้ว แต่เอ็งไม่ยอมคุยด้วย
ไม่กล้าคุยด้วยครับ
เพราะไม่รู้จะงัดอะไรมาคุย
ถ้าเขียนใน exteen นี่ อย่างน้อยก็มีคนหลงมาอ่านครับ
แต่ผมเขียนในบล็อกเก้อ ดังนั้น ถ้าไม่เผยแพร่เลย ก็ไม่มีใครอ่าน
แล้วไม่มีใครอ่าน จะเขียนไปทำไม ?
อ้าวก็มีความสุขที่จะเขียนไม่ใช่เหรอ ?
ใช่ครับ แต่บางทีความรู้สึกลึกๆมันก็อยากให้มีคนมาอ่าน มาด่าก็ได้ มาชมก็ได้ อย่างน้อยก็สนใจหน่อยเหอะสักคนหนึ่งก็ยังดี
ถ้าสมมุติว่าอะไรที่ไม่อยากให้คนอื่นอ่าน ผมก็จะเขียนมันเก็บไว้ในใจ
ถามว่าถ้าวันหนึ่งบล็อกผมไม่มีคนมาอ่าน
ผมก็ยังรักษาอัตราการอัพที่ช้ากว่าอัตราเร็วในวงโคจรของวัตถุมวลมากที่อยู่ใกล้วัตถุมวลมาก (ตามสูตรทีกำลังสองเท่ากับสี่พายกำลังสองเอกำลังสามส่วนจีเอ็มหนึ่งบวกเอ็มสอง) เหมือนเดิม
ถึงแม้จะรู้สึกโหวงเหวงก็เหอะ
แต่การที่มีคนมาอ่านบล็อกผมเป็นเหมือนกับอย่างแรกเลยคือ มีคำติ (ขอบใจไอ้เคนมากที่ไปคอมเม้นต์ตูตอนนั้น) และคำชม
และอย่างที่สามคือบล็อกไม่โหวงเหวง
ถึงจะมีความสุขในการเขียนอยู่แล้วก็ตาม
แต่ก็มีความสุขมากขึ้นที่มีคนมาสนใจงานของตัวเอง
