เมื่อเช้า ผมปั่นจักรยานออกจากบ้านตี 5 (บวกลบไม่เกิน 5 นาที)
ก็จัดแจงข้าวของ พร้อมจะไปละ เหลือแค่ปิดประตูบ้าน เพราะมัวแต่ถ่ายรูปรถ (เหมือนเคย)
หมาแม่งหอน บรู่ว วว ๋วว วววววววว ~ ยาวกันทีเดียว
หอนแล้วไม่ได้หันมาทางผมที่ยืนอยู่หน้าบ้านนะ
แต่หันไปอีกทางตรงปากซอย เหมือนรับใคร (ที่เห็นลิบๆ นั่นท้ายซอยนะ)
พิมพ์แล้วก็ขนลุก ผมก็ไม่ได้อะไร (ในใจก็คิด) ว่า
มึจะหอนแบบนี้ทำส้นตีนอะไร
แล้วก็ปั่นจักรยานผ่านบรรดาหมาๆ มาครับ
ซักเดือน หรือ สามเดือนก่อน หน้าบ้าน เวลาเดิมนี่แหละ
ผมเห็นเหมือนมีใครวิ่งอยู่หน้าบ้าน (วิ่งผ่านผมไป) ก่อนที่ผมจะเปิดประตู
พอเปิด แล้วจอดรถ - คนวิ่งหายไปไหนแล้วไม่รู้
ระยะเวลา + ระยะทาง จากหน้าบ้านไปปากซอยย่อย มัน
ไม่ไกลมาก ต้องวิ่งซัก 50 ก้าวละมั้งกว่าจะถึง ไม่น่าเร็วขนาดนั้นเพราะวิ่งเหยาะๆ
แล้วคนตัวใหญ่ๆ ที่วิ่งนั่น ใครวะ (นี่นึกในใจ) ความจริงในซอยบ้าน
มีคนวิ่งนะ ตัวใหญ่ด้วย แต่แกวิ่งตอนฟ้าสว่าง
ที่สำคัญ แกวิ่งแค่สุดทาง แล้ววกกลับมาผ่านหน้าบ้านทุกครั้ง
แต่รายแรกที่วิ่งนั่น วิ่งหายไปเลย
