เมื่อเช้านึกถึงเรื่องผีถ้วยแก้ว ที่เคยเล่นตอนสมัยประถม เลยทวิตไปว่า
พล็อต : เรื่องราวของชายคนหนึ่งที่ออกตามหาเพื่อนในวัยประถม เพื่อที่จะถามคำถามให้แน่ใจว่า ในวันที่เล่นผีถ้วยแก้ว มีคนดันแก้วหรือไม่
มันเป็นเรื่องจริงที่ผมเคยเล่นตอนประถมครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า
เริ่มมาจากการยืมตอนผมอยู่ ป.5 ซึ่งตอนนั้นยืมหนังสือเรื่องผีถ้วยแก้ว ศึกษาข้อมูลในเล่มจนพอที่จะรู้ว่ามันต้องเริ่มยังไง
ต้องทำป้ายยังไง จากนั้นก็ได้เริ่มชักชวนเพื่อนในห้องที่สนิทกันมาร่วมวง ทั้งผู้หญิงผู้ชาย ประมาณ 5-7 คน
(ไม่แน่ใจ เพราะตอนนั้นเด็กมาก)
จากนั้นผมเริ่มเตรียมกระดาษ โดนฉีกกระดาษหน้ากลางของสมุดเรียน มาตีเป็นตารางตัวอักษร พยัญชนะ ใช่ ไม่ จุดเริ่มต้น จุดออก
จากนั้นไปขโมยแก้วก๊งเหล้าที่บ้าน เพื่อที่จะมาทำเป็นแก้ว เทียน ธูป เทียนไม่แน่ใจว่าตอนนั้นใช้ไหม ไฟแช็ค ในส่วนของอุปกรณ์
ถือว่าครบ
เราเล่นกันในช่วงพักกลางวันครับ ไม่ใช่ตอนกลางคืน เราวางแผนกันว่าต้องห่อข้าวมากิน เพื่อที่จะประหยัดเวลา รีบกิน รีบมาเล่น
รอบแรกประมาณ 5 คนมั้งครับที่เล่น เมื่อกินข้าวเสร็จ ก็ปิดหน้าต่าง ประตู ทำให้ห้องมันมืดๆ จากนั้นก็มาเริ่มทำพิธีเลย
พิธีผีถ้วยแก้วที่เล่น ก็จะทำการจุดธุป 1 ดอกเพื่อเรียกวิญญาณ เอาควันธูปมาใส่ในแก้ว และวางแก้วไว้ที่จุดเริ่มต้น จากนั้นให้ทุกคนเอา
ปลายนิ้วชี้วางไว้ที่บนแก้ว ให้ทุกคนท่องคำว่า พุท โธ ทา ยะ เรียงกันจนครบสามรอบ
เริ่มต้นเรานึกชื่อคนที่จะเชิญเข้ามาในแก้วไม่ออก จนนึกขึ้นได้ว่า ชื่อเจ้าของโรงเรียนที่ตายไปนานแล้วน่าจะได้้ หลังจากพุท โธ ทา ยะเสร็จ
เราก็เรียกชื่อของเจ้าของโรงเรียนมา
"ถ้ามาแล้วขอให้เลื่อนไปที่คำว่า ใช่" - เสียงเพื่อนของผมที่เป็นคนเก่งที่สุดเชิญวิญญาณในถ้วยแก้ว
..
...
....
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เหมือนตั้งท่าจะล้มเหลวเสียแล้ว
จากนั้นเราก็เริ่มใหม่ ด้วยความที่เรานึกชื่อคนที่คนตายไม่ออก เราเลยเชิญสุ่มๆ ด้วยการบอกว่า ถ้าใครที่ได้ยิน
ขอเชิญเข้ามาในแก้วด้วยค่ะ
"ถ้ามาแล้ว ขอเชิญไปที่ช่อง 'ใช่' "
.
..
...
แก้วค่อยๆเลื่อนไปคำว่าใช่ !
เราทั้งหมดที่เอานิ้วแตะอยู่ที่แก้วมองหน้ากันด้วยความงุนงง
เดี๋ยวมาต่อครับ
