ในที่สุดปลาก็โดนผีจับหัวจนได้
เรื่องมันมีอยู่ว่า
ประมาณต้นปี(ราวๆช่วงปีใหม่)
ไปเยี่ยมหลุมศพแม่เพื่อน(เพื่อนมันเป็นคริสต์)
แม่ตายวันที่ 2 ม.ค. 2546
เหตุเพราะโดนรถชน แล้วไอ้คนขับน่ะ
มันเมา!!!
เกลียดคนเมาจริงๆเลยทำให้คนอื่นที่ไม่รู้อิโ้หน่อิเหน่ตายด้วย
ก็เอาดอกไม้ไปเยี่ยมแม่เค้า (เอากุหลาบขาวไป เพื่อนบอกว่าแม่ชอบกุหลาบขาว)
พอไปถึงก็สวัสดีแม่(ตรงหลุมศพแม่เป็นไม้กางเขนสีขาว สวยมากๆ)
เพื่อนก็แนะนำปลา กับเพื่อนอีกคน (ไปสามคน) ให้แม่รู้จัก
จากนั้น ปลา กับ นุ่น(เพื่อนอีกคน)ก็ไปเิดินเล่น ปล่อยให้ เตย(เพื่อนที่แม่เสีย)คุยกับแม่ของเค้า
ซักพัก ปลาก็ไปสะดุดตากับป้ายหลุมศพป้ายหนึ่ง
"สุพัตรศร แก่นจันทร์"
(แล้วปลามีชื่อตามทะเบียนบ้านว่า กรกนก แก่นจันทร แต่นามสกุลแท้ๆเลยคือ วงศ์ฺแก่นจันทร์ มันไปตกคำว่าวงศ์ ตอนรุ่นพ่อ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำอีท่าไหนให้วงศ์หาย
)
ไอ้นุ่นมันก็เห็น มันเลยทักว่า เฮ้ย นามสกุลเดียวกับแกเลยว่ะ
ปลาก็เออออไปกับมัน ขี้เกียจบอกว่า จริงๆแล้วชั้นวงศ์ฺแก่นจันทร์ย่ะ
อยู่ ก็มีลมพัดมา พัดเบาๆแต่มันเย็นวาบไปถึงสันหลังเลยล่ะ
ปลาก็ไม่ได้สนใจอะไร ถึงจะอยู่ท่ามกลางหลุมศพ แต่ปลาไม่เชื่อเรื่องผีไง
แต่ไอ้นุ่น มันจ้อง จ้องปลานี่ละ จ้องนานมากเลย แบบตะลึงๆ
ซักพัก มันก็บอก เฮ้ย กลับไปหาไอ้เตยเหอะ(เสียงสั่นๆ)
ปลาก็งงว่า อะไรของมัน แต่ก็กลับไปกับมัน
พอมาถึงที่หลุมศพแม่เตย นุ่นก็วิ่งไปลากเตยมาซุบซิบกันสองคน
ไอ้เตยทำหน้าตกใจมากเลย แล้วก็ชวนเราสามคนไปค้างบ้านมัน(ลืมบอกว่าอยู่ จ.ภูเก็ต แม่มันเสียที่ภูเก็ต)
ก็ไปค้างที่บ้านตากอากาศของมัน
แล้วนุ่น ก็เริ่มเล่าเรื่องที่มันซุบซิบกับเตยให้ปลาฟัง
"ไอ้เป็ด (เป็ด เป็นฉายา
)" ตอนที่เราสองคนอยู่ตรงหลุมศพตรงนั้นน่ะ รู้มั้ยว่าเราเห็นอะไร
เราเห็นผู้หญิงคนนึง อายุซัก ห้าสิบกว่า ลูบหัวแกอยู่ แม่งโคตรหลอนเลยว่ะ
แต่งชุดขาวทั้งตัว หน้ามีเลือดไหลจากตากับปากด้วย ยืนลูบหัวแกอ่ะ!!!"
... ... ...
เฮ้ยยยยยยย อะไรวะ ทำไมผีต้องมาลูบหัวตูด้วยวะ (อันนี้ปลาตะโกนลั่นเลย)
"สงสัย ตอนที่ตูพูดว่า นามสกุลเดียวกับแกเลย ผีเขาคงคิดว่า ตระกูลเดียวกับเขาละมั้ง..."
ผี ผีจับหัวปลาค่ะ!!!
เรื่องจริงล้วนๆ พิมพ์ไปหลอนไป...
