ภาพ - มุมตาหนอน
ในตรอกเล็กๆแห่งหนึ่ง สียังมืดๆจืดๆ ยกเว้นดอกไม้ที่ขึ้นตรงรอยแตกของพื้นและมอสที่อยู่ตรงผนัง
พระเอกยังคงวิ่งมาถึงจุดวางกล้อง
ภาพ - หมุนตามพระเอกไปตามทาง ราวตากผ้าด้านบนนั้นมีเสื้อผ้าสีสันสดใสพลิ้วอ่อนแม้ฝนจะยังตกอยู่
พระเอกวิ่งไปอีกแปปนึงแล้วตัดไปฉากต่อไป
เสียงประกอบ - ฝนตกอ่อนๆ เสียงน้ำหยด เสียงฝีเท้า และอื่นๆ (ชักขี้เกียจบรรยาย)
ภาพ - มุมวิหค + โคลสอัพที่ใบไม้เล็กๆ เตรียมผลิ ฉากยังสีจืดๆ แต่มีสีของใบไม้ กิ่งไม้ เม็ดฝนเกาะพราวพราย ก้อนอิฐที่ถนน
ผีเสื้อบินเกาะยอดไม้แห้ง ผ้าพันคอพาดกิ่ง พระเอกค่อยๆชะลอฝีเท้าแล้วหยุดลง
เสียงประกอบ - ลมพัดโชยเบาๆ เพลงบรรเลงจาก09 หยุดลงพร้อมการหยุดของพระเอก เสียงฝีเท้า
น่าแปลกที่มันปลิวออกมาไกลขนาดนี้
มือของพระเอก กระโดดพยายามปัดผ้าพันคอให้ลงมา
ทั้งๆที่ลมจะแรงแค่ไหน มันก็ยังสงบนิ่งอยู่ข้างกายของผมภาพ - ระดับสายตาด้านหลังของพระเอก
เม็ดฝนที่เกาะบนกิ่งไม้ร่วงกราว พระเอกเปียกนิด ๆ แล้วลมก็พัดผ้าพันคอไปต่อ
เสียงประกอบ - เพลงขึ้นต่อหลังจากที่หยุดไว้ และเสียงของน้ำที่หยดลงมา
ตามมันไปแม้จะสงสัยก็ตาม
เสียงในใจกระซิบ
ภาพ - มีเดียม แช่ไว้ในแปลงเกษตรยามเย็น แสงแดดส่องอ่อนจาง ใบไม้ร่วงลงมา1ใบที่แปลงเกษตร(เริ่มมีสีสันแล้วชิมิ)
ไกลๆลิบนั้นพระเอกวิ่งตามผ้าพันคอผ่านไป
เสียงประกอบ - ก็เพลงบรรเลง
ภาพ - ธรรมดาๆ ตั้งไว้ในป่ามืด แสงสว่างลอดใต้แมกไม้ กล้องจับไปยังถนนเข้าป้าให้เห็นข้างนอก(หมู่บ้าน)
ผ้าพันคอปลิวผ่านกล้อง พระเอกค่อยๆตามมา
ภาพ - แทนสายตาพระเอกที่วิ่งอยู่ ในป่า ยามเย็น
วิ่งหลบหลีกต้นไม้ แสงแดดส่องนวลลอดแมกไม้มาเป็นพักๆ จนแสงสว่างปรากฏที่ปลายทาง
เสียงประกอบ - เพลง เสียงฝีเท้า เสียงนกร้อง
ภาพ - เอ็กซ์ตร้าลองฉ่อต
(ฉลากวาดอลังการ ทางขวาเป็นป่ากินเนื้อที่ ¼ของฉาก ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่บนแหลมที่ยื่นออกไปในทะเล พระอานิตย์กำลังจะตกเป็นสีส้มรำไร ทันทีที่ตัดมานั้นพระเอกก็ออกมาจากป่าและรีบหยุดลง ในจังหวะนั้นนกก็บินออกจากป่าเอาเป็นว่าอลังการๆไว้ละกัน
เสียงประกอบ - เสียงเพลงคลอจางลงแต่ยังคงอยู่
ภาพ - ตาหนอน ระยะใกล้ (ด้านหน้า)
ผ้าพันคอหล่นลงมาที่พื้น ใกล้ๆกับเท้าพระเอก แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ภาพ -กล้องแพนขึ้นไป พระเอกยังยืนนิ่ง
เสียงประกอบ - เหมือนข้อบน นกร้อง
คุณรู้มั้ย
ภาพ - ดอลลี่หมุนๆออกจากหน้าพระเอก (ด้านหน้า)จนมาเป็นด้านหลังของพระเอก จนกระทั่งเห็นภาพของผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ไกลออกไปริมแหลมของทุ่งนี้
เสียงประกอบ - ดนตรีกรุ๋งกริ๋งแบบกล่องดนตรีดังเบาๆ หยุดลงเหลือเพียงความเงียบเมื่อกล้องจับไปยังร่างของหญิงสาวที่สวมผ้าพันคอแบบเดียวกัน
ว่าผมรู้สึกแบบไหน
ภาพ - ครึ่งตัว จับอยู่ที่นางเอก ผ้าพันคอของเธอพลิ้วสะบัด
มันเหมือนกับชีวิตถูกแต่งแต้มขึ้นมาใหม่
ภาพ - โคลสอัพใบหน้าของนางเอก
เธอยิ้ม
เสียงคลื่นซัดแผ่ว
ไม่ได้เจอเธอนานแค่ไหน
ภาพ - โคลสอัพใบหน้าของพระเอก
เขายิ้ม
คลื่นยังคงซัด เพลงขึ้นต่อจากที่หยุด
บางครั้งผมก็คิดถึงเธอ
เอ็กซ์ตร้าลองฉอต
ทั้งสองอยู่คนละฟากของจอ บนทุ่งหญ้ากว้างและพระอาทิตย์ที่ค่อยๆตกดิน
เอาให้ได้อารมณ์บรรยากาศดีสุดๆ
ทิ้วขึ้นไปยังท้องฟ้าช้าๆ ผีเสื้อตัวนั้นบินมา ก่อนที่เสียงต่างๆจะจางลง และภาพค่อยๆ ดับไป
อันที่จริงแล้ว
ฟ้าที่มืดมน ก็เป็นท้องฟ้าใบดียวกับโลกที่สดใส
ขอแค่มองมันบ้าง
ก็เท่านั้นฃ
จบ
กลัวทำไม่ได้ เย้ๆ
