เมื่อวานไปบ้านคุณย่าค่ะ
ไปรดน้ำดำหัว
เป็นงานรวมญาติขนาดย่อมๆ
มีของกินนิดหน่อย เช่น ก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่ลูกชิ้นน้ำใส ข้าวมันส้มตำ ลอดช่องสิงคโปร์ องุ่น
หมีก็กินๆๆๆๆๆๆ
แล้วข้างนอกเค้าเรียกไปถ่ายรูปหมู่เป้นที่ระทึก
ก็เลยวางชามตัวเองบนโต๊ะ
แล้วออกไปถ่ายรูป
เสร็จแล้วก็เข้าไปในบ้าน
เอาชามเดิม
ใส่เส้นหมี่
แล้วตักลูกชิ้นกับน้ำซุป เดินไปกินหน้าทีวี
(ไม่ปรุง เพราะต้องการรสแบบออริจินัล
)
ก็กินไปดูไป
ซักพัก
เอ๊ะ อะไรอยู่ในปากตูหว่า
ลักษณะเม็ดๆแข็งๆ
ก็เลยอมๆดูดๆ
ใช้ประสาทสัมผัสจากลิ้นเนี่ยแหละ
ก็นึกไม่ออกมันคืออะไรในบาก
เลยคายออกมา
มันเป็นเม็ดเล็กๆอ่ะ
ตรงนั้นไม่ได้เปิดไฟด้วย
มันเลยมืด
ดูไม่รู้เรื่องอิก
ก็ลองคุ้ยๆในชามดู เจออีก 2-3 เม็ด
อะไรหว่า????
นั่งนึกติ๊กต่อกๆๆๆ
อ๊ากกกกกกกกกกก
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เม็ดองุ่น
ใครมาถุยในชามตู๊
วางไว้บนโต๊ะแป๊บเดียวเอ๊งงงงงงงงง
ดูดซะสนุกเลย
สรุปรีบวิ่งไปทิ้งเลย
เอาลูกชิ้น(อร่อยด้วย) ให้หมากิน
บ้วนปากจนปากเปื่อย
ใจอยากจะล้วงคอ
ทั้งวันนั้น มันมีเสียงเพลงดังก้องในหัวว่า
หมี่น้ำใสมีเม็ดองุ่น เม็ดองุ่นอยู่ในชามก๋วยเตี๋ยว
(ทำนอง โจ๊กอาม่า)