หน้า: [1]
 
ผู้เขียน หัวข้อ: เทคนิคมายากลตามใจฉันละทริค*บทที่2  (อ่าน 5589 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้

ย้อนกลับไปอ่านเรื่องเก่า Palming

บทที่ 2 จรรยาบรรณนักมายากล


มีด้วยกัน 4 ข้อใหญ่ๆ

1. ฝึกฝนอยู่เสมอ
มีหลายคนที่บอกว่าซื้อพวกมายากลมาจากร้านแล้ว ไม่เห็นจะทำได้เหมือนกับที่คนขายเล่นให้ดู
เป็นสาเหตุมาจากว่า กลัวเล่นแล้วถูกจับโป๊ะได้ (ศัพท์กระเทย จับโป๊ะ=ถูกรู้ความลับ)
แต่ทำไมคนขายถึงได้เล่นได้เนี๊ยนเนียนจนเราจับไม่ได้?

คิดดูสภาพคนที่อยู่ร้านมายากลวันละ 6ชั่ว โมงเป็นอย่างต่ำ ก็นั่งเล่นกันไปสิ สี่ซ้าห้าสิบอย่าง
เมื่อเล่นบ่อยๆจะเกิดความเคยชินมือ แล้วจะรู้สึกเหมือนกับว่ามันเป็นอวัยวะอีกชิ้นของร่างกายเราเลยทีเดียว

แต่ว่าอีกสาเหตุนึงคือ พอถูกจับโป๊ะได้แล้วก็เกิดความท้อใจ ไม่อยากเล่นอีกต่อไป

ข้อ 2. ห้ามแสดงซ้ำ 2 รอบ

หัวใจของมายากลแต่ละชุดก็คือ ความคาดไม่ถึงว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ซึ่งเป็นความน่าสนใจของกลแต่ละชุดด้วยเช่นกัน
ถ้าเกิดว่าเล่นอีกรอบนึงแล้ว คราวนี้ผู้ชมมันจะไม่สนใจกลแล้ว
มันจะสนใจแต่จะจับผิดอย่างเดียวแล้ว

ต่อให้กลชุดนั้น effect แรงแค่ไหนก็ตาม
มันก็จะหมดความน่าสนใจไปทันที

(Effect คือ ศัพท์เฉพาะในการเล่นกลหมายถึง ความตกใจของคนดู
ถ้ากลชุดไหนคนดูฮือฮามาก ก็จะเรียกว่ากลชุดนั้น effect แรง)


3. ห้ามจับผิดกันเอง

เป็นจรรณยาบรรณที่บอกนักมายากลด้วยกันว่า
เมื่อนักมายากลคนหนึ่งทำการแสดง นักมายากลคนอื่นที่เป็นผู้ชม
ก็ไม่ควรจะจับผิดว่ากลชุดนั้นเป็นมาอย่างไร เพราะถือเป็นมารยาทกันเลยทีเดียว

ข้อนี้ลามมาถึงผู้ดูด้วยถึงแม้ไม่ใช่นักมายากลก็ตาม
เพราะนักมายากลก็คือ ผู้แสดง (Performer)
ถ้าหากว่าแสดงแล้วเราจับไม่ได้ แสดงว่าเค้าแสดงดี
ถ้าหากว่ายังมีข้อผิดพลาด ให้คิดซะว่าเค้ายังอ่อนประสบการณ์
การจับผิดนักมายากลได้ แล้วป่าวประกาศไม่ใช่เรื่องโก้เก๋
ถ้าเป็นที่เมืองนอกจะถูกมองว่าเสียมารยาทอย่างแรง
(แต่เป็นที่เมืองไทยเห็นว่าเก่งไปซะอย่างงั้น)

ข้อที่ 4 ห้ามเปิดเผยความลับ
(อ้าว ตูเข้าข่ายนี่หว่า) ง่ะ เอาน่าเพื่อเป็นวิทยาทาน

เพราะถือว่าไอ้เรื่องความลับนี่เป็นเครื่องทำมาหากินของนักมายากลกันเลยทีเดียว
เปิดเผยไปก็เท่ากับทุบหม้อข้าวตัวเอง

(แล้วเอ็งเอามาบอกทำไม?)

แต่สิ่งที่ตาล.เอามาพิมพ์ให้อ่านเนี่ย
เป็นสิ่งที่เปิดเผยได้ (ไม่งั้นฟิลลิปจะเปิดโรงเรียนสอนทำไม?)

แต่ถ้าเกิดว่าเป็นพวกกลขั้นสูงๆก็ไม่เอามาเปิดเผยกันหรอก

ไอ้ที่เอามาบอกๆสอนๆกันน่ะ

แค่ขี้เล็บเท่านั้นแหละ นักมายากลยังซ่อนอะไรไว้อีกเย๊ออออออ ฮี่...
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11 มี.ค. 2006, 22:03 น. โดย ตาล.ซะ!! » บันทึกการเข้า

ห๊ะ! อะไรนะ!!!
เจ๊ไม่ต้องแตกกระจู๋ก็ได้มั้งครับ
บันทึกการเข้า

สู่ความโดดเดี่ยว อันไกลโพ้น
ยักษ์บอกให้แตกเด้อค่ะ เนื่องจากว่าเดี๋ยวจะหาไม่เจอ ลันล้า
บันทึกการเข้า

ห๊ะ! อะไรนะ!!!
ขอโทษครับ ผมผิดเอง จะลบก็ได้นะครับ  เหลือบ
บันทึกการเข้า

สู่ความโดดเดี่ยว อันไกลโพ้น
ตูบอกให้แตกเอง เดี๋ยวหาไม่เจอ
จะได้เป็นตัวอย่างกับจู่แนวสาระแบบนี้เองไง

(+2) ตาล ตรงที่คำว่า จับโป๊ะ นี่แหละ กร๊าก


ตัดหน้าหนูทำไม  ฮือๆ~
บันทึกการเข้า

ทำมาหากินด้วยการเปิดร้านสกรีนเสื้อยืด จ้ะ
นางฟ้งนางฟ้าแอร์พัดลมไม่ต้องไปเป็นมันหรอก มาเอาดีทางกลเห๊อะ ขายโอเลี้ยงไปเล่นกลไปเพลินจะตาย  คริคริ
บันทึกการเข้า
ผัดข้าวผัดด้วยนะ  ลันล้า
บันทึกการเข้า

<3.
กระจู๋multiply
บันทึกการเข้า

ฝันซ่อนสับสนวุ่นวาย หย่อนคล้อย
ขอบคุณครับ  เจ๋ง
บันทึกการเข้า

... บุญรักษาครับ : )
จับโป๊ะ  หื่น
บันทึกการเข้า
มีมายากลอันนึงไม่ต้องใช้ความสามารถเลย
เดี๋ยวลองเล่นนะ

1.คิดหมายเลขระหว่าง1-9เอาไว้
2.นำมาบวกด้วย1
3.คำตอบมาคูณอีก2
4.บวกไปอีก4
5.แล้วมาหารอีก2
6.เอาแรกที่คิดก่อนหน้านี้มาลบดูหน่อย

จะได้เท่ากับ...... http://f0nt.com/forum/index.php?action=profile;u=84 !!!
บันทึกการเข้า
ู^
^

งง อ่ะ

ก็นั่งคิดตั้งนาน

ปล.ใครเคยดูที่ตีสิบเคยเอามาให้เล่นมั้ง

ที่ฉายพร้อมกันเลยอ่ะ แล้วให้เรานึกเลือกไพ่ไว้ในใจพอมันเปลี่ยนอีกที

ไพ่ที่เราเลือกหายไปแล้ว

ตอนแรกก็ งง ว่ามันทำได้ไง พอนั่งนึกดู ตูโคตรโง่เลย  กร๊าก
บันทึกการเข้า

♪ หากไม่ดูเป็นการรบกวน ~ ก็จะชวนเธอมารักกัน ♪
อันนั้นมุกหากินของอีตาเดวิดนะ
บันทึกการเข้า

ทำมาหากินด้วยการเปิดร้านสกรีนเสื้อยืด จ้ะ
ผัดข้าวผัดด้วยนะ ลันล้า


ข้าวผัดปูนะใส่ปูเยอะกว่าข้าวนะ เอียนนนนน ชอบ อิอิ
บันทึกการเข้า

My handsomeness is toxic to all chics.. :P
หน้า: [1]
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!