แง้ๆๆ เกรดตก พ่อด่าหัวแน่ๆ

อ่านข้อความของน้องหลายคนที่โดนพ่อแม่บังคับโดยเอา GDP มาเป็นตัววัดความเจริญของประเทศแล้วเศร้าใจ
บอกตรงๆ ว่าตูเลิกขยันเรียนแบบเรียนเอาเกรดตอน ม.4 (อย่าลืมว่าเด็กสมัยตูมันไม่ได้คิดอะไรเร็วเหมือนยุคอินเทอร์เน็ตนี่)
เพราะคิดได้ขึ้นมาตอนไปขี้ที่โรงเรียนแล้วได้กลิ่นบุหรี่จากห้องข้างๆ
ว่าเออ เนาะ คนเรามันก็ไม่ได้มาโรงเรียนเพื่อเป็นพนักงานให้กับประเทศซะเรื่อยไปนี่หว่า
เราเกิดมาเพื่อเป็นกู เป็นกู ...
โอว....

(หลายปีต่อมาพี่ป๊อดซึ่งสูบบุหรี่อยู่ห้องข้างๆ ก็ไปเป็นพรีเซนเตอร์พูดสโลแกนแนวๆ แบบนี้)




ดังนั้นเชื่อพี่เถิดน้องๆ
ในรั้วสถาบันการศึกษา มีอะไรมากกว่าค่าผลิตภัณฑ์มวลรวมของประเทศมากนัก
จงหา แล้วจะเจอ
(อย่างน้อยก็มีถุงยางวางขายแล้วล่ะเดี๋ยวนี้)


ป.ล.ตอน ม.ต้นเกรดตูสูงมาก อย่ารู้เลย จะอิจฉากันกินไม่ได้นอนไม่หลับ

บอกพ่อไปค่ะว่า เกรดไม่ได้วัดความฉลาดหรอกพ่อ

แล้วถามพ่อซิ ว่า แล้วพ่อได้เกรดเท่าไหร่?


ถ้าพ่อตอบมาเกรดต่ำ ก็บอกไปว่า เห็นมะ!! ทีพ่อยังได้เกรดต่ำเลย

ถ้าพ่อตอบมาว่า ได้เกรดสูง  ก็บอกไปว่า แล้วพ่อคิดว่าพ่อฉลาดเรอะ


รับรองไม่ต้องร้องไห้เรื่องเกรดแน่ๆ อิอิ   


** อวดมั่ง เค้าก็เคยอยู่ห้องคิง เหมือนกันนะ 

[มังกร]

บอกพ่อไปค่ะว่า เกรดไม่ได้วัดความฉลาดหรอกพ่อ

แล้วถามพ่อซิ ว่า แล้วพ่อได้เกรดเท่าไหร่?


ถ้าพ่อตอบมาเกรดต่ำ ก็บอกไปว่า เห็นมะ!! ทีพ่อยังได้เกรดต่ำเลย

ถ้าพ่อตอบมาว่า ได้เกรดสูง  ก็บอกไปว่า แล้วพ่อคิดว่าพ่อฉลาดเรอะ


รับรองไม่ต้องร้องไห้เรื่องเกรดแน่ๆ อิอิ   


** อวดมั่ง เค้าก็เคยอยู่ห้องคิง เหมือนกันนะ 

ถามเสร็จ พ่อก็ตบฟว่ำ 

ยิ่งเรียนเก่ง ยิ่งกดดัน  

โรงเรียนเราปล่อยเกรดแฮะ
ได้ 4.00 แต่รู้สึกได้ว่าไม่ค่อยมีความรู้
สิ่งสำคัญมันอยู่ข้างในมากกว่า
ว่าเราได้อะไรจากการเรียนรู้มากแค่ไหน
การเรียนรู้มันไม่ใช่แค่ในห้องเรียน
ร้านเหล้าก็ได้ f0nt.com ก็ได้(มั้ง)

เพื่อนเราคนนึง เรียนดี ครูรัก 4.00
ไม่เคยอ่านการ์ตูน ไม่เคยไปเที่ยวน้ำตก
ไปเดินห้างนับครั้งได้ เคยไปจตุจักร 2 ครั้ง
น่าสงสารมากกว่าน่าอิจฉานะแบบนี้

เกรดไม่ได้วัดความฉลาดนะสำหรับเรา
เพราะโรงเรียนเล่นปล่อยเกรดซะขนาดนี้
มันวัดความรับผิดชอบมากกว่า

[มังกร]

เห็นด้วยกับปังปอนด์



เรียนดี  แต่ไร้คุณธรรม  มันก็เท่านั้นแหละค่ะ   

ใช่ๆ เหมือนท๊ากสิน 





ข้าวผัดปู้วว์~

ถ้าพ่อตอบมาเกรดต่ำ ก็บอกไปว่า เห็นมะ!! ทีพ่อยังได้เกรดต่ำเลย
ถ้าพ่อตอบมาว่า ได้เกรดสูง  ก็บอกไปว่า แล้วพ่อคิดว่าพ่อฉลาดเรอะ

ทางที่ดียังไม่ควรไปต่อล้อต่อเถียงกับผู้ใหญ่ครับ
เขาจ้างเรามาเรียน ก็พยายามกลบเกลื่อนไปก่อนว่าสนุกกับมัน
แต่ต้องไม่พยายามสร้างความคาดหวังให้เขาจนเกินไป
แต่ก็ไม่ใช่ห่วงเล่น ห่วงปั่นจนเกรดเฮงซวยมาก ก็ไม่ใช่ว่าดี

 

ขั้นแรกต้องทำใจก่อนค่ะ
ถามตัวเองว่าเกรดตกเพราะอะไร
ตัวเรา? หรืออะไรบ้าง?

แต่บางทีการโทษคนรอบข้างมันก็ไม่ได้ทำอะไรให้ตัวเองดีขึ้น
เพราะเอาแต่ยกย่องตัวเองจนไม่พัฒนา

[มังกร]

ใช่แล้ว

กูนี่เก่งจริง ๆ

บอกพ่อไปค่ะว่า เกรดไม่ได้วัดความฉลาดหรอกพ่อ

แล้วถามพ่อซิ ว่า แล้วพ่อได้เกรดเท่าไหร่?


ถ้าพ่อตอบมาเกรดต่ำ ก็บอกไปว่า เห็นมะ!! ทีพ่อยังได้เกรดต่ำเลย

ถ้าพ่อตอบมาว่า ได้เกรดสูง ก็บอกไปว่า แล้วพ่อคิดว่าพ่อฉลาดเรอะ


รับรองไม่ต้องร้องไห้เรื่องเกรดแน่ๆ อิอิ


** อวดมั่ง เค้าก็เคยอยู่ห้องคิง เหมือนกันนะ

อย่าไปทำจริงนะคะ  เอาแค่แก้เครียดในใจพอ 

ถ้าเราทำให้เค้าเห็นว่าเราทำดีที่สุดแล้ว เค้าไม่ว่าเราถึงตายหรอก

บลูิคิดว่า เค้าไม่เรียกว่า ด่า นะ อาจจะเรียกว่า บ่น หรือ ดุ หรือ ต่อว่า อะไรอย่างนั้นมากกว่า

คุณพ่อ คุณแม่บลู ไม่เคยด่า บลูสักทีเลย   

3.46 เท่าเราตอนม.1เลยเนอะ
ห้องเราอะ เป็นห้องที่สอบเข้า(มี3ห้อง)
แล้วเพื่อนเราส่วนใหญ่ได้ 3.5ขึ้นทั้งนั้นเลย   

...
แต่บางทีการโทษคนรอบข้างมันก็ไม่ได้ทำอะไรให้ตัวเองดีขึ้น
เพราะเอาแต่ยกย่องตัวเองจนไม่พัฒนา

[มังกร]

ใช่แล้ว

กูนี่เก่งจริง ๆ

[มังกร]

ไอ้พวกที่บอกว่าตัวเองเก่ง ตูไม่เห็นจะมีใครเจริญซักคน 

[มังกร]

เรื่องทำนองนี้มีให้เห็นประจำครับ ต้องเข้าใจคุณพ่อ คุณแม่นะครับ ท่านลำบากมากๆกว่าจะหาเงินมาส่งให้เราเล่าเรียน ดังนั้นท่านจึงตั้งความหวังกับลูกเอาไว้สูง แล้วเมื่อเห็นว่าลูกพอทำได้ หรือทำได้ ท่านก็จะยิ่งดีใจ และเริ่มที่จะคาดหวังมากขึ้น แต่เมื่อวันนี้เราพลาด สิ่งที่เราหวังไว้และสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่หวังเอาไว้มันเริ่มคลาดเคลื่อนไป คุณพ่อ คุณแม่คงผิดหวังบ้าง อารมณ์ผิดหวังของคนยากแก่การควบคุม แต่เราซึ่งเป็นลูกถึงแม้จะไม่ชอบเลยกับการถูกบ่น ถูกว่า ก็ขอให้เข้าใจว่าที่พ่อบ่น แม่ว่า เพราะรักและเป็นห่วงเรามากขึ้นกว่าเดิม แล้วเมื่ออารมณ์แห่งความผิดหวังมันผ่านไป คุณพ่อกับคุณแม่ท่านจะเริ่มรับกับความเป็นจริงได้และเข้าใจในความสามารถของลูก เพียงแต่เราต้องอดทนและไม่ฟุ้งซ่าน ผ่านช่วงเวลานั้นไปให้ได้ ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ ผมคิดว่าเมื่อเราโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่กลายเป็นพ่อหรือแม่คน เราจะเข้าใจลูกได้ดีเมื่อลูกเจอกับสถานการณ์แบบนี้