ไม่รุ้ซิครับ ผมเป็นเด็กชั่งฝัน ......... และผมก็คิดว่า พวกคุณก็เคยมีความฝันในวัยเด็ก มาเหมือนกันกับผม อย่างที่โพส ที่ผม แสดงความฝันของผมไป อันแรก ผมว่า นั่นเป้นเพียงเศษเสี้ยวแห่งความทรงจำ
นั้น ซึ่งผมรุ้สึกดี และไม่คิดว่ามันจะหวนกลับมาอีก กาลเวลา ประสบการณ์ ชีวิต มันเริ่มทำให้เรากล้าแกร่งขึ้น
ดวงตาเริ่มเบิกกว้าง ขึ้นเรื่อยๆได้เผชิญโลกแห่งความเป็นจริง มองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างในโลก
แห่งความเป็นจริง จนลืมความทรงจำ และความฝันที่บริสุทธิ์ ไป เราตั้งหน้าตั้งตาเผชิญชีวิตประจำวัน
อย่างบ้าคลั่ง ด้วยสิ่งแวดล้อมที่โหมกระหน่ำ ไม่หยุดหย่อน สิ่งเดียวที่ยังคงครุกรุ่นอยุ่ในความคิดของเรา
มันคือความฝัน ที่ถูกบดบังไปสิ้นแล้ว จากโลกแห่งความเป็นจริง............
เมื่อไรที่ผม คิดถึงที่ที่ผมจากมา ผมจะคิดถึงความฝันในวัยเด็กของผมด้วย มันสวยงาม มันทำให้ผมสุขใจ ทุกครั้ง ที่นึกถึงมัน และน้ำตาก็พร้อมที่จะไหลลงมาได้ทุกเมื่อ เมื่อ นำ โลกแห่งความฝันนั้นมา เปลียบเทียบกับความเป็นจริง......
เด็กสมัยนี้จะเป็นอย่างไรกันบ้างนะ เขาโตขึ้นมา พร้อมกับโลกแห่งความเป็น
จริง แห่งการแก่งแย่งชิงดี เทคโนโลยี่ที่เขาต้องรู้ ...........เขาจะมีเวลามานั่งคิดอะไรที่เพ้อเจ้อแต่สวยงามบ้างมั้ย น้ออออออ.......
มันเป็นอะไรที่ยากจะอธิบาย และยากที่จะนึกถึงมัน หรือบางคนอาจลืมมันไปแล้วอย่างสิ้นเชิง.......
ง่วง
