เคยเล่น MSN กับเพื่อนแล้วมันก็ใช้ภาษาวิบัติกับผมนี่หล่ะ...พบพานอยู่ 2 แบบ
- แบบแรก แบบน่ารักปรมาณว่า
งุงิ, งิงิ, แงะ ๆ, เง้อ, แร้ว, รืม ประมาณนี้ โอเคอันนี้พอรับได้ มากกว่านี้ก็เลิกกัน
- แบบที่สอง คือ ไม่ได้ตั้งใจวิบัติ แต่พิมพ์ไม่ถูก เช่น
-----------------------------------------------------------
เพื่อน :
พุ่งนี้มึงจะไปโรงเรียน
ไม่ (พรุ่งนี้มึงจะไปโรงเรียนไหม)
ผม : ไปสิ...
เพื่อน : เออ
ท่างั้นมึง
โลดได๊เวอล์ ซาวกาดของ ญามาห้า ให้กูด้วย (เออถ้าอย่างนั้นมึงโหลดไดรเวอร์ซาวด์การ์ด ยามาฮ่า ให้กูด้วย)
ผม : เออ..กูจะโหลดให้ แล้วมึงก็ไปซื้อไมค์มาติดที่คอมมึงด้วย
เพื่อน :
ทำไม่่ (ทำไม)
ผม : กูว่ากูคุยกับมึงผ่าน MSN น่าจะสะดวกกว่าพิมพ์ว่ะ
-----------------------------------------------------------
ป.ล.เพื่อนผมคนนี้ เกิดในไทย สัญชาติไทย เชื้อชาติไทย แต่ความสามารถทางด้านภาษาไทยมันต่ำเหลือเกิน ไม่รู้จะช่วยมันยังไงดี ปัจจุบันมันยังพูดคำที่มีเสียง "สอ" ไม่ได้เลยครับ มันจะออก "ฝอ" ตลอด (ฝอ เฝือ = สอ เสือ) ฟังมันพูดทีไรทั้งขำทั้งสงสาร
ป.อ. มีวิธีแก้ "ฝ" ไหมครับจะเอาไปช่วยเพื่อน
